Αναλογιζόμενοι το αδιανόητο στην Ουκρανία

Αυτή η συμβατική επιλογή είναι κάθε άλλο παρά ελκυστική. Ο άμεσος πόλεμος μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων που ξεκινά σε οποιοδήποτε επίπεδο κινδυνεύει να κλιμακωθεί σε μαζική καταστροφή. Μια τέτοια στρατηγική θα φαινόταν πιο αδύναμη από τα αντίποινα με το ίδιο νόμισμα, και θα επιδείνωνε την απόγνωση των Ρώσων για την ήττα αντί να την ανακουφίσει, αφήνοντας έτσι το αρχικό τους κίνητρο για κλιμάκωση αμετακίνητο, μαζί με την πιθανότητα να πεισμώσουν και να χρησιμοποιήσουν ακόμη περισσότερα πυρηνικά όπλα. Αυτό θα καθιστούσε επιτακτικό τον συνδυασμό της στρατιωτικής απάντησης του ΝΑΤΟ με μια προσφορά όρων διευθέτησης που θα περιλαμβάνει όσο το δυνατόν περισσότερες επιφανειακές παραχωρήσεις, ώστε να δοθεί στην Ρωσία κάποιο πρόσχημα έντιμης ειρήνης. Η κύρια αρετή της συμβατικής επιλογής είναι απλώς ότι δεν θα ήταν τόσο επικίνδυνη όσο οι ασθενέστερες επιλογές της απραξίας ή οι ισχυρότερες πυρηνικές επιλογές.

ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ

Σε περίπτωση ρωσικής πυρηνικής πυροδότησης, το ΝΑΤΟ θα έχει δύο αντικρουόμενους στόχους. Από τη μία πλευρά, η συμμαχία θα θελήσει να ακυρώσει κάθε στρατηγικό όφελος που θα μπορούσε να κερδίσει η Μόσχα από την πυροδότηση· από την άλλη, θα θελήσει να αποφύγει την περαιτέρω κλιμάκωση. Αυτό το δίλημμα υπογραμμίζει την προφανή επιτακτική ανάγκη να μεγιστοποιηθούν τα αντικίνητρα της Μόσχας για ένα πυρηνικό χτύπημα ευθύς εξ’ αρχής.

Για τον σκοπό αυτό, το ΝΑΤΟ δεν θα πρέπει να θέτει μόνο αξιόπιστες απειλές αντιποίνων, αλλά και να καλλιεργήσει υποστήριξη από τρίτα μέρη που ο Πούτιν θέλει να εμποδίσει να ενταχθούν στην Δυτική αντίθεση. Μέχρι στιγμής, η Μόσχα έχει στηριχθεί από την άρνηση της Κίνας, της Ινδίας και άλλων χωρών να συμμετάσχουν πλήρως στην εκστρατεία των οικονομικών κυρώσεων που επιβλήθηκαν από την Δύση. Αυτοί οι αναποφάσιστοι, ωστόσο, έχουν ένα διακύβευμα στην διατήρηση του πυρηνικού ταμπού. Ίσως πεισθούν να δηλώσουν ότι η συνεχιζόμενη οικονομική συνεργασία τους με την Ρωσία θα εξαρτηθεί από την αποχή της από την χρήση πυρηνικών όπλων. Ως μια δήλωση για ένα ακόμη υποθετικό ενδεχόμενο, οι ουδέτερες χώρες θα μπορούσαν να την θεωρήσουν ως μια χειρονομία χαμηλού κόστους, έναν τρόπο να σταματήσουν τις επικρίσεις της Δύσης, αντιμετωπίζοντας μια κατάσταση που δεν αναμένουν να προκύψει.

Η Ουάσιγκτον θα διατηρεί πάντα αρκετά ασαφείς τις δεδηλωμένες απειλές και την στρατηγική ώστε να παράσχει ευελιξία και διόδους διαφυγής. Ωστόσο, κάθε περαιτέρω πυρηνικός λεονταρισμός του Πούτιν θα πρέπει να προκαλεί απλές αλλά δυναμικές υπενθυμίσεις από την Ουάσιγκτον για όσα γνωρίζει ο Πούτιν αλλά σε διαφορετική περίπτωση ίσως πείσει τον εαυτό του ότι η Δύση έχει ξεχάσει: ότι η Ρωσία είναι απολύτως ευάλωτη στα πυρηνικά αντίποινα, και ότι, όπως έχουν επαναλάβει γενιές στοχαστών και επαγγελματιών από αμφότερες τις πλευρές, ένας πυρηνικός πόλεμος δεν έχει νικητή.

Copyright © 2022 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/russian-federation/2022-07-04/th...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition