Η αρχή του τέλους της Ισλαμικής Δημοκρατίας

Οι τρέχουσες διαδηλώσεις στο Ιράν προαναγγέλλουν τον θάνατο της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Η δολοφονία ενόσω βρισκόταν υπό κράτηση της Mahsa Amini, μιας 22χρονης γυναίκας η οποία συνελήφθη διότι φορούσε λανθασμένα την χιτζάμπ (μαντίλα), έχει εξαπολύσει ένα κύμα οργισμένων και αιματηρών διαδηλώσεων, μποϊκοτάζ, στάσεων εργασίας και απεργιών που έχουν εξαντλήσει τις δυνάμεις ασφαλείας της χώρας και έχουν εξαπλωθεί σε περισσότερες από 100 πόλεις. Η κυβέρνηση έχει ξεπεράσει μεγάλες διαδηλώσεις στο παρελθόν, ιδίως το 2009, το 2017, και το 2019, αλλά αυτές οι διαδηλώσεις είναι διαφορετικές. Ενσαρκώνουν τον θυμό που αισθάνονται οι Ιρανές γυναίκες και οι νεαροί Ιρανοί απέναντι σε ένα καθεστώς που επιδιώκει να καταπνίξει τις πιο αγαπητές τους επιθυμίες. Και υπόσχονται να ανατρέψουν το κατεστημένο του Ιράν.

Μια φωτογραφία της Mahsa Amini, η οποία πέθανε αφότου συνελήφθη από την «αστυνομία ηθικής» στην Τεχεράνη, τον Σεπτέμβριο του 2022. Majid Asgaripour / Reuters
--------------------------------------------

Από την επανάσταση του Ιράν το 1978-1979, η Ισλαμική Δημοκρατία έχει υποβιβάσει τις γυναίκες σε καθεστώς δεύτερης κατηγορίας, υπό την σαρία και τους περιορισμούς του ιρανικού Συντάγματος. Αλλά οι γυναίκες, ειδικά οι νεαρές γυναίκες, δεν αντέχουν άλλο, και πλέον απορρίπτουν οικειοθελώς την απαίτηση να φορούν χιτζάμπ μαζί και την κοινωνική τάξη που η Ισλαμική Δημοκρατία έχει επιδιώξει να επιβάλει στην χώρα. Κάποιες γυναίκες έχουν κάψει τις μαντίλες τους, μια πράξη που πριν από δύο μήνες τιμωρείτο με μαστίγωμα και ποινή φυλάκισης, αλλά πλέον δεν είναι τόσο σπάνια πράξη στις πόλεις του Ιράν.

Λέγεται ότι οι επαναστάσεις καταβροχθίζουν τα παιδιά τους, αλλά στο Ιράν [2] τα εγγόνια καταβροχθίζουν την επανάσταση. Οι κληρικοί του Ιράν έχουν απαντήσει σε αυτή την υπαρξιακή πρόκληση με ωμή βία, αλλά η βία και η καταστολή δεν θα καταπνίξουν την βούληση ενός έθνους που είναι τόσο εξεγερμένο εναντίον της κυβέρνησής του.

ΠΥΛΩΝΕΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Η Ισλαμική Δημοκρατία εξαρτάται από τρεις ιδεολογικούς πυλώνες: την σφοδρή αντίθεση στις Ηνωμένες Πολιτείες, τον ανυποχώρητο ανταγωνισμό προς το Ισραήλ, και τον θεσμικό μισογυνισμό, ειδικά με τη μορφή υποχρεωτικών κανόνων για την χιτζάμπ που απαιτούν από τις γυναίκες να φορούν καλύμματα σε δημόσιους χώρους. Εάν κάποιος από αυτούς τους πυλώνες αποδυναμωθεί, όλο το οικοδόμημα της Ισλαμικής Δημοκρατίας θα καταρρεύσει. Η Τεχεράνη χρειάζεται την εχθρότητα [3] με τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ για να διατηρήσει ζωντανή την επαναστατική φλόγα. Ο αντιαμερικανισμός είναι σφραγισμένος στην ταυτότητα της Ισλαμικής Δημοκρατίας. Η επιβολή του ενδυματολογικού κώδικα για τις γυναίκες είναι και μια κόκκινη γραμμή για την ηγεσία των κληρικών. Η υποχρεωτική χρήση της χιτζάμπ είναι για την Ισλαμική Δημοκρατία ό,τι ήταν το Τείχος του Βερολίνου για τον κομμουνισμό, ένα σύμβολο όχι μόνο ισχύος και αντοχής στον χρόνο, αλλά και ευαλωτότητας. Το Τείχος του Βερολίνου ήταν και μια παραδοχή της ευθραυστότητας του κομμουνιστικού συστήματος, που εξαρτάτο από την άσκηση μεγάλου ελέγχου στον λαό. Ομοίως, οι υποχρεωτικοί νόμοι για την χιτζάμπ αντικατοπτρίζουν τον φόβο της Ισλαμικής Δημοκρατίας να επιτρέψει προσωπικές ελευθερίες στους πολίτες της και την πρόθεσή της να ελέγξει την κοινωνία, αντιμετωπίζοντας τις γυναίκες σαν να είναι περιουσιακά κομμάτια που πρέπει να μαζευτούν και να προστατευτούν. Μόλις έπεσε το Τείχος του Βερολίνου, ο κομμουνισμός ήταν καταδικασμένος. Η ίδια μοίρα περιμένει την Ισλαμική Δημοκρατία μόλις οι γυναίκες μπορέσουν να πετάξουν το κάλυμμά τους και να συμμετάσχουν στην κοινωνική ζωή όπως κάνουν και οι άνδρες.

Η Ισλαμική Δημοκρατία άρχισε να επιβάλλει τους ενδυματολογικούς κώδικες στις γυναίκες αμέσως μετά την ιρανική επανάσταση [4]. Οι αρχιτέκτονες του επαναστατικού κράτους ήθελαν να ελέγξουν το πώς ντύνονταν οι γυναίκες δημοσίως, απαγορεύοντας τα στενά ρούχα, τα έντονα χρώματα και το μακιγιάζ, και επιμένοντας να καλύπτουν οι γυναίκες τα μαλλιά τους. Σύμφωνα με τους νόμους της χώρας για την υποχρεωτική κάλυψη, γυναίκες και κορίτσια ηλικίας ακόμη και επτά ετών υποχρεούνται να φορούν μαντίλα. Οι γυναίκες που δεν υπακούουν αντιμετωπίζουν σκληρή τιμωρία και συχνά κατηγορούνται για «υποκίνηση διαφθοράς και πορνείας». Το κράτος έχει καταδικάσει αρκετές γυναίκες, συμπεριλαμβανομένης της ακτιβίστριας Yasaman Aryani [5] και της μητέρας της, Monireh Arabshahi, σε ποινές φυλάκισης —κάποιες έως και 16 χρόνια— διότι αψήφησαν αυτούς τους νόμους. Αλλά εκατοντάδες άλλες έχουν πληρώσει και συνεχίζουν να πληρώνουν αυτό το τίμημα διότι επιδίωξαν την ελευθερία να επιλέγουν πώς θα ντυθούν.

