Η Ουκρανία στο στόχαστρο

Την περασμένη άνοιξη, η Ρωσία συγκέντρωσε 100.000 στρατιώτες και πληθώρα στρατιωτικού εξοπλισμού κοντά στα ουκρανικά σύνορα σε μια ολοφάνερη προσπάθεια να απειλήσει το Κίεβο˙ φαινόταν ότι μια εισβολή μπορεί να ήταν επικείμενη. Στην συνέχεια, η Ρωσία απέσυρε τις περισσότερες δυνάμεις της, υποστηρίζοντας ότι είχαν ολοκληρώσει μια εκπαιδευτική άσκηση και η κρίση αποφεύχθηκε.

Προχωρώντας μπροστά έξι μήνες, η κατάσταση έχει γίνει για άλλη μια φορά δεινή. Περίπου 100.000 Ρώσοι στρατιώτες έχουν συγκεντρωθεί στα σύνορα, με άρματα μάχης και συστήματα πυροβολικού. Αμερικανοί αξιωματούχοι έχουν προειδοποιήσει ότι η Ρωσία ίσως είναι έτοιμη να εξαπολύσει επίθεση. «Η ανησυχία μας είναι ότι η Ρωσία ίσως κάνει το σοβαρό λάθος να προσπαθήσει να επαναλάβει αυτό που επιχείρησε το 2014 όταν συγκέντρωσε δυνάμεις κατά μήκος των συνόρων, πέρασε σε κυρίαρχο ουκρανικό έδαφος και το έκανε ισχυριζόμενη ψευδώς ότι προκλήθηκε», είπε νωρίτερα αυτόν τον μήνα ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Άντονι Μπλίνκεν, αναφερόμενος στην εισβολή της Ρωσίας και την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014.

Μέλη της ουκρανικής συνοριακής φρουράς στην Ουκρανία, τον Νοέμβριο του 2021. Gleb Garanich/Reuters
----------------------------------------------------

Η κατάσταση μοιάζει οικεία, ωστόσο δεν είναι σαφές ποια κατεύθυνση θα ακολουθήσει η Ρωσία. Θα αποσυρθεί όπως έκανε τον Απρίλιο; Ή η Ρωσία σχεδιάζει κάτι πιο δυσοίωνο αυτή την φορά; Όπως το έθεσε ο Μπλίνκεν: «Δεν έχουμε σαφήνεια για τις προθέσεις της Μόσχας, αλλά όντως γνωρίζουμε το σενάριό της». Κανένας Δυτικός παρατηρητής δεν ξέρει πραγματικά γιατί η Ρωσία ενίσχυσε τις κινήσεις των στρατευμάτων της στα σύνορα. Κανείς από όσους εξετάζουν μόνο πληροφορίες από ανοιχτές πηγές δεν μπορεί να απαντήσει με βεβαιότητα σε αυτές τις ερωτήσεις, και ακόμη και εκείνοι που έχουν πρόσβαση σε μυστικές πληροφορίες δεν μπορούν να προβλέψουν την συμπεριφορά του Ρώσου προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους βρίσκονται σε μειονεκτική θέση: ο στενός κύκλος του Πούτιν είναι σφικτός και οι Δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών πιθανότατα δεν έχουν διεισδύσει σε αυτόν, επομένως ακόμη και οι πιο επιδέξιοι στην Ρωσία μαντεύουν για τα σχέδια του ισχυρού άνδρα.

