Η Κίνα δεν έχει φτάσει στο απόγειο της δύναμής της

Καθώς οι σχέσεις μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας έχουν πέσει σε χαμηλό μισού αιώνα, ένα νέο τρομακτικό αφήγημα έχει επικρατήσει μεταξύ ορισμένων αναλυτών και πολιτικών των ΗΠΑ. Υποθέτει ότι το παράθυρο ευκαιρίας της Κίνας να «επανενώσει» την Ταϊβάν με την ηπειρωτική χώρα –[κάτι που είναι] ένας από τους βασικούς στόχους της εξωτερικής πολιτικής του Κινέζου προέδρου, Xi Jinping- κλείνει γρήγορα, εντείνοντας την πίεση στο Πεκίνο να δράσει γρήγορα και δυναμικά όσο έχει ακόμη την ευκαιρία.

Ο Κινέζος πρόεδρος, Xi Jinping, μιλά σε στρατιωτική παρέλαση για την Εθνική Ημέρα της Κίνας στο Πεκίνο, τον Οκτώβριο του 2019. Jason Lee / Reuters
----------------------------------------------------

Αυτό το αφήγημα βασίζεται στην πεποίθηση ότι η άνοδος της Κίνας πλησιάζει στο τέλος της. Η άνευ προηγουμένου δημογραφική πτώση, το βαρύ χρέος, η άνιση καινοτομία, και άλλα σοβαρά οικονομικά προβλήματα έχουν επιβραδύνει την ανάπτυξη της Κίνας και είναι πιθανό να την επιβραδύνουν ακόμη περισσότερο, αφήνοντας την χώρα χωρίς την στρατιωτική ισχύ ή την πολιτική επιρροή για να αμφισβητήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το Πεκίνο γνωρίζει αυτούς τους αντίθετους ανέμους, λέει το σκεπτικό, και ως εκ τούτου είναι πιθανό να δράσει σύντομα, πριν να είναι πολύ αργά. Όπως υποστήριξαν οι μελετητές Hal Brands και Michael Beckley [1] στο Foreign Affairs, «η Κίνα ακολουθεί ένα τόξο που συχνά καταλήγει σε τραγωδία: μια ιλιγγιώδη άνοδο που ακολουθείται από το φάσμα μιας σκληρής πτώσης». Κατά την άποψή τους, είναι ή τώρα ή ποτέ εάν η Κίνα θέλει να ξανασχεδιάσει τον παγκόσμιο χάρτη.

Αλλά μια τέτοια ανάλυση είναι λανθασμένη. Είναι αλήθεια ότι η οικονομική άνοδος της Κίνας έχει επιβραδυνθεί και τελικά θα αντιστραφεί, εμποδίζοντας τις στρατιωτικές και πολιτικές φιλοδοξίες του Πεκίνου. Αλλά μια «σκληρή πτώση» δεν είναι στο τραπέζι. Οποιαδήποτε πτώση από την οικονομική κορύφωση της Κίνας είναι πιθανό να είναι σταδιακή -και πιθανώς να αμβλυνθεί από τις βαριές δαπάνες για Έρευνα και Ανάπτυξη που στοχεύουν ρητά στη μερική αντιστάθμιση των δημογραφικών προβλημάτων της χώρας και των δεινών που σχετίζονται με το χρέος. Στην πραγματικότητα, οι τρέχουσες τροχιές εσόδων και αμυντικών δαπανών υποδηλώνουν ότι η Κίνα θα έχει περισσότερους πόρους για να ανταγωνιστεί στρατιωτικά τις Ηνωμένες Πολιτείες τα επόμενα δέκα χρόνια από όσους είχε τα τελευταία 20. Ως αποτέλεσμα, το Πεκίνο [2] θα γίνει περισσότερο -όχι λιγότερο— ικανό να προβάλλει ισχύ ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες θα δυσκολεύονται να αντιμετωπίσουν τις κινεζικές στρατιωτικές προκλήσεις στην Ασία. Μακράν ενός στενού παραθύρου για να επιτύχουν τις γεωπολιτικές τους φιλοδοξίες, λοιπόν, οι ηγέτες της Κίνας έχουν περιθώριο να περιμένουν.

ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΑ, ΟΧΙ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ

Η δημογραφική πτώση εγγυάται την ενδεχόμενη οικονομική παρακμή της Κίνας. Αλλά αυτή η διαδικασία είναι πιθανό να είναι σταδιακή, όχι ξαφνική, και ο χρόνος παραμένει αβέβαιος. Το εργατικό δυναμικό της Κίνας πιθανώς συρρικνώνεται και θα συνεχίσει να συρρικνώνεται επ' αόριστον επειδή ο πληθυσμός πρόκειται να αρχίσει να συρρικνώνεται [3], αν δεν έχει ήδη ξεκινήσει να συρρικνώνεται. Το 2021, τα ποσοστά γεννήσεων στην Κίνα έπεσαν σε ιστορικό χαμηλό. Η μέση ηλικία στην Κίνα είναι περίπου μισό χρόνο μεγαλύτερη από όσο στις Ηνωμένες Πολιτείες, και μέχρι το 2042 θα είναι σχεδόν επτά χρόνια μεγαλύτερη, ή θα είναι στο ίδιο επίπεδο με την σημερινή Ιαπωνία. Ο πληθυσμός της Κίνας θα μειωθεί ταχύτερα αργότερα αυτόν τον αιώνα, μειούμενος κατά περισσότερο από 200 εκατομμύρια ανθρώπους έως το 2060, σύμφωνα με μια πρόβλεψη του ΟΗΕ. Καθώς αυτή η πτώση ξεδιπλώνεται, η πραγματική οικονομική ανάπτυξη θα είναι ουσιαστικά αδύνατη.

Αλλά ακόμη και εν μέσω αυτής της δημογραφικής συρρίκνωσης [4], η Κίνα στην χειρότερη περίπτωση θα είναι η τρίτη μεγαλύτερη εθνική οικονομία στον κόσμο, όπως ήταν την πρώτη δεκαετία αυτού του αιώνα, αλλά με πλούτο και τεχνολογικές ικανότητες που θα είναι πιο κοντά σε αυτές των Ηνωμένων Πολιτειών κράτη. Πιθανότατα, η Κίνα θα είναι η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο. Για το υπόλοιπο αυτής της δεκαετίας και της επόμενης, η κορύφωση του πληθυσμού δεν θα μεταφραστεί απαραίτητα σε ταχεία οικονομική παρακμή. Η συρρίκνωση του εργατικού δυναμικού της Κίνας μάλλον έχει ήδη ξεκινήσει εδώ και μια δεκαετία, αλλά η οικονομική της ανάπτυξη εξακολουθεί να ξεπερνά εκείνη των Ηνωμένων Πολιτειών. Κανείς δεν πιστεύει ότι οι οικονομικές δυνατότητες της Κίνας κορυφώθηκαν το 2012 ή, εν προκειμένω, το 2018. Ενώ η μείωση του εργατικού δυναμικού θα είναι τελικά ένα σημαντικό πρόβλημα για την Κίνα, δεν είναι σαφές πότε θα συμβεί αυτό. Η μέση ηλικία της Κίνας το 2032 προβλέπεται να είναι ίδια με των Ηνωμένων Πολιτειών το 2052. Εάν η δημογραφία είναι πεπρωμένο, οι Ηνωμένες Πολιτείες επίσης θα έχουν παρακμάσει απότομα μέχρι τότε. Αλλά στην πραγματικότητα, η οικονομική υγεία των Ηνωμένων Πολιτειών, όπως και της Κίνας, εξαρτάται από πολλούς άλλους παράγοντες.

