Προσεκτικά με την Κριμαία

Η Κριμαία θα είναι μια σημαντική δοκιμασία για τον συνασπισμό. Οι περισσότεροι σύμμαχοι της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης θα υποστήριζαν την Ουκρανία μέχρι τέλους. Τείνουν να θεωρούν τις πυρηνικές απειλές του Πούτιν ως θεμελιωδώς ανειλικρινείς. Άλλες χώρες που υποστηρίζουν την Ουκρανία κάνουν διαφορετικό υπολογισμό και ανησυχούν περισσότερο για τους κινδύνους κλιμάκωσης [12]. Αυτές περιλαμβάνουν την Γαλλία, την Γερμανία, και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η Βραζιλία, η Κίνα, η Ινδία, και άλλες χώρες του παγκόσμιου Νότου επιδιώκουν έναν γρήγορο τερματισμό του πολέμου και των πολλών παγκόσμιων επιπτώσεών του. Δεν ενδιαφέρονται να μάθουν τίποτα σχετικά με την Κριμαία, είναι απρόθυμες να την αναγνωρίσουν ως μέρος της Ρωσίας, αλλά ανυπομονούν να εξαφανιστεί το όλο πρόβλημα.

ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ

Μέχρι στιγμής, ο συνασπισμός που υποστηρίζει την Ουκρανία έχει αποφύγει σοφά να δηλώσει συγκεκριμένους πολεμικούς στόχους, δίνοντας στην Ουκρανία το μέγιστο δυνατό περιθώριο ελιγμών. Το G-7 δημοσίευσε ένα ανακοινωθέν τον Οκτώβριο που ζητούσε «δίκαιη ειρήνη» και την αποχώρηση της Ρωσίας από το ουκρανικό έδαφος. Δεν ειπώθηκε αν αυτή η δίκαιη ειρήνη επρόκειτο να επιτευχθεί με την εκδίωξη της Ρωσίας [13] από την Ουκρανία (συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας) με στρατιωτικά μέσα ή με την διαπραγμάτευση μιας διευθέτησης που θα συνεπαγόταν συμβιβασμούς με τον Πούτιν.

Θεωρητικά, η γρήγορη κατάληψη της Κριμαίας θα μπορούσε να διασφαλίσει την Ουκρανία έναντι της μελλοντικής χρήσης της χερσονήσου από την Ρωσία ως ορμητήριο, τερματίζοντας τον πόλεμο με ουκρανικούς όρους. Στην πράξη, θα διακινδύνευε πυρηνική κλιμάκωση και θα ήταν πολύ δαπανηρή για την Ουκρανία ενώ ο πόλεμος συνεχίζεται σε άλλα μέρη της χώρας, καθώς τα αποθέματα πυρομαχικών που διαθέτει η Ουκρανία μειώνονται και η Ρωσία εξαπολύει μια βίαιη επίθεση στις προμήθειες νερού και ηλεκτρικής ενέργειας.

Η Ουκρανία θα πρέπει να διατηρήσει την Κριμαία ευάλωτη συνεχίζοντας να επιτίθεται σε στρατιωτικούς στόχους. Θα πρέπει να ωθήσει πιο νότια στην περιοχή της Χερσώνας, αποδεικνύοντας ότι η Κριμαία και η υδροδότησή της είναι στην εμβέλεια του ουκρανικού στρατού. Η απειλή της εισβολής δεν πρέπει ποτέ να φύγει από το τραπέζι. Δίνει στην Ουκρανία πραγματική ισχύ έναντι της Ρωσίας και μόχλευση σε πιθανές συνομιλίες. Δεδομένης της εμμονής του Πούτιν με την Κριμαία, αυτή μπορεί να είναι η μεγαλύτερη δύναμη που έχει η Ουκρανία. Η μη ανακατάληψη της Κριμαίας ενώ ασκείται στρατιωτική πίεση ίσως να μην αποτρέψει την χρήση πυρηνικών όπλων από τον Πούτιν στην Ουκρανία, αλλά θα μείωνε τον κίνδυνο.

Εν τω μεταξύ, η ενίσχυση της αντιπυραυλικής και της αντιαεροπορικής άμυνας της Ουκρανίας και η υποβοήθηση της προέλασής της στα βορειοανατολικά και νοτιοανατολικά αποτελούν σημαντικούς βραχυπρόθεσμους και μεσοπρόθεσμους στόχους. Η Ουκρανία [14] θα πρέπει να επιδιώξει να διαλύσει την χερσαία γέφυρα προς την Κριμαία που η Μόσχα επιθυμούσε επί μακρόν και για την οποία έχει πολεμήσει βάναυσα. Εάν ο στρατός της Ουκρανίας τα καταφέρει, μπορεί να διαχωρίσει τις ρωσικές δυνάμεις στα νότια και στα ανατολικά, προελαύνοντας προς τη Μελιτόπολη και στην συνέχεια προς την Αζοφική Θάλασσα. Η κατάρρευση του ρωσικού ελέγχου αυτών των εδαφών στα ανατολικά και τα νότια θα αυξήσει την συνολική αστάθεια της θέσης του ρωσικού στρατού στην Ουκρανία και την αντιδημοτικότητα του πολέμου στην Ρωσία.

Η Ουκρανία και οι υποστηρικτές της θα πρέπει να προσεγγίσουν το ζήτημα της Κριμαίας με αυτοπεποίθηση. Η Ρωσία έχει ήδη υποστεί μια στρατηγική ήττα με την απόφασή της να εισβάλει στην Ουκρανία τον περασμένο Φεβρουάριο. Έχει δείξει ότι ο στρατός της είναι πιο αδύναμος από όσο πολλοί είχαν προβλέψει πριν από τον πόλεμο. Υπήρξε η δημιουργός της δικής της διπλωματικής απομόνωσης, την οποία μπορεί να ανατρέψει μόνο με τον τερματισμό του πολέμου. Έχει παραλύσει την οικονομία της και έχει επιβραδύνει τον στρατιωτικό της εκσυγχρονισμό με την επιβολή κυρώσεων. Έχει καλλιεργήσει μια ισχυρή αίσθηση εθνικού ανήκειν στην Ουκρανία και έχει ενισχύσει δραματικά την διατλαντική συμμαχία, της οποίας η Ουκρανία είναι τώρα de facto μέλος. Με την πάροδο του χρόνου, οι ενσωματωμένες αδυναμίες της Ρωσίας και τα πλεονεκτήματα της Δύσης και της Ουκρανίας θα έχουν την επίδρασή τους. Όταν το κάνουν, θα ανοίξουν νέες επιλογές για την αντιμετώπιση του ζητήματος της Κριμαίας.