Αλλά είναι ασφαλές να πούμε ότι κάτι έχει αλλάξει από τον Απρίλιο. Η έξαρση την άνοιξη ήρθε καθώς η Ρωσία έκανε επιθετικές κινήσεις φανερά, συχνά κατά τις ώρες της ημέρας. Αυτή την φορά, οι κινήσεις ήταν πιο κρυφές και συχνά γίνονταν τη νύχτα. Οι ρωσικές ειδικές δυνάμεις και οι πράκτορες των υπηρεσιών πληροφοριών βρίσκονται σε κίνηση, υποδηλώνοντας ότι η Ρωσία δεν μπλοφάρει και μπορεί να ετοιμάζεται για έναν υβριδικό πόλεμο. Αυτό που συνέβη τον Απρίλιο ίσως είχε σκοπό να τρομάξει την Ουάσιγκτον και τους συμμάχους της και να δοκιμάσει την δέσμευση του προέδρου Τζο Μπάιντεν στην Ουκρανία. Αυτή την φορά, ωστόσο, ο Πούτιν ίσως σχεδιάζει να επηρεάσει κάτι περισσότερο από απλώς τις αντιλήψεις, και θα εναπόκειται στις Ηνωμένες Πολιτείες και τους Ευρωπαίους εταίρους τους να βεβαιωθούν ότι δεν θα το κάνει.

ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΒΡΩΜΙΚΑ

Η Ουάσιγκτον ανησυχεί αρκετά για τις τελευταίες κινήσεις των ρωσικών δυνάμεων, ώστε έστειλε πρόσφατα τον διευθυντή της CIA, William Burns, στη Μόσχα για να προειδοποιήσει την Ρωσία αναφορικά με τις κινήσεις των στρατευμάτων της. Η υφυπουργός Εξωτερικών, Karen Donfried, ήταν επίσης σε αυτό το ταξίδι και στην συνέχεια ταξίδεψε στο Κίεβο για να ενημερώσει τους Ουκρανούς αξιωματούχους. Την περασμένη εβδομάδα, οι Ηνωμένες Πολιτείες ενημέρωσαν δύο κορυφαίους Ουκρανούς αξιωματούχους με πληροφορίες, οι οποίες άλλαξαν τον επίσημο τόνο στο Κίεβο. Ο πρόεδρος της Ουκρανίας, Βολοντιμίρ Ζελένσκι, ο οποίος κατέβαλε επίπονη προσπάθεια για να υιοθετήσει μια θέση εσκεμμένης αδιαφορίας, άρχισε να προειδοποιεί για την συσσώρευση ρωσικών στρατευμάτων. Η Ευρώπη έχει επίσης αντιληφθεί την απειλή. Το Βερολίνο, οι Βρυξέλλες, το Λονδίνο, και το Παρίσι φαίνεται να συμμερίζονται τις ανησυχίες της Ουάσιγκτον. Πράγματι, οι υπουργοί Εξωτερικών της Γαλλίας και της Γερμανίας εξέδωσαν κοινή δήλωση [1] λέγοντας ότι «οποιαδήποτε νέα προσπάθεια υπονόμευσης της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας θα είχε σοβαρές συνέπειες».

Ειδήμονες επί των στρατιωτικών θεμάτων, όπως ο Michael Kofman, έχουν προτείνει ότι οι ρωσικές δυνάμεις μπορεί να προετοιμάζονται να πραγματοποιήσουν μια επιχείρηση κατά την επερχόμενη εορταστική περίοδο. Ο Kofman έγραψε [2] ότι δεν μπορεί να εκτιμήσει τις «αθώες εξηγήσεις» για την κατακόρυφη αύξηση της στρατιωτικής δραστηριότητας, η οποία είναι εκτός του συνήθους και δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ασκήσεις ρουτίνας ή έλεγχοι πιστοποίησης. Η Μόσχα ισχυρίζεται ότι δεν έχει σχέδια να εισβάλει, διαμαρτυρόμενη ότι το ΝΑΤΟ αυξάνει τις εντάσεις πραγματοποιώντας ασκήσεις στη Μαύρη Θάλασσα, μια κλασική τεχνική απόσπασης της προσοχής την οποία το Κρεμλίνο χρησιμοποιεί εδώ και χρόνια.