Οι Ιρανές δεν αποδέχθηκαν ποτέ αθόρυβα την επιβολή της μαντίλας. Μόνο το 2014, σύμφωνα με κυβερνητικά στοιχεία, η αποκαλούμενη αστυνομία ηθών του Ιράν (το απόσπασμα των ιρανικών Αρχών για την επιβολή του νόμου, που είναι επιφορτισμένο με την τήρηση των ισλαμικών ηθικών προτύπων) προειδοποίησε, επέβαλε πρόστιμα, ή συνέλαβε 3,6 εκατομμύρια γυναίκες για «ακατάλληλη ενδυμασία». Τα δεδομένα για τα επόμενα χρόνια δεν εκδόθηκαν δημόσια, πιθανώς διότι θα αποκάλυπταν τον βαθμό στον οποίο οι Ιρανές έχουν απηυδήσει με τους περιορισμούς στο ντύσιμό τους. Ακόμη και πριν από το θάνατο της Amini, οι κληρικοί του Ιράν μπορούσαν να διαισθανθούν την αυξανόμενη παλίρροια εναντίον της χιτζάμπ. Στις αρχές του Ιουλίου του 2022, η αστυνομία ηθών εξέδωσε προειδοποιήσεις στις γυναίκες ότι θα συλλαμβάνονταν εάν δεν συμμορφώνονταν με την απαίτηση για την χιτζάμπ. Στις 12 Ιουλίου, οι Αρχές πραγματοποίησαν τον ετήσιο εορτασμό που σηματοδοτεί την Εθνική Ημέρα Χιτζάμπ και Αγνότητας (National Day of Hijab and Chastity) [6], ο οποίος περιελάμβανε δημόσιες συγκεντρώσεις από φιλοκυβερνητικούς πιστούς σε μεγάλα στάδια για να ενθαρρύνουν την χρήση της χιτζάμπ. Αλλά ταυτόχρονα, πολλές γυναίκες αμφισβήτησαν το καθεστώς, χρησιμοποιώντας το hashtag #no2Hijab στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης [7] και δημοσιεύοντας βίντεο και φωτογραφίες γυναικών που δεν φορούσαν χιτζάμπ σε δημόσιους χώρους. Το καθεστώς συνέλαβε και ξυλοκόπησε κάποιες από αυτές τις αντιφρονούσες και τις υποχρέωσε να απολογηθούν σε εθνικό τηλεοπτικό δίκτυο.

Ιρανοί αξιωματούχοι έχουν χρησιμοποιήσει πλάνα από κάμερες παρακολούθησης σε δημόσιους χώρους, όπως το μετρό και οι αυτοκινητόδρομοι, για να βοηθήσουν στον εντοπισμό και στην επιβολή προστίμων στις γυναίκες που περιφρονούν τον υποχρεωτικό κανόνα για την χιτζάμπ. Ο αρχηγός του Αρχηγείου για την Προσταγή του Σωστού και την Απαγόρευση του Κακού (Headquarters for Enjoining Right and Forbidding Evil), ένα κυβερνητικό όργανο που είναι υπεύθυνο για την επιβολή των ισλαμιστικών νόμων, προειδοποίησε [8] τον Αύγουστο ότι οι γυναίκες που αναρτούν φωτογραφίες τους χωρίς χιτζάμπ στο Διαδίκτυο θα στερούνται κάποια κοινωνικά δικαιώματα για έξι μήνες έως ένα έτος. Οι Αρχές έχουν εμποδίσει γυναίκες τις οποίες θεωρούν ότι δεν συμμορφώνονται πλήρως με τον ενδυματολογικό κώδικα να εισέλθουν σε κυβερνητικά γραφεία και τράπεζες και να επιβαίνουν στα μέσα μαζικής μεταφοράς.

ΤΟ ΙΡΑΝ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ

Τέτοια μέτρα δεν έχουν εμποδίσει τις Ιρανές γυναίκες να αντιστέκονται στην χιτζάμπ. Την τελευταία δεκαετία, οι Αρχές έχει χρειαστεί να αντιμετωπίσουν μεγαλύτερη διαδικτυακή μαχητικότητα από τις Ιρανές. Με τα παραδοσιακά media να ελέγχονται πλήρως από το κράτος, οι Ιρανοί έχουν συρρεύσει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ειδικά σε πλατφόρμες όπως το Facebook, το Instagram, το Telegram, το Twitter, και το WhatsApp, για να απωθήσουν το κάλυμμα. Για παράδειγμα, εκατομμύρια παρακολουθούν την καμπάνια των μέσων κοινωνικής δικτύωσης «Η Μυστική Ελευθερία μου» (My Stealthy Freedom), η οποία επιδιώκει να απαλλαγεί από τους υποχρεωτικούς νόμους για την χιτζάμπ στο Ιράν, και τις διάφορες πρωτοβουλίες της, όπως τις «Λευκές Τετάρτες» (White Wednesdays) (που ενθαρρύνουν τις γυναίκες να φορούν λευκά μαντήλια τις Τετάρτες ως ένδειξη διαφωνίας ), την «Περπατώντας Ακάλυπτες» (Walking Unveiled) (όταν οι γυναίκες αποκαλύπτονται δημόσια), την «Άνδρες με Χιτζάμπ» (Men In Hijab) (όταν οι άνδρες δημοσιεύουν φωτογραφίες τους με χιτζάμπ), και την [πρωτοβουλία] «Η Κάμερα μου Είναι το Όπλο μου» (My Camera Is My Weapon) (στην οποία οι γυναίκες μοιράζονται οπτικό υλικό από κινητά τηλέφωνα με κακοποιητικούς άνδρες ή αλληλεπιδράσεις με την αστυνομία ηθών), όλες σχεδιασμένες για να δώσουν στις γυναίκες την δυνατότητα να αμφισβητήσουν τον επαχθή ενδυματολογικό κώδικα. Οι εκστρατείες έχουν δώσει την δυνατότητα στις γυναίκες να βγάλουν τις χιτζάμπ τους και να αψηφήσουν τους περιορισμούς του καθεστώτος. Χρησιμοποιώντας τα κινητά τους τηλέφωνα, οι γυναίκες έχουν μοιραστεί τόσα πολλά βίντεο παρενόχλησης από την αστυνομία ηθών μέσω της [καμπάνιας] «Η Μυστική μου Ελευθερία» ώστε η κυβέρνηση εισήγαγε νόμο το 2019 που κατέστησε την αποστολή βίντεο στην καμπάνια αδίκημα που τιμωρείται με δέκα χρόνια φυλάκιση [9].

Για το καθεστώς, η προσπάθεια να ελέγξει μια νέα γενιά που θέλει κοινωνική αλλαγή και ισχυρότερες διασυνδέσεις με την Δύση είναι μια δύσκολη μάχη. Παρά την εκτεταμένη λογοκρισία, το ποσοστό διείσδυσης του Ιράν στο Διαδίκτυο (το ποσοστό του πληθυσμού της χώρας που έχει πρόσβαση στο Διαδίκτυο) στις αρχές του 2022 ήταν 84% [10], ένα υψηλό ποσοστό. Το Ιράν έχει πάνω από 130 εκατομμύρια συνδρομές κινητής τηλεφωνίας, γεγονός που δίνει στη χώρα των 84 εκατομμυρίων κατοίκων ένα εκπληκτικό ποσοστό διείσδυσης της κινητής τηλεφωνίας 161%, με το μέσο άτομο να έχει περισσότερα από ένα τηλέφωνα. Ο αναφερόμενος αριθμός χρηστών του Διαδικτύου το 2022 [11] αυξήθηκε σε 72 εκατομμύρια από 58 εκατομμύρια το 2020 [12] και ο πραγματικός αριθμός θα μπορούσε να είναι ακόμη υψηλότερος.

Μολονότι το καθεστώς έχει απαγορεύσει πολλούς ιστότοπους και πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτύωσης, οι Ιρανοί έχουν βρει τρόπους να παρακάμπτουν την λογοκρισία μέσω της χρήσης εικονικών ιδιωτικών δικτύων ή VPN. Σύμφωνα με ένα μέλος του ιρανικού κοινοβουλίου που εξέφρασε την δυσαρέσκειά του για το πώς οι αυστηροί νόμοι για την λογοκρισία υποχρεώνουν τους Ιρανούς να τους παρακάμπτουν, σχεδόν το 80% [13] των Ιρανών με πρόσβαση στο Διαδίκτυο έχουν εγκαταστήσει λογισμικό προστασίας από φίλτρα και VPN για να αποφύγουν την λογοκρισία.