Ένας από αυτούς τους παράγοντες είναι το χρέος. Το χρέος ήδη επιβαρύνει την κινεζική ανάπτυξη, αλλά το πρόβλημα είναι χρόνιο, όχι οξύ. Η συνολική κινεζική πίστωση προς τον μη χρηματοπιστωτικό τομέα έχει αυξηθεί σημαντικά την τελευταία δεκαετία, ξεκινώντας κυρίως ως απάντηση στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση του 2008-9. Στο τέλος του 2019, αυτός ο δείκτης του ανεξόφλητου χρέους ήταν στο 263% του ΑΕΠ, ελαφρώς υψηλότερος από εκείνον των ΗΠΑ που ήταν στο 255%. Η Κίνα ήταν πιο συνετή κατά την διάρκεια της πανδημίας COVID-19 [5], αλλά το χρέος της θα μπορούσε να διογκωθεί ακόμη περισσότερο καθώς ο πληθυσμός της γερνάει και πρέπει να φροντίσει για μεγαλύτερο αριθμό συνταξιούχων. Ωστόσο, το βάρος του χρέους της Κίνας θα περιορίσει την ανάπτυξη με σταθερό τρόπο, χωρίς να προκαλέσει απότομη πτώση. Ως αποτέλεσμα, η Κίνα θα έχει πολλά χρήματα σε ετοιμότητα για στρατιωτικές και συναφείς επενδύσεις. Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, η Κίνα ξόδεψε 6,2 τρισεκατομμύρια δολάρια σε υποδομές, γη, και μηχανήματα το 2019 —1,6 τρισεκατομμύρια δολάρια περισσότερα από όσα οι Ηνωμένες Πολιτείες. Το αμερικανικό κεφάλαιο είναι πιο παραγωγικό από το κινεζικό κεφάλαιο, αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ακόμη και με το υψηλό χρέος της, η Κίνα θα έχει σημαντικούς πόρους στην διάθεσή της για πολύ καιρό στο μέλλον.

Ένας άλλος παράγοντας που θα διαμορφώσει την οικονομική τροχιά της Κίνας είναι η καινοτομία. Όπως πάντα, η ανάγκη του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος να έχει τον έλεγχο θα περιορίσει τον ρυθμό της καινοτομίας. Σε αυτόν τον τομέα, το καθεστώς του Xi δεν έχει καλή απόδοση. Έχει επιτεθεί σε ιδιωτικές εταιρείες τεχνολογίας [6] και γενικά αποθάρρυνε τον ανταγωνισμό [7]. Αλλά το Πεκίνο μπορεί να αντέξει οικονομικά να δαπανήσει πολλά σε νέες τεχνολογίες που θα του δώσουν μια μέτρια και διαρκή οικονομική ώθηση. Σύμφωνα με τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), η Κίνα δαπάνησε περίπου 515 δισεκατομμύρια δολάρια για Έρευνα και Ανάπτυξη το 2019, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες ξόδεψαν 633 δισεκατομμύρια δολάρια. Οι δαπάνες της Κίνας για Ε&Α είναι πιθανό να αυξηθούν για το υπόλοιπο της δεκαετίας, ακόμη και όταν η οικονομία της επιβραδύνεται. Το Πεκίνο θα συνεχίσει επίσης να εξαναγκάζει τη μεταφορά τεχνολογίας από ιδιωτικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην Κίνα ή να την κλέβει εντελώς. Με το τρέχον οικονομικό της σύστημα, η Κίνα δεν μπορεί να γίνει κορυφαία καινοτόμος, αλλά έχει ήδη φτάσει τον υπόλοιπο κόσμο σε βασικούς τομείς όπως οι τηλεπικοινωνίες 5G και η αποθήκευση ενέργειας. Η διατήρηση της τεχνολογικής ισοτιμίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες σε τουλάχιστον ορισμένους σημαντικούς τομείς τις επόμενες δύο δεκαετίες θα είναι ευκολότερη από όσο ήταν το να κλείσει το προηγούμενο τεχνολογικό χάσμα.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΜΕ ΛΙΓΟΤΕΡΑ