Όμως η Ουκρανία δεν είναι το μόνο κόκκινο φως που αναβοσβήνει στο γεωπολιτικό ταμπλό. Η πίεση αυξάνεται επίσης και αλλού στην Ανατολική Ευρώπη. Μια τεχνητά δημιουργημένη μεταναστευτική κρίση εντείνεται στα σύνορα μεταξύ Πολωνίας και Λευκορωσίας. Από τον Ιούνιο, η Λευκορωσία έχει ενθαρρύνει χιλιάδες απελπισμένους ανθρώπους από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική να πετάξουν στο Μινσκ, την πρωτεύουσα της χώρας. Μόλις φτάνουν, οι Αρχές της Λευκορωσίας τους μεταφέρουν στα σύνορα με την ΕΕ, κόβοντας φράχτες τη νύχτα για να τους ανοίξουν ένα μονοπάτι στην Λιθουανία και την Πολωνία. Αυτές οι χώρες έχουν κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης και η ΕΕ παρουσίασε έναν επιπλέον γύρο κυρώσεων κατά της Λευκορωσίας αυτή την εβδομάδα. Η Ρωσία [3], εν τω μεταξύ, αρνείται οποιαδήποτε ανάμειξη, αλλά πέταξε δύο βομβαρδιστικά με πυρηνική ικανότητα πάνω από την Λευκορωσία την περασμένη εβδομάδα. Το Κρεμλίνο δήλωσε επίσης ότι είναι έτοιμο να παρέμβει ως μεσολαβητής στην κρίση.

Θα μπορούσε η Ρωσία [4] να είχε μετακινήσει τα στρατεύματά της κοντά στην Ουκρανία για να αρπάξει την Λευκορωσία; Αυτή η προοπτική θα είχε κάποια πλεονεκτήματα από την οπτική γωνία του Πούτιν. Τα δημοσκοπικά νούμερα του Ρώσου προέδρου έχουν πέσει σε ιστορικά χαμηλά και η προσάρτηση της Λευκορωσίας μπορεί να στηρίξει προσωρινά την εθνικιστική βάση του Πούτιν, όπως έκανε η αιφνιδιαστική προσάρτηση της Κριμαίας το 2014. Αλλά η πραγματική εμμονή του Πούτιν είναι η Ουκρανία, η οποία συνεχίζει να του αντιστέκεται, και όχι η Λευκορωσία, όπου έχει φτάσει σε ένα modus vivendi με τον τραχύ αλλά τελικά νωχελικό Αλεξάντερ Λουκασένκο. Το Κίεβο είναι στο στόχαστρο.

Μια άλλη ευρωπαϊκή κρίση «μαγειρεύεται» στην Βοσνία, ένα μέρος όπου η ρωσική ανάμειξη πυροδοτεί εντάσεις και οδηγεί την χώρα στην βία. Εάν η Ρωσία θέλει να αποσπάσει την προσοχή της Δύσης σε περίπτωση μεγάλης κίνησης, η Βοσνία θα μπορούσε να αποδειχθεί χρήσιμη στο Κρεμλίνο. Και η μεγαλύτερη κίνηση, φυσικά, θα ήταν να αρπάξει ένα άλλο κομμάτι της Ουκρανίας.

ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΤΟΥ ΠΟΥΤΙΝ

Διάφοροι παράγοντες υποδηλώνουν ότι ο Πούτιν [5] θα χτυπήσει ξανά την Ουκρανία και μάλιστα σύντομα. Πρώτον, ο γηράσκων αυταρχικός θέλει να ενισχύσει την κληρονομιά του ως ένας από τους μεγάλους Ρώσους ηγέτες. Το μεγαλείο στην ρωσική ιστορία μετράται με εδαφικές κατακτήσεις, όχι με το ΑΕΠ ή την διεθνή θέση. Τον 15ο αιώνα, ο Ιβάν ο Μέγας εξασφάλισε την θέση του στην ρωσική ιστορία ανακτώντας εδάφη που οι Μογγόλοι είχαν καταλάβει και κρατήσει για δύο αιώνες. Μετά την Ρωσική Επανάσταση του 1917, η αυτοκρατορία του Τσάρου Νικολάου Β' διαλύθηκε. Οι Μπολσεβίκοι, που είχαν καταλάβει την εξουσία μετά την επανάσταση, ανασυγκρότησαν την ρωσική αυτοκρατορία με μια σειρά αιματηρών συγκρούσεων, συμπεριλαμβανομένου ενός πολέμου με την Πολωνία. Ο Ιωσήφ Στάλιν, ο οποίος έπαιξε βασικό ρόλο σε αυτή την προσπάθεια, απώθησε επίσης τους Ναζί από την Μόσχα στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, διευρύνοντας την σοβιετική αυτοκρατορία με την υποταγή της μισής Ευρώπης. Κανείς δεν έχει επανενώσει αυτά που ο Πούτιν και οι ιδεολόγοι της αυλής του θεωρούν ότι είναι τα ιστορικά εδάφη της Ρωσίας μετά την κατάρρευση της σοβιετικής αυτοκρατορίας, ένα γεγονός που ο Πούτιν περιέγραψε ως την «μεγαλύτερη γεωπολιτική καταστροφή του αιώνα» [6]. Ο Πούτιν σκέφτεται τα χίλια χρόνια της ρωσικής ιστορίας και την θέση του σε αυτήν.

Ο Ρώσος ηγέτης γνωρίζει επίσης ότι πιθανότατα θα την γλιτώσει με την εισβολή στην Ουκρανία. Όπως έχουν προτείνει οι ειδήμονες για την Ρωσία, Eugene Rumer και Andrew S. Weiss [7], ο Πούτιν είχε μια πολύ καλή χρονιά. Είχε μια συνάντηση κορυφής με τον Μπάιντεν τον Ιούνιο˙ οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ρωσία άρχισαν ξανά τις συνομιλίες για τον έλεγχο των πυρηνικών όπλων και την κυβερνοασφάλεια˙ η κατασκευή του Nord Stream 2, ενός αγωγού φυσικού αερίου που θα εκτείνεται από την Ρωσία έως την Γερμανία, ολοκληρώθηκε (αν και είχε πρόσφατα μια αναποδιά όταν η ρυθμιστική αρχή ενέργειας της Γερμανίας σταμάτησε το έργο)˙ και οι υψηλές τιμές του πετρελαίου έχουν γεμίσει τα ταμεία του Κρεμλίνου. Ο Πούτιν μπορεί να μην αισθάνεται ανίκητος, αλλά όταν κοιτάζει μια Ευρώπη χωρίς ηγέτη και το εγχώριο χάος στις Ηνωμένες Πολιτείες, είναι σίγουρος ότι τα χέρια του είναι ελεύθερα στην Ανατολική Ευρώπη. Βλέπει τα φθίνοντα νούμερα δημοτικότητας του Μπάιντεν, την αποστροφή των ΗΠΑ για περαιτέρω περιπέτειες στο εξωτερικό μετά την χαοτική απόσυρση από το Αφγανιστάν, και την εμμονή της Ουάσιγκτον με την Κίνα. Η Ευρώπη δεν έχει τις αμυντικές δυνάμεις για να τον αντιμετωπίσει και η Ουάσιγκτον δεν θα πολεμήσει για την Ουκρανία, παρά αυτό που ο Blinken περιέγραψε ως «ακλόνητη» δέσμευση για την κυριαρχία και την ανεξαρτησία της Ουκρανίας. Το περισσότερο που πιθανότατα θα κάνει η Δύση είναι να επιπλήξει και να επιβάλει κυρώσεις.

Αντικατοπτρίζοντας αυτήν την αυτοπεποίθηση, η επιθετική ρητορική της Μόσχας προς την Ουκρανία έχει εκτοξευθεί το 2021. Τον Ιούλιο, οι περισσότεροι παρατηρητές βόγκηξαν με τις ρεβανσιστικές ανοησίες της πραγματείας 5.000 λέξεων του Πούτιν [8] σχετικά με την ενότητα του ουκρανικού και του ρωσικού λαού. Μήνες αργότερα, με τα ρωσικά στρατεύματα ετοιμοπόλεμα στα σύνορα με την Ουκρανία, το μακρόσυρτο δοκίμιο ίσως έθεσε τις βάσεις για μια εισβολή. «Γίνομαι ολοένα και πιο πεπεισμένος γι’ αυτό: το Κίεβο απλά δεν χρειάζεται τη Ντονμπάς», έγραψε ο Πούτιν στο δοκίμιο για την περιοχή στην ανατολική Ουκρανία. Αμφισβήτησε επίσης τη νομιμότητα των συνόρων της Ουκρανίας, διατυπώνοντας την θέση ότι η σύγχρονη Ουκρανία βρίσκεται στα ιστορικά εδάφη της Ρωσίας. Ολοκλήρωσε το κομμάτι απορρίπτοντας την ουκρανική κυριαρχία.

Το δοκίμιο του Πούτιν δεν ήταν το μόνο. Τον Σεπτέμβριο, το Κρεμλίνο δήλωσε ότι η επέκταση του ΝΑΤΟ ώστε να συμπεριλάβει την Ουκρανία θα αντιπροσώπευε μια κόκκινη γραμμή για τον Πούτιν. Τον Οκτώβριο, ο Πούτιν έγινε πρωτοσέλιδο αφότου ισχυρίστηκε ότι μια επιθετική εθνικιστική μειονότητα ελέγχει την Ουκρανία και ότι δεν έχει σημασία ποιος ασκεί την προεδρία. Ακόμα κι αν ο πρόεδρος είναι γηγενής Ρωσόφωνος με καταγωγή από τη νοτιοανατολική Ουκρανία, δεν είναι νομιμοποιημένος. Ο Πούτιν υπαινισσόταν στην προηγούμενη ρητορική του ότι φασίστες και «αντισημιτικές δυνάμεις» διοικούν το Κίεβο και ότι οι Ρωσόφωνοι απειλούνται ξανά στην Ουκρανία, ένα επιχείρημα που χρησιμοποίησε ως πρόσχημα για να εισβάλει στη Ντονμπάς το 2014. Ο Ντμίτρι Μεντβέντεφ, σύμμαχος του Πούτιν, ο οποίος υπηρέτησε ως πρόεδρος και πρωθυπουργός, παρενέβη πρόσφατα με ένα αντισημιτικό δοκίμιο [9] υποστηρίζοντας ότι είναι «ανούσιο» να ασχολείται κάποιος με τους ηγέτες της Ουκρανίας, καθώς η ουκρανική ταυτότητα δεν είναι πραγματική και η χώρα βρίσκεται υπό ξένο έλεγχο. Αποκάλεσε τον Ζελένσκι, ο οποίος είναι Εβραίος, «άτομο με συγκεκριμένες εθνοτικές ρίζες» και στην συνέχεια τον παρομοίασε με τους Γερμανούς Εβραίους που αναγκάστηκαν να συνεργαστούν με τους Ναζί.

Τέλος, ο Πούτιν δεν πιστεύει ότι μπορεί πλέον να χειραγωγήσει την ηγεσία της Ουκρανίας και έχει χάσει την υπομονή του με τον Ζελένσκι. Η Μόσχα αρχικά υπολόγιζε ότι ο άπειρος Ουκρανός πρόεδρος θα ήταν εύκολο να εκφοβιστεί, αλλά ο Ζελένσκι έχει παραμείνει σταθερός όσον αφορά την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας. Αφού προσπάθησε πολύ σκληρά αλλά απέτυχε να τερματίσει τον πόλεμο με τη Μόσχα, ο Ζελένσκι υιοθέτησε την ιδέα να ενταχθεί η Ουκρανία [10] στο ΝΑΤΟ με τον ζήλο ενός προσηλυτισμένου. Το 2021, ο Ζελένσκι είχε ακόμη και το θράσος να ρωτήσει γιατί η Ουκρανία δεν είναι ήδη μέλος του ΝΑΤΟ και προώθησε το θέμα επιθετικά κατά την επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον τον Σεπτέμβριο. Επιπλέον, τα δημοσκοπικά νούμερα του Ζελένσκι έχουν καταβαραθρωθεί, και ο Πούτιν μυρίζει την αδυναμία.

ΣΤΑΜΑΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΡΚΟΥΔΑ

Η κυβέρνηση Μπάιντεν επιδίωξε την σταθερότητα και την προβλεψιμότητα με την Μόσχα, αλλά ο Λευκός Οίκος έχει αρχίσει να αλλάζει πορεία υπό το φως των ολοένα και πιο επιθετικών κινήσεων του Πούτιν. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έστειλαν πρόσθετη αμυντική στρατιωτική βοήθεια στην Ουκρανία και αντάλλαξαν πληροφορίες από δορυφόρους με τους Ουκρανούς. Εάν η Μόσχα κλιμακώσει, το επόμενο βήμα θα ήταν προφανές: η Ουάσιγκτον πρέπει να επιβάλει κυρώσεις παράλληλα με τους Ευρωπαίους.

Αλλά οι κυρώσεις δεν είναι το μόνο βέλος στην φαρέτρα των ΗΠΑ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να βοηθήσουν την Ουκρανία να γίνει το πιο εχθρικό μέρος στην γη για έναν πιθανό κατακτητή. Οι συμβατικές δυνάμεις της Ουκρανίας έχουν ήδη προοδεύσει σε σχέση με τον ετερόκλητο στρατό που αντιμετώπισε την Ρωσία [11] το 2014. Ο Μπάιντεν πρέπει να κατευθύνει την Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων των ΗΠΑ (U.S. Special Operations Command) —οι οποίες έχουν την ικανότητα να αντιμετωπίσουν μια νέα πρόκληση τώρα που οι πόλεμοι στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν έχουν τελειώσει και οι Ηνωμένες Πολιτείες στρέφονται σε στρατηγικό ανταγωνισμό με την Ρωσία και την Κίνα— για να ξεκινήσουν ένα νέο είδος συνεργασίας με τις ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας. Το έργο θα ήταν να χρησιμοποιήσουν κάθε πικρό μάθημα που πήραν τα τελευταία χρόνια ως στόχοι εξεγέρσεων για να κάνουν τους Ουκρανούς τους πιο φονικούς αντάρτες στον κόσμο.

Για να είμαστε σαφείς, η εκπαίδευση δεν θα περιελάμβανε ηθικά καταδικαστέες τακτικές όπως οι βομβιστικές επιθέσεις αυτοκτονίας αδιακρίτως, τις οποίες οι αντάρτες στο Αφγανιστάν και το Ιράκ χρησιμοποιούσαν για να διαλύσουν τις δικές τους κοινωνίες. Αντίθετα, θα επιδίωκε να μεταδώσει τις πιο κοινότοπες δεξιότητες των ανταρτών, την οργάνωση, την επικοινωνία, την μόχλευση της υποστήριξης του πληθυσμού, και την χρήση των μέσων ενημέρωσης για να υπονομεύσουν τη νομιμοποίηση και την πολιτική βούληση του κατακτητή, που μαζί δημιούργησαν μια καταστροφικά αποτελεσματική στρατηγική κατά των Ηνωμένων Πολιτειών.

Οι ειδικοί πράκτορες των ΗΠΑ δεν θα πολεμήσουν στην Ουκρανία. Αυτή είναι δουλειά για τους Ουκρανούς. Αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να βεβαιωθούν ότι θα διαθέτουν τα εργαλεία που χρειάζονται για να κάνουν τους Ρώσους να σκεφτούν δύο φορές μια κατοχή. Η Μόσχα παρακολούθησε στενά τις ατυχείς περιπέτειες των Ηνωμένων Πολιτειών στο Ιράκ και το Αφγανιστάν, παρατηρώντας το αποτέλεσμα όταν μεγάλος αριθμός συμβατικών δυνάμεων αναπτύσσεται ως κατακτητής˙ αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους η Ρωσία επέλεξε ένα ελαφρύ αποτύπωμα όταν παρενέβη στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας. Η Μόσχα δεν έχει όρεξη να διεξάγει επιχειρήσεις κατά εξεγέρσεων, επομένως η Ουάσιγκτον θα πρέπει να καταστήσει σαφές ότι άλλη μια ρωσική εισβολή στην Ουκρανία θα μπορούσε να οδηγήσει σε σφοδρό ανταρτοπόλεμο.

Στο διπλωματικό μέτωπο, η ομάδα Μπάιντεν θα πρέπει να εργάζεται υπερωρίες για να επιλύσει το επικίνδυνο αδιέξοδο στα σύνορα της Λευκορωσίας, βοηθώντας την ΕΕ να επαναπατρίσει τους μετανάστες και κόβοντας περαιτέρω πτήσεις εμπορίας ανθρώπων προς το Μινσκ. Αυτό δεν θα λύσει το μεγαλύτερο πρόβλημα των σχεδίων της Ρωσίας για την Ουκρανία, αλλά θα απελευθερώσει την ευρωπαϊκή ικανότητα για την λήψη αποφάσεων και θα στείλει ένα μήνυμα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες σκοπεύουν να εξουδετερώσουν τις διπλωματικές και ανθρωπιστικές βόμβες που τοποθετούν ο Πούτιν και οι πληρεξούσιοί του στον δρόμο προς μια σταθερή, ευημερούσα ήπειρο.

Ο Πούτιν θέλει να διαμελίσει την Ουκρανία και να αποδείξει για άλλη μια φορά ότι η χώρα βρίσκεται στην σφαίρα των συμφερόντων του. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει πόσο μακριά θέλει να φτάσει, αλλά θέλει να μπλοκάρει τις ευρωπαϊκές φιλοδοξίες της Ουκρανίας, τελεία. Η κυβέρνηση Μπάιντεν πρέπει να κάνει ό,τι μπορεί για να αποκλιμακώσει την κατάσταση στην Λευκορωσία, να στηρίξει τις άμυνες της Ουκρανίας, και να αυξήσει το κόστος που θα αντιμετωπίσει ο Πούτιν εάν επιλέξει να ξεκινήσει μια μεγάλη εδαφική επέκταση. Και αν ο Πούτιν αποφασίσει να εισβάλει στην Ουκρανία, η Ουάσιγκτον και οι σύμμαχοί της θα πρέπει να καταστήσουν σαφές ότι έχει δαγκώσει περισσότερα από όσα μπορεί να μασήσει.

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.auswaertiges-amt.de/en/newsroom/news/-/2496138
[2] https://twitter.com/KofmanMichael/status/1458111835908026371
[3] https://www.foreignaffairs.com/articles/middle-east/2021-10-18/russia-no...
[4] https://www.foreignaffairs.com/articles/russia-fsu/2021-06-14/how-biden-...
[5] https://www.foreignaffairs.com/articles/united-states/2021-09-27/kremlin...
[6] https://www.nbcnews.com/id/wbna7632057
[7] https://carnegieendowment.org/2021/11/12/ukraine-putin-s-unfinished-busi...
[8] http://en.kremlin.ru/events/president/news/66181
[9] https://www.kommersant.ru/doc/5028300
[10] https://www.foreignaffairs.com/articles/ukraine/2021-08-02/ukraine-part-...
[11] https://www.foreignaffairs.com/articles/russian-federation/2021-10-19/my...

Copyright © 2021 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/ukraine/2021-11-19/ukraine-cross...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition