Ένας κόσμος χωρίς αμερικανική δημοκρατία;

Τώρα, η μεγαλύτερη απειλή για την αμερικανική δημοκρατία τίθεται από νομοθετικές πρωτοβουλίες που επιδιώκουν να ανατρέψουν την ανεξαρτησία της εκλογικής υπηρεσίας, συμπεριλαμβανομένης της καταμέτρησης και της πιστοποίησης της ψηφοφορίας. Όπως παρατήρησε ο ειδικός επί του εκλογικού νόμου Richard Hasen, «Διακυβεύεται κάτι που δεν περίμενα ποτέ να ανησυχώ στις Ηνωμένες Πολιτείες: η ακεραιότητα της καταμέτρησης των ψήφων». Ένας πρόσφατος νόμος που ψηφίστηκε στην Τζόρτζια, για παράδειγμα, απομακρύνει τον Υπουργό της Πολιτείας [secretary of state] (επί του παρόντος τον Brad Raffensperger, ο οποίος αρνήθηκε να «μαγειρέψει» τις 11.780 ψήφους που χρειαζόταν ο Τραμπ για να κερδίσει την πολιτεία) από την προεδρία του πολιτειακού εκλογικού συμβουλίου και δίνει στην πολιτειακή βουλή -έναν ιδιαίτερα κομματικό θεσμό— την ικανότητα να ανακηρύσσει νέο πρόεδρο. Βουλευτές στο Μίσιγκαν πολιτικοποίησαν το Πολιτειακό Συμβούλιο των Canvassers, το οποίο πιστοποιεί τα εκλογικά αποτελέσματα, με το να αντικαταστήσουν με ένα συντηρητικό κίνημα τον Ρεπουμπλικανό που ψήφισε για να πιστοποιήσει την εκλογική νίκη του Μπάιντεν. Στο Μίσιγκαν και στη Νεβάδα, οι πιστοί του Τραμπ επιδιώκουν να εδραιώσουν τον έλεγχο της εποπτείας των εκλογών κατεβάζοντας υποψηφίους για Υπουργούς της Πολιτείας - δίνοντάς τους την εξουσία να προεδρεύουν της εκλογικής υπηρεσίας και τα εργαλεία για να προσπαθήσουν να εμποδίσουν τις ψήφους των Δημοκρατικών. Και σε ομοσπονδιακό επίπεδο, οι Ρεπουμπλικανοί θα μπορούσαν να ανακτήσουν τον έλεγχο της Βουλής των Αντιπροσώπων (βοηθούμενοι από τη μονομερή τους ικανότητα να αναχαράξουν 187 περιοχές του Κογκρέσου μετά την πιο πρόσφατη απογραφή) και να χρησιμοποιήσουν την πλειοψηφία τους για να χειραγωγήσουν τα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών του 2024 -ειδικά εάν οι εκλογές του 2024 μοιάζουν με εκείνες του 2020, όταν οι Δημοκρατικοί κέρδισαν μια αποφασιστική λαϊκή νίκη, αλλά βασίστηκαν σε μικρά περιθώρια σε μια χούφτα πολιτείες για την πλειοψηφία του Κολλεγίου των Εκλεκτόρων (Electoral College).

Μόλις ένα πολιτικό σύστημα χάσει την διακομματική συναίνεση στον σεβασμό των κανόνων του δημοκρατικού παιχνιδιού, μπορεί να είναι μια σύντομη διολίσθηση προς την απολυταρχία. Ο κόσμος έχει παρακολουθήσει αυτό να συμβαίνει στην Ουγγαρία, στην Τουρκία, και στη Βενεζουέλα. Δεν είναι αδιανόητο ότι θα μπορούσε να συμβεί στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Η ΚΑΤΑΙΓΙΔΑ ΠΟΥ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΝΕΤΑΙ

Το να προειδοποιείς για την αποτυχία της αμερικανικής δημοκρατίας δεν είναι μια υπερβολή ή απλώς ένα σύνθημα που προορίζεται να παρακινήσει για δράση. Οι πολιτικοί επιστήμονες ενδέχεται να διαφέρουν ως προς τις ελάχιστες προϋποθέσεις για την δημοκρατία, αλλά συμφωνούν ως προς αυτό: μια χώρα δεν μπορεί να θεωρηθεί δημοκρατία εάν δεν διασφαλίζει γενικά την ουδέτερη και δίκαιη διαχείριση των εκλογών. Εάν το αποτέλεσμα των μεγάλων εθνικών εκλογών στις Ηνωμένες Πολιτείες καθοριζόταν από δόλιο αποκλεισμό ή από χειραγώγηση ψήφων, η χώρα θα έπαυε να είναι δημοκρατία, ανεξάρτητα από το πόσο πολλή ελευθερία έκφρασης θα μπορούσε να επιβιώσει (για κάποιο χρονικό διάστημα).

Περισσότεροι από 100 εξέχοντες μελετητές της δημοκρατίας προειδοποίησαν πρόσφατα σε μια συλλογική δήλωση ότι οι Ρεπουμπλικανικές επιθέσεις στην εκλογική ακεραιότητα θα μπορούσαν να προκαλέσουν την κατάρρευση της δημοκρατίας των ΗΠΑ. Έκαναν έκκληση στο Κογκρέσο να εγκρίνει τον Νόμο John Lewis για τα Δικαιώματα Ψήφου (John Lewis Voting Rights Act) και να υιοθετήσει άλλα μέτρα για την «διασφάλιση της ιερότητας και της ανεξαρτησίας της εκλογικής διοίκησης». Όμως, με το να είναι απίθανη στο εγγύς μέλλον μια ευρεία εθνική νομοθεσία για την απαγόρευση της κομματικής χειραγώγησης των εκλογικών περιφερειών και την ενίσχυση των προτύπων ψηφοφορίας, εναπόκειται επίσης στην κοινωνία των πολιτών να υπερασπιστεί την αμερικανική δημοκρατία.

Αυτή η άμυνα γίνεται πιο επείγουσα λόγω της καταιγίδας της δημοκρατικής οπισθοδρόμησης που συγκεντρώνεται σε όλο τον κόσμο. Η μεγάλη σημασία των Ηνωμένων Πολιτειών ως πηγή πολιτικής διάχυσης, για καλό ή για κακό, τις καθιστά ένα παράδειγμα που θα επηρεάσει το ίδιο τις αγωνιζόμενες δημοκρατίες και τις καταπολεμούμενες απολυταρχίες. Τόσο στις διολισθαίνουσες δημοκρατίες όπως οι Φιλιππίνες και η Πολωνία όσο και στις εμβαθύνουσες απολυταρχίες όπως η Τουρκία και η Βενεζουέλα, το σύνθημα του Τραμπ για «ψευδείς ειδήσεις» ενθάρρυνε τους αυταρχικούς ηγέτες στις επιθέσεις τους εναντίον των μέσων ενημέρωσης. Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες καταλήξουν να παραμορφώσουν την δημοκρατία τους πολιτικοποιώντας την εκλογική υπηρεσία και καταστέλλοντας τις ψήφους των μειονοτήτων, οι αυταρχικοί θα εκμεταλλευθούν με χαρά το αμερικανικό προηγούμενο ως δικαιολογία για τις μεθόδους τους προς τον αποκλεισμό της δημοκρατικής αλλαγής. Και στις παρακμάζουσες δημοκρατίες, οι πολιτικά ευάλωτοι αξιωματούχοι θα ακολουθήσουν παρόμοιες μεθόδους παραβίασης της εκλογικής ακεραιότητας προκειμένου να παραμείνουν στην εξουσία.

Εν ολίγοις, αυτό που συμβαίνει στην δημοκρατία στις Ηνωμένες Πολιτείες είναι πιθανό να καθορίσει τη μοίρα της δημοκρατίας σε όλο τον κόσμο: το εάν αυτό το τρίτο κύμα δημοκρατικής υποχώρησης αντιστραφεί ή αν θα κερδίσει τρομερή νέα δυναμική.