Οι νέοι Ιρανοί θέλουν τις ίδιες ελευθερίες και επιλογές που έχουν οι νέοι στην Δύση. Η Ισλαμική Δημοκρατία δεν μπορεί να λυγίσει σε αυτές τις επιθυμίες χωρίς να υπονομεύσει την ίδια της την εξουσία, έτσι έχει αντιμετωπίσει βίαια αυτό το κύμα διαδηλώσεων. Οι Αρχές έχουν σκοτώσει δεκάδες γυναίκες, συμπεριλαμβανομένων της 16χρονης Sarina Esmailzadeh στην [πόλη] Gohardasht και της Nika Shakarami στην Τεχεράνη.

ΕΝΑΣ ΡΟΛΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ

Οι διαδηλώσεις στο Ιράν έφεραν την Δύση σε αμήχανη θέση. Η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει προσπαθήσει σκληρά να αποκαταστήσει κάποια εκδοχή της πυρηνικής συμφωνίας που απέρριψε η κυβέρνηση Τραμπ. Αλλά αυτή η συμφωνία δεν μπορεί να διασωθεί. Η Ισλαμική Δημοκρατία δεν είναι ένας τίμιος διαμεσολαβητής: έχει ιστορικό εξαπάτησης [14] (αδυνατώντας, για παράδειγμα, τον Μάιο να απαντήσει στις έρευνες του Διεθνούς Οργανισμού Ατομικής Ενέργειας για ανεξήγητα ίχνη ουρανίου σε τρεις αδήλωτες τοποθεσίες) και δεν έχει ακόμη μιλήσει ανοιχτά για τις προηγούμενες προσπάθειές της [15] να αναπτύξει ένα πυρηνικό πρόγραμμα με δυνητικές στρατιωτικές χρήσεις. Και ακόμη χειρότερα, εάν ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, καταφέρει να καταλήξει σε κάποιο συμβιβασμό με το Ιράν, μια νέα συμφωνία θα ερχόταν σε πλήρη αντίθεση με την σθεναρή καταδίκη του για την καταστολή των διαδηλωτών από το καθεστώς. Οποιαδήποτε συμφωνία θα απελευθέρωνε πιθανώς δισεκατομμύρια δολάρια στην ιρανική κυβέρνηση, χρηματοδοτώντας τις ίδιες Αρχές που επιτίθενται άγρια στους πολίτες στους δρόμους.

Αντίθετα, ο Μπάιντεν πρέπει να λάβει σαφή και ειλικρινή θέση. Θα πρέπει να χρησιμοποιήσει την ισχύ του αξιώματός του για να εκφωνήσει μια σημαντική ομιλία για το Ιράν –να μιλήσει στον λαό του, στην διασπορά του, και στον κόσμο. Ο Μπάιντεν θα πρέπει να επικροτήσει τις δημοκρατικές φιλοδοξίες του ιρανικού λαού και να προχωρήσει πέρα από την στενή εστίαση του Λευκού Οίκου στο πυρηνικό ζήτημα για να απαιτήσει να γίνουν σεβαστά τα ανθρώπινα δικαιώματα των διαδηλωτών. Η κυβέρνηση έχει καταστήσει τον ανταγωνισμό μεταξύ απολυταρχίας και δημοκρατίας κεντρικό θέμα της εξωτερικής της πολιτικής. Το Ιράν πρέπει να γίνει μέρος αυτής της πολιτικής. Είναι καιρός να ενθαρρύνουμε τον ιρανικό λαό να εκπληρώσει τις δημοκρατικές του φιλοδοξίες.

Πέρα από την ρητορική, η κυβέρνηση των ΗΠΑ και οι Δυτικοευρωπαίοι σύμμαχοί της που εμπλέκονται στην σύναψη της πυρηνικής συμφωνίας θα πρέπει να σταματήσουν τις διαπραγματεύσεις με την Ισλαμική Δημοκρατία όσο οι ιρανικές Αρχές καταστέλλουν τις διαδηλώσεις και καταπνίγουν το Διαδίκτυο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να θεσπίσουν τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων ως προϋπόθεση για την συνέχιση οποιωνδήποτε διαπραγματεύσεων. Το Κογκρέσο θα πρέπει επίσης να αρνηθεί να αποδεσμεύσει τα παγωμένα ιρανικά κεφάλαια σε ξένες τράπεζες, εξαρτώντας την [αποδέσμευση] από την απτή βελτίωση της μεταχείρισης των πολιτών του από το Ιράν.

Ταυτόχρονα, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να συνεργαστούν με την Starlink, την δορυφορική εταιρεία Διαδικτύου, και άλλες επιχειρήσεις με παρόμοιες ικανότητες για να συμβάλουν στην παροχή στους Ιρανούς ενός δωρεάν και ασφαλούς Διαδικτύου. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα πρέπει να δημιουργήσει μια ειδική μέθοδο που θα εξαιρείται από τις κυρώσεις των ΗΠΑ (ίσως μεταφέροντας κεφάλαια μέσω τραπεζών της [πόλης] Erbil στο βόρειο Ιράκ και του Περσικού Κόλπου και στηριζόμενη στο βασισμένο στην εμπιστοσύνη σύστημα μεταφορών χρημάτων hawala που καθιστά δύσκολο τον εντοπισμό των πληρωμών για τα κράτη) για να δαπανήσει παγωμένα ιρανικά κεφάλαια στους απεργούς εργάτες στο εσωτερικό του Ιράν. Μια τέτοια υποστήριξη θα μπορούσε να ενθαρρύνει τις απεργίες που έχουν εξαπλωθεί σε τμήματα του Ιράν και να οδηγήσει σε μια σύγκλιση των εργατικών και των πολιτικών κινημάτων που θα αντιπροσώπευε μια σημαντική απειλή για την Ισλαμική Δημοκρατία

Τα ανώτερα μέλη της κυβέρνησης Μπάιντεν θα πρέπει να έχουν κατ’ ιδίαν και δημόσιες συναντήσεις με μέλη της ιρανικής διασποράς, Ιρανούς αντιφρονούντες, και ομάδες της ιρανικής αντιπολίτευσης για να έχουν μια καλύτερη κατανόηση της πραγματικής κατάστασης στο εσωτερικό του Ιράν. Το Κογκρέσο θα πρέπει επίσης να εμπλακεί και να πραγματοποιήσει δημόσιες ακροάσεις, τόσο για τις διαδηλώσεις στο Ιράν όσο και για το πώς το καθεστώς απειλεί τους πολίτες των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένων των μελών της ιρανικής διασποράς, ώστε να ευαισθητοποιήσει για αυτές τις προκλήσεις.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Κάποιοι στην Ουάσιγκτον φοβούνται ότι εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες υποστηρίξουν ανοιχτά τους διαδηλωτές, το ιρανικό καθεστώς θα μπορέσει να τους απενεργοποιήσει ευκολότερα, χαρακτηρίζοντάς τους ξένους ή πράκτορες των ΗΠΑ. Το 2009, η κυβέρνηση Ομπάμα ακολούθησε αυτή την λογική και απέφυγε να υποστηρίξει τις διαδηλώσεις που τότε τάραζαν την χώρα˙ ο Ομπάμα έκανε ακόμη και ανοίγματα στην ηγεσία των κληρικών λίγες μέρες μετά την έναρξη των διαδηλώσεων. Η αυτοσυγκράτηση του Ομπάμα δεν έκανε καμία διαφορά: το καθεστώς συνέχισε να χαρακτηρίζει τους διαδηλωτές ως αμερικανικά ανδρείκελα που σκοπεύουν να αποσταθεροποιήσουν το Ιράν και να ρίξουν την χώρα στο χάος.

Από τότε, οι Ιρανοί διαδηλωτές έχουν αρχίσει να φωνάζουν: «Μας λένε ψέματα όταν λένε ότι φταίει η Αμερική. Ο εχθρός μας είναι εδώ». Αυτό θα έπρεπε να ενδιαφέρει τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ. Μολονότι η μετάφραση δεν είναι αντάξια του συνθήματος, το μήνυμα είναι σαφές: οι Ιρανοί θεωρούν το καθεστώς των κληρικών ως τον πραγματικό τους εχθρό. Εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες επρόκειτο να αναβιώσουν την συμφωνία για τα πυρηνικά με το Ιράν αυτή την στιγμή, θα αναμιγνύονταν στις εσωτερικές υποθέσεις της χώρας. Αυτό θα ενδυνάμωνε ένα αντιδημοφιλές καθεστώς που συντρίβει άγρια τις ειρηνικές διαδηλώσεις. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα στέκονταν στην λάθος πλευρά της ιστορίας στηρίζοντας την Ισλαμική Δημοκρατία.

Με τις γυναίκες να πρωτοστατούν, η μεταμόρφωση του Ιράν από θεοκρατία σε δημοκρατία θα είναι αξιοσημείωτη. Δεν θα γίνει από την μια ημέρα στην άλλη. Αλλά με την γενναιότητά του, ο ιρανικός λαός έχει εκφράσει ένα κεντρικό αίτημα προς τις Δυτικές κυβερνήσεις: Μην σώσετε την Ισλαμική Δημοκρατία. Το 2009, η κυβέρνηση Ομπάμα επέλεξε να ασχοληθεί με τον Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ, τον ανώτατο ηγέτη του Ιράν, αντί να υποστηρίξει το φιλοδημοκρατικό Πράσινο Κίνημα (Green Movement). Η κυβέρνηση Μπάιντεν δεν πρέπει να επαναλάβει εκείνο το λάθος. Τώρα, περισσότερο από ποτέ, είναι καιρός για τους υποστηρικτές της ελευθερίας να σκεφτούν σοβαρά έναν κόσμο μετά την Ισλαμική Δημοκρατία.

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.amazon.com/Wind-My-Hair-Freedom-Modern/dp/031654891X/ref=sr_...
[2] https://www.foreignaffairs.com/regions/iran
[3] https://www.theatlantic.com/ideas/archive/2021/03/how-win-cold-war-iran/...
[4] https://www.reuters.com/world/middle-east/activists-urge-iranian-women-p...
[5] https://www.amnesty.org/en/latest/press-release/2019/04/iran-release-wom...
[6] https://www.reuters.com/world/middle-east/activists-urge-iranian-women-p...
[7] https://www.business-standard.com/article/international/hijab-protests-i...
[8] https://www.rferl.org/a/iran-surveillance-cameras-identify-women-hijab-r...
[9] https://www.rferl.org/a/iranians-sending-photos-without-hijab-to-activis...
[10] https://datareportal.com/reports/digital-2022-iran
[11] https://datareportal.com/reports/digital-2022-iran
[12] https://datareportal.com/reports/digital-2020-iran#:~:text=There%20were%...
[13] https://www.rferl.org/a/iranians-circumvent-internet-restrictions/319335...
[14] https://www.wsj.com/articles/iran-used-secret-u-n-records-to-evade-nucle...
[15] https://www.fdd.org/in_the_news/2022/08/12/irans-demand-to-close-the-un-...

Copyright © 2022 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/iran/beginning-end-islamic-republic-irani...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition