Πώς θα κερδίσει η Ουκρανία

Στο μέτωπο μάχης στον νότο, οι ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας πραγματοποιούν ήδη αντεπιθέσεις και θα χρησιμοποιήσουμε προηγμένα όπλα για να διακόψουμε περαιτέρω τις εχθρικές άμυνες. Θα επιδιώξουμε να βάλουμε τους Ρώσους στο χείλος της ανάγκης να εγκαταλείψουν την Χερσώνα —μια πόλη που είναι κλειδί για την στρατηγική σταθερότητα της Ουκρανίας. Αν προχωρήσουμε τόσο στα νότια όσο και στα ανατολικά, μπορούμε να αναγκάσουμε τον Πούτιν να επιλέξει μεταξύ της εγκατάλειψης των νότιων πόλεων, συμπεριλαμβανομένων της Χερσώνας και της Μελιτόπολης, προκειμένου να προσκολληθεί στη Ντονμπάς, και να εγκαταλείψει τα πρόσφατα κατεχόμενα εδάφη στη Ντόνετσκ και την Λουχάνσκ για να μπορέσει να κρατήσει το νότο.

Ο συγγραφέας του άρθρου, δεξιά, με τον Blinken στο συνοριακό πέρασμα Ουκρανίας-Πολωνίας στην Korczowa, στην Πολωνία, τον Μάρτιο του 2022. Olivier Douliery / Pool / Reuters
-------------------------------------------

Όταν φτάσουμε σε εκείνη την στιγμή, ο Πούτιν πιθανότατα θα γίνει πιο σοβαρός σχετικά με τις διαπραγματεύσεις για την κατάπαυση του πυρός. Στόχος μας θα εξακολουθεί να είναι να απομακρύνουμε τις ρωσικές δυνάμεις από την Ουκρανία, και η διατήρηση της πίεσης ίσως να ωθήσει τον Πούτιν να αποδεχθεί μια λύση μέσω διαπραγματεύσεων που συνεπάγεται την απόσυρση των ρωσικών στρατευμάτων από όλα τα κατεχόμενα εδάφη. Ο Πούτιν, σε τελική ανάλυση, απέσυρε τα ρωσικά στρατεύματα από τις περιοχές γύρω από το Κίεβο αφού συνάντησε αρκετές αποτυχίες στα χέρια των δυνάμεών μας. Εάν ο στρατός μας γίνει πιο δυνατός και πιο επιτυχημένος, θα έχει καλούς λόγους να το κάνει ξανά. Για παράδειγμα, θα είναι ευκολότερο να παρουσιαστεί μια υποχώρηση ως πράξη καλής θέλησης πριν από περαιτέρω διαπραγματεύσεις, αντί ως πράξη ενοχλητικής ανάγκης, εάν είναι οργανωμένη παρά βιαστική. Ο Πούτιν θα μπορούσε ακόμη και να ισχυριστεί ότι η «ειδική επιχείρηση» έχει επιτελέσει επιτυχώς τους στόχους της για αποστρατικοποίηση και αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό για τον ίδιο. Με το να δημοσιεύει εικόνες κατεστραμμένων ουκρανικών μονάδων και εξοπλισμού, η μηχανή προπαγάνδας του Πούτιν θα ενισχύσει ένα μήνυμα επιτυχίας. Η προπαγάνδα μπορεί επίσης να βοηθήσει τον Πούτιν να παρουσιάσει την απόσυρση ως ένδειξη της ανθρώπινης μεταχείρισής του προς τους Ρώσους στρατιώτες και ως ένα σοφό βήμα προς την ειρήνη γενικά.

Αλλά αν ο Πούτιν παραμείνει αδιάλλακτος, η Ουκρανία μπορεί να προχωρήσει μακρύτερα στη Λουχάνσκ και στη Ντόνετσκ μέχρι να είναι διατεθειμένος να διαπραγματευτεί με καλή πίστη ή έως ότου ο στρατός μας φτάσει και εξασφαλίσει τα διεθνώς αναγνωρισμένα σύνορα της Ουκρανίας. Και είτε τα ρωσικά στρατεύματα επιλέξουν να υποχωρήσουν είτε αναγκαστούν, η Ουκρανία θα μπορεί να μιλήσει με την Ρωσία από θέση ισχύος. Μπορούμε να επιδιώξουμε μια δίκαιη διπλωματική διευθέτηση με μια αποδυναμωμένη και πιο εποικοδομητική Ρωσία. Σημαίνει τελικά ότι ο Πούτιν [14] θα αναγκαστεί να αποδεχθεί τους ουκρανικούς όρους, ακόμα κι αν το αρνείται δημοσίως.

ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΦΟΒΟΣ

Ορισμένοι Δυτικοί υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων είναι επίσης επιφυλακτικοί μήπως κάνουν πάρα πολλά για να βοηθήσουν την Ουκρανία, επειδή φοβούνται τι θα μπορούσε να κάνει ο Πούτιν εάν ηττηθεί ολοκληρωτικά στο πεδίο της μάχης. Κατά την άποψή τους, ένας θυμωμένος, απομονωμένος Ρώσος πρόεδρος μπορεί να ξεκινήσει νέες εκστρατείες διεθνούς επιθετικότητας. Ανησυχούν ότι γενικά θα γίνει πιο επικίνδυνος και δύσκολος στην αντιμετώπισή του. Κάποιοι φοβούνται ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει ακόμη και το τρομερό πυρηνικό οπλοστάσιο της χώρας του.

Αλλά ο Πούτιν δεν είναι αυτοκτονικός˙ μια ουκρανική νίκη δεν θα οδηγήσει σε πυρηνικό πόλεμο. Τέτοιοι φόβοι μπορεί να τροφοδοτούνται εσκεμμένα από το ίδιο το Κρεμλίνο για στρατηγικούς σκοπούς. Ο Πούτιν είναι αριστοτέχνης της χειραγώγησης, και είμαι βέβαιος ότι οι ίδιοι οι Ρώσοι διακινούν τις ανησυχίες περί ενός στριμωγμένου Πούτιν προκειμένου να αποδυναμώσουν την Δυτική υποστήριξη προς την Ουκρανία.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη δεν πρέπει να το πιστέψουν. Η πραγματική εμπειρία δείχνει ότι κάθε φορά που ο Πούτιν αντιμετωπίζει μια αποτυχία, επιλέγει να την υποβαθμίσει και να την αποκρύψει, όχι να διπλασιάσει [τις προσπάθειές του]. Οι αιτήσεις της Φινλανδίας και της Σουηδίας για ένταξη στο ΝΑΤΟ [15], για παράδειγμα, ήταν μια ξεκάθαρη πολιτική ήττα για τον Πούτιν, ο οποίος ισχυρίστηκε [16] ότι ξεκίνησε την εισβολή του στην Ουκρανία για να αποτρέψει την περαιτέρω διεύρυνση του ΝΑΤΟ. Δεν ακολούθησε όμως καμία κλιμάκωση. Αντίθετα, η ρωσική προπαγάνδα ελαχιστοποίησε την σημασία της. Το Κρεμλίνο ισχυρίστηκε ότι η αποχώρηση από το Κίεβο, μια άλλη σαφής αποτυχία, ήταν μια χειρονομία «καλής θέλησης» για την διευκόλυνση των διαπραγματεύσεων. Το ίδιο μοτίβο θα ισχύει για μια ευρύτερη ήττα στο πεδίο μάχης. (Η δύναμη του προπαγανδιστικού μηχανισμού του θα βοηθήσει στην ελαχιστοποίηση της εγχώριας αντίδρασης που αντιμετωπίζει ο Πούτιν για την ήττα στην Ουκρανία).

Αντί να εστιάζουν στα συναισθήματα του Πούτιν, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη θα πρέπει να επικεντρωθούν σε πρακτικά βήματα για να βοηθήσουν την Ουκρανία να επικρατήσει. Θα πρέπει να θυμούνται ότι μια νίκη της Ουκρανίας θα έκανε τον κόσμο πιο ασφαλή. Θα εξαντλούσε τις ρωσικές δυνάμεις, καθιστώντας δυσκολότερο για τη Μόσχα να ανακατεύεται στην Αφρική, την Ασία, την Λατινική Αμερική, και τα Δυτικά Βαλκάνια. Θα προωθούσε την παγκόσμια σταθερότητα ευρύτερα, ενισχύοντας το διεθνές δίκαιο και δείχνοντας σε άλλους επίδοξους επιτιθέμενους ότι η βαρβαρότητα τελειώνει άσχημα. Η Δύση, λοιπόν, πρέπει να δώσει στο Κίεβο ό,τι χρειάζεται για να απωθήσει τους Ρώσους εισβολείς.