Οι στρατιωτικές τάσεις είναι εξίσου ευνοϊκές προς την Κίνα, τουλάχιστον την επόμενη δεκαετία. Αυτό οφείλεται εν μέρει επειδή οι εξασθενούμενες οικονομικές προοπτικές θα πάρουν χρόνο για να επηρεάσουν την άμυνα και εν μέρει επειδή η Κίνα έχει αποδείξει ότι είναι σε θέση να ανταγωνιστεί με λιγότερους πόρους συνολικά. Οι στρατιωτικές δαπάνες της Κίνας [8] ως ποσοστό του ΑΕΠ μειώνονται από το 2010 και η χώρα δεν έχει ξοδέψει ποτέ περισσότερο από 1,9% του ΑΕΠ για την εθνική άμυνα. (Οι Ηνωμένες Πολιτείες δαπάνησαν το 3,7% του ΑΕΠ για την άμυνα το 2020). Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, οι στρατιωτικές δαπάνες της Κίνας ήταν στο ένα τρίτο [συγκριτικά με εκείνες] των Ηνωμένων Πολιτειών. Και όμως, κυρίως επειδή έχει επικεντρωθεί στην απόκτηση ασύμμετρων δυνατοτήτων και περιόρισε τις στρατιωτικές της φιλοδοξίες στην Ασία, έχει δημιουργήσει έναν στρατό που μπορεί τώρα να νικήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες σε μια σύγκρουση για την Ταϊβάν.

Και το μέλλον είναι λαμπρό για τον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό. Αν και ορισμένες από τις προσπάθειες εκσυγχρονισμού του παραμένουν ημιτελείς, ο PLA έχει σημειώσει σημαντική πρόοδο [9] προς την επαγγελματικοποίηση του σώματος των υπαξιωματικών του και την πρόσληψη ικανών πολιτών για να εκπληρώσουν ζωτικούς ρόλους υποστήριξης. Επίσης, στρατολογεί όλο και περισσότερους αποφοίτους κολεγίων, βελτιώνοντας την ικανότητά του να διεξάγει σύνθετες κοινές επιχειρήσεις σε ένα περιβάλλον υψηλής τεχνολογίας και πληροφόρησης.

Μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια, η ικανότητα της Κίνας να προβάλλει ισχύ σε όλη την Ασία θα αυξηθεί. Μέχρι το 2030, θα έχει τέσσερα [10] αεροπλανοφόρα, δικτυακή και διαστημική υποδομή που ενισχύει την συνδεσιμότητα και συνεπώς την ικανότητα των δυνάμεών του να καταφέρνει θανατηφόρα πλήγματα, επίγεια και διαστημικά όπλα ικανά να απειλήσουν στρατιωτικούς και πολιτικούς αστερισμούς δορυφόρων των ΗΠΑ, και μια εναέρια δύναμη που μπορεί να αμφισβητήσει την αεροπορική υπεροχή των ΗΠΑ στην Ασία. Θα έχει περισσότερα πολεμικά πλοία από τις Ηνωμένες Πολιτείες και ένα πυρηνικό οπλοστάσιο που είναι μεγαλύτερο, πιο επιβιώσιμο, και πιο ικανό να απειλήσει στόχους σε όλο τον κόσμο χάρη στις κινεζικές προόδους στα υπερ-υπερηχητικά. Οποιαδήποτε απομεινάρια της στρατιωτικής υπεροχής των ΗΠΑ στην Ασία, όπως οι καλύτερες υποβρύχιες δυνατότητες της Ουάσιγκτον, εξαφανίζονται. Η Κίνα έχει επενδύσει πολλά στην ανάπτυξη των λεγόμενων δυνατοτήτων ανθυποβρυχιακού πολέμου, συμπεριλαμβανομένων προηγμένων ελικοπτέρων [11] και συστημάτων σόναρ που βασίζονται σε πλοία [12] τα οποία θα είναι έτοιμα για δράση τα επόμενα δέκα χρόνια.

Φυσικά, ο στρατός των ΗΠΑ δεν θα μείνει ακίνητος καθώς ο PLA προχωρά. Οι Ηνωμένες Πολιτείες χτίζουν ανθεκτικές διαστημικές υποδομές και δυνατότητες [13]. Σχεδιάζουν να αναπτύξουν βαλλιστικούς πυραύλους μέσου βεληνεκούς στον Ινδο-Ειρηνικό τώρα που η Ουάσιγκτον δεν δεσμεύεται πλέον από την Συνθήκη για τις Πυρηνικές Δυνάμεις Μέσου Βεληνεκούς (Intermediate-Range Nuclear Forces Treaty). Και σχεδιάζουν να προσθέσουν νέα μη επανδρωμένα πλοία καθώς και περισσότερα επανδρωμένα πλοία στον πολεμικό στόλο των ΗΠΑ για να αντιμετωπίσουν την Κίνα. Κορυφαία αυτών των προσπαθειών είναι η Πρωτοβουλία Αποτροπής στον Ειρηνικό (Pacific Deterrence Initiative, PDI), ένα σχέδιο του Πενταγώνου για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των ΗΠΑ στον Ινδο-Ειρηνικό. Σε αυτό το εναρκτήριο έτος, το PDI περιλαμβάνει περίπου 6 δισεκατομμύρια δολάρια για νέα ολοκληρωμένα συστήματα διοίκησης και ελέγχου, δυνατότητες drone, ηλεκτρονικό πόλεμο, μαχητικά F-35, πλοία για την αντιμετώπιση της χαμηλού επιπέδου κινεζικής επιθετικότητας και πρόκλησης, και συστήματα υποστήριξης και εξοπλισμό για πεζοναύτες των ΗΠΑ και άλλες χερσαίες δυνάμεις.

Αλλά ακόμη και με αυτές τις επενδύσεις, οι δυνάμεις των ΗΠΑ στον Ινδο-Ειρηνικό θα έχουν τρωτά σημεία που η Κίνα μπορεί να εκμεταλλευτεί για ασύμμετρο πλεονέκτημα. Για παράδειγμα, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα είναι σε θέση να υπερασπιστούν τις προωθημένες βάσεις τους από κινεζικές πυραυλικές επιθέσεις ή τα διαστημικά πλεονεκτήματά τους από κινεζικές αντιδιαστημικές επιχειρήσεις. Τα τρέχοντα σχέδια προμηθειών και εξαγορών αποκαλύπτουν ότι σε δέκα χρόνια οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα έχουν σημαντικά περισσότερες δυνάμεις να αναπτύξουν στην περιοχή από όσες έχουν τώρα. Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ εκσυγχρονίζεται, αλλά δεν θα έχει μέχρι το 2045 τον στόλο μεταξύ 450 και 500 πλοίων που προγραμματίζει —ένα μέγεθος στόλου που θα έχει η Κίνα σε μόλις δέκα χρόνια.

Όλα αυτά υποδηλώνουν ότι η Κίνα δεν έχει φτάσει ακόμη στην θέση του μέγιστου στρατιωτικού πλεονεκτήματος έναντι των Ηνωμένων Πολιτειών. Είναι ενδεικτικό ότι αν και Δυτικοί μελετητές όπως οι Brands και Beckley προτείνουν [14] ότι μια σχετικά στάσιμη οικονομία θα πρέπει να επηρεάσει τους στρατηγικούς υπολογισμούς των Κινέζων ηγετών, ενθαρρύνοντάς τους να δράσουν τώρα ή αλλιώς να χάσουν την ευκαιρία τους, δεν υπάρχουν στοιχεία αυτής της γραμμής σκέψης στα κινέζικα πολιτικά ή στρατιωτικά κείμενα, σύμφωνα με τις αναλύσεις κειμένων που πραγματοποιούνται με εργαλεία επεξεργασίας και ανάλυσης φυσικής γλώσσας. Πράγματι, οι περισσότεροι Κινέζοι στρατηγοί είναι αισιόδοξοι για το μέλλον της Κίνας. Όπως έγραψε ο Κινέζος πρώην διπλωμάτης, Zhen Bingxi [15], σε ένα περιοδικό που δημοσιεύεται από την People's Daily Press [στμ: η Λαϊκή Ημερησία, η επίσημη εφημερίδα του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας], η Κίνα «είναι σε καλό δρόμο να γίνει παγκόσμια υπερδύναμη», ακόμα κι αν θα συνεχίσει να υστερεί σε σχέση με τις Ηνωμένες Πολιτείες σε κάποιους τομείς. Ορισμένοι Κινέζοι σχολιαστές μέσων ενημέρωσης έχουν αντιδράσει ανοιχτά στην αμερικανική ρητορική σχετικά με την «κορύφωση της Κίνας», σημειώνοντας [16] ότι η χώρα «έχει αψηφήσει εδώ και πολύ καιρό τις απαισιόδοξες προβλέψεις των αμερικανικών μέσων ενημέρωσης και της ακαδημαϊκής κοινότητας [των ΗΠΑ]», όπως το έθεσε ένας δημοσιογράφος σε ένα φιλικό προς το Πεκίνο μέσο μαζικής ενημέρωσης τους Χονγκ Κονγκ.

Κάποιοι μπορεί να απορρίψουν αυτά τα σχόλια ως προβλέψιμες απόπειρες να αντικρούσουν ένα αφήγημα της κινεζικής παρακμής. Αλλά κανένα έγκυρο κινεζικό στρατιωτικό κείμενο δεν εξετάζει το επιχείρημα ότι η Κίνα [17] πρέπει να πάρει την Ταϊβάν τώρα επειδή το παράθυρο ευκαιρίας κλείνει, παρόλο που Κινέζοι σχολιαστές ασφαλείας συζητούν τακτικά άλλα ευαίσθητα θέματα, όπως η αποτελεσματικότητα των προσπαθειών της Κίνας για ειρηνική ενοποίηση με την Ταϊβάν. Τέτοια γραπτά υποδηλώνουν ότι οι Κινέζοι ηγέτες πιστεύουν όλο και περισσότερο ότι θα μπορούσαν να καταλάβουν την Ταϊβάν με την βία και ότι η ειρηνική ενοποίηση δεν λειτουργεί. Η ρητορική του Xi, επιπλέον, δείχνει ότι μπορεί να θέλει να επιτύχει την ενοποίηση για να σφραγίσει την κληρονομιά του. Επομένως, από την στιγμή που είναι σίγουρος ότι ο PLA είναι έτοιμος, μπορεί να κινηθεί γρήγορα για να καταλάβει την Ταϊβάν —όχι επειδή δεν θα έχει άλλη ευκαιρία, αλλά επειδή το μέλλον είναι πάντα αβέβαιο.

Αν αυτή είναι η σκέψη του Xi [18], έχει δίκιο. Ακόμα κι αν η ανάπτυξή της παραμείνει στάσιμη την επόμενη δεκαετία, η Κίνα θα εξακολουθεί να είναι πιθανότατα η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο. Οποιαδήποτε μέτρα λιτότητας θεσπιστούν τότε θα χρειαστούν πολλά χρόνια για να αγγίξουν τον στρατό. Και ένα είναι σίγουρο: η Κίνα θα είναι πιο ικανή στρατιωτικά το 2035 από όσο σήμερα.

ΚΙΝΑ ΜΕ ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ, ΚΙΝΑ ΙΚΑΝΗ

Μια αγχωμένη Κίνα στο απόγειο της δύναμής της και μια Κίνα με αυτοπεποίθηση που εξακολουθεί να βρίσκεται σε στρατιωτική άνοδο μπορεί να αναμένεται να ενεργήσουν με παρόμοιους τρόπους. Αμφότερες θα είναι πιο επιθετικές, ειδικά όταν πρόκειται για εδαφικά ζητήματα όπως η Ταϊβάν [19]. Αλλά αυτά τα διαφορετικά κίνητρα για την κινεζική επιθετικότητα υποδηλώνουν διαφορετικές στρατηγικές απαντήσεις από τις Ηνωμένες Πολιτείες: μια Κίνα που κορυφώνεται θα είναι η πιο επικίνδυνη την επόμενη δεκαετία, ενώ μια [Κίνα] ακόμα ανοδική θα είναι απειλή για πολύ περισσότερο από αυτό. Οι Ηνωμένες Πολιτείες [20] θα πρέπει να είναι επιφυλακτικές όσον αφορά τις βραχυπρόθεσμες λύσεις που υπονομεύουν την ικανότητά τους να ανταγωνίζονται μακροπρόθεσμα και να προετοιμάζονται εξίσου για έναν πόλεμο το 2027 και το 2037.

Ωστόσο, υπάρχει μια ανταπόδοση. Μια δύναμη που κορυφώνεται μπορεί να πολεμήσει μέχρι θανάτου, αφού έχει μόνο μια ευκαιρία να ξαναφτιάξει την διεθνή τάξη. Αλλά μια δύναμη που γνωρίζει ότι θα έχει περισσότερες ευκαιρίες να πάρει το δρόμο της μπορεί να είναι πιο πρόθυμη να υποχωρήσει από μια στρατιωτική αντιπαράθεση που δεν πάει όπως είχε προγραμματιστεί. Για παράδειγμα, αν ο Σι έκανε μια κίνηση για την Ταϊβάν [21] και συναντούσε αντίσταση, θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι νίκησε, ίσως αφού καταλάβει ένα υπεράκτιο νησί ή απλώς αφού δηλώσει ότι έχει δώσει ένα μάθημα στους «αποσχιστές» στην Ταϊβάν και στους «ιμπεριαλιστές» στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μια δύναμη με αυτοπεποίθηση είναι επίσης λιγότερο πιθανό να προκληθεί να ξεκινήσει έναν πόλεμο. Παρόλο που διεξήγαγε ανησυχητικά μεγάλης κλίμακας στρατιωτικές ασκήσεις κοντά στην Ταϊβάν μετά την επίσκεψη της προέδρου της Βουλής των ΗΠΑ, Νάνσι Πελόζι, στο νησί αυτόν τον μήνα, η Κίνα απέφυγε πιο επιθετικές ενέργειες -να αναχαιτίσει το αεροσκάφος της Πελόζι, για παράδειγμα- που μπορεί να διακινδύνευαν να πυροδοτήσουν μια σύγκρουση. Αυτό μπορεί να οφείλεται στο ότι ο καλύτερος πόλεμος για μια Κίνα με αυτοπεποίθηση είναι αυτός στον οποίο ο PLA κινείται γρήγορα εναντίον της Ταϊβάν [22] και δίνει ελάχιστη προειδοποίηση στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Για τα επόμενα χρόνια, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι πιο πιθανό να αντιμετωπίσουν μια σίγουρη, ικανή Κίνα παρά μια ανασφαλή και απερίσκεπτη. Η Ουάσιγκτον δεν θα βγει νικήτρια από αυτόν τον ανταγωνισμό επειδή το Πεκίνο θα αποχωρήσει από την κούρσα, όπως έκανε η Μόσχα στο τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Για να εξασφαλίσουν τα συμφέροντά τους στην Ασία, επομένως, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να προετοιμαστούν για έναν πόλεμο με την Κίνα, είτε αύριο είτε δύο δεκαετίες αργότερα.

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2021-10-01/end-chinas-rise
[2] https://www.foreignaffairs.com/china/china-offensive
[3] https://www.globaltimes.cn/page/202207/1271292.shtml
[4] https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2022-05-03/chinas-doomed-f...
[5] https://www.foreignaffairs.com/tags/coronavirus
[6] https://www.economist.com/leaders/2021/08/14/xi-jinpings-assault-on-tech...
[7] https://hbr.org/2014/03/why-china-cant-innovate
[8] https://tradingeconomics.com/china/military-expenditure-percent-of-gdp-wb-data.html#:~:text=Military%20expenditure%20(%25%20of%20GDP)%20in%20China%20was%20reported%20at,compiled%20from%20officially%20recognized%20sources.
[9] https://warontherocks.com/2020/07/people-win-wars-the-pla-enlisted-force...
[10] https://thediplomat.com/2019/02/predicting-the-chinese-navy-of-2030/
[11] https://eurasiantimes.com/china-adds-new-sub-hunter-helicopters-replacin...
[12] https://nationalinterest.org/blog/reboot/china-improving-its-anti-submar...
[13] https://www.nationaldefensemagazine.org/articles/2020/8/21/us-space-comm...
[14] https://foreignpolicy.com/2021/09/24/china-great-power-united-states/
[15] https://www.ciis.org.cn/yjcg/xslw/202007/t20200710_1168.html
[16] https://www.hk01.com/%E5%9C%8B%E9%9A%9B%E5%88%86%E6%9E%90/718067/%E7%BE%...
[17] https://www.foreignaffairs.com/regions/china
[18] https://www.foreignaffairs.com/tags/xi-jinping
[19] https://www.foreignaffairs.com/united-states/how-survive-next-taiwan-str...
[20] https://www.foreignaffairs.com/regions/united-states
[21] https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2022-06-16/consequences-co...
[22] https://www.foreignaffairs.com/regions/taiwan

Copyright © 2022 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/china/china-hasnt-reached-peak-its-power

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition