Τι χρειάζεται η Ουκρανία για να απελευθερώσει την Κριμαία

Σε αντίθεση με όσα υποστηρίζουν ορισμένοι σκεπτικιστές αναλυτές, μια ουκρανική στρατιωτική εκστρατεία για την απελευθέρωση της Κριμαίας δεν αποκλείεται. Το πρώτο βήμα θα ήταν να καθηλωθούν οι δυνάμεις της Ρωσίας στις περιοχές Χερσώνα και Λουχάνσκ και στο βόρειο τμήμα της Ντονέτσκ. Στην συνέχεια, η Ουκρανία θα απελευθέρωνε την υπόλοιπη επαρχία της Ζαπορίζια και θα προέλαυνε μέσω του νότιου Ντονέτσκ για να φτάσει στην Αζοφική Θάλασσα, αποκόπτοντας την χερσαία γέφυρα της Ρωσίας με την Ουκρανία. Οι ουκρανικές δυνάμεις θα πρέπει επίσης να καταστρέψουν την γέφυρα του στενού του Κερτς, η οποία συνδέει την Ρωσία με την χερσόνησο της Κριμαίας και επιτρέπει στη Μόσχα να ανεφοδιάζει τα στρατεύματά της οδικώς και σιδηροδρομικώς. Μια έκρηξη γκρέμισε μέρος της γέφυρας τον Οκτώβριο του 2022, αλλά ίσως να αποκατασταθεί πλήρως μέχρι το καλοκαίρι.

Χωρίς χερσαία γέφυρα ή οδικές ή σιδηροδρομικές συνδέσεις με την Κριμαία, το Κρεμλίνο θα αναγκαζόταν να επιστρέψει στον θαλάσσιο ανεφοδιασμό, αλλά τα πορθμεία και οι φορτηγίδες δεν θα κάλυπταν τις υλικοτεχνικές ανάγκες του για τις μάχες στην Κριμαία και τη νότια Ουκρανία. Εν τω μεταξύ, οι ουκρανικές δυνάμεις θα πραγματοποιούσαν επί εβδομάδες πλήγματα κατά των ρωσικών δυνάμεων και υποδομών για να υποβαθμίσουν την στρατιωτική ικανότητα του εχθρού. Οι στόχοι θα περιελάμβαναν κόμβους εφοδιασμού, αεροπορικές βάσεις, κέντρα διοίκησης και ελέγχου, ναυτικές εγκαταστάσεις, και κόμβους μεταφορών.

Εάν η Ουκρανία πετύχαινε σε αυτήν την αρχική φάση της επιχείρησης, θα χρειαζόταν να πραγματοποιήσει χερσαίες και αμφίβιες επιθέσεις για να αποκτήσει ερείσματα στην Κριμαία —μια άλλη ηράκλεια προσπάθεια. Στην συνέχεια θα έπρεπε να συγκεντρώσει δυνάμεις σε πολλαπλές τοποθεσίες στην βόρεια Κριμαία, ώστε να μπορέσει να καταλάβει μεγάλες στρατηγικές εγκαταστάσεις, όπως την βάση του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας στην Σεβαστούπολη, την πρωτεύουσα της Κριμαίας, Συμφερούπολη, την παράκτια πόλη Feodosiya, και το λιμάνι του Κερτς. Για να επιτύχει αυτούς τους στόχους, η Ουκρανία θα πρέπει να συγκεντρώσει τις δυνάμεις της στην Χερσώνα και σε εδάφη που καταλήφθηκαν πρόσφατα στην βόρεια Κριμαία, καθιστώντας την ευάλωτη σε ένα ρωσικό τακτικό πυρηνικό χτύπημα. Για αυτόν τον λόγο (και επειδή η απώλεια της Κριμαίας θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο το καθεστώς του Πούτιν), η τελική φάση αυτής της εκστρατείας θα ήταν η πιο επικίνδυνη.

Ακόμη και με μια πλημμύρα Δυτικής υποστήριξης, η Ουκρανία θα δυσκολευόταν να αναλάβει μια τέτοια επιχείρηση. Τα γερμανικά άρματα μάχης Leopard 2, τα βρετανικά άρματα μάχης Challenger 2, και τα αμερικανικά άρματα μάχης M1 Abrams και τα οχήματα μάχης πεζικού M2 Bradley που της υποσχέθηκαν τις τελευταίες εβδομάδες θα βελτίωναν σίγουρα τις πιθανότητες. Αλλά ο ουκρανικός στρατός θα χρειαζόταν εκατοντάδες από αυτά τα οχήματα καθώς και μια ικανότητα αεροπορικής επίθεσης (είτε δώδεκα καλά οπλισμένα drones μάχης είτε εκατοντάδες μικρότερα μη επανδρωμένα αεροσκάφη μιας χρήσης), χιλιάδες πυραύλους HIMARS και πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, και δεκάδες χιλιάδες βλήματα πυροβολικού. Θα χρειαζόταν επίσης μεγαλύτερη επανδρωμένη εναέρια ισχύ και μηχανική, αμφίβια, και υλικοτεχνική ικανότητα για να διεισδύσει σε οχυρωμένες ρωσικές αμυντικές γραμμές, να εκκαθαρίσει εκατοντάδες μίλια από κατεχόμενα εδάφη, και να πραγματοποιήσει αμφίβιες και χερσαίες επιθέσεις για να διασχίσει την Κριμαία και να εκτοπίσει τις ρωσικές δυνάμεις.

ΜΙΑ ΣΥΝΤΑΓΗ ΓΙΑ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ

Η απροθυμία της Δύσης να υποστηρίξει πλήρως την Ουκρανία και να νικήσει την Ρωσία —που καταδεικνύεται τόσο από την διαρκή αντίσταση της Ουάσιγκτον και των συμμάχων της να παράσχουν στην Ουκρανία όλα τα οπλικά συστήματα που χρειάζεται, όσο και από τα μακροπρόθεσμα χρονοδιαγράμματα για την υλοποίηση όσων έχουν υποσχεθεί— υπονομεύει την ικανότητα της Ουκρανίας να διεξάγει μια τέτοια επίθεση και πιθανότατα θα έχει ως αποτέλεσμα ο πόλεμος να επεκταθεί βαθιά μέσα στο 2023. Αυτή είναι μια συνταγή για σταδιακή κλιμάκωση. Η στρατιωτική απώλεια της Κριμαίας θα επέφερε βαρύ πλήγμα στην αξιοπιστία του Πούτιν, οπότε καθώς ο πόλεμος συνεχίζεται, θα μπορούσε να καταφύγει σε μυστικά μέσα για να προειδοποιήσει το ΝΑΤΟ να μην υποστηρίζει την Ουκρανία, να διεξάγει επιθέσεις σε δίκτυα υπολογιστών και υποδομές στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες ή να προκαλέσει βιομηχανικά χημικά ή πυρηνικά ατυχήματα στην Ουκρανία για να δείξει την προθυμία του για κλιμάκωση. Η Δύση έχει δείξει ελάχιστη προθυμία για ρίσκο μέχρι στιγμής, οπότε ο Πούτιν ίσως να πιστεύει ότι μπορεί να μπλοφάρει για να φτάσει σε μια συμφωνία με την Ουκρανία που θα ικανοποιεί τις απαιτήσεις του.

Αλλά οι Δυτικοί αξιωματούχοι ανησυχούν λιγότερο από όσο κάποτε για τις ρωσικές πυρηνικές απειλές. Και ενόψει της ρωσικής σταδιακής κλιμάκωσης, η ευρωατλαντική αποφασιστικότητα να στηριχθεί η Ουκρανία θα διατηρηθεί, όπως συνέβη σε όλη την διάρκεια του πολέμου. Αντί να υποχωρήσει, η Δύση θα απαντήσει στην σταδιακή κλιμάκωση του Κρεμλίνου με σταδιακή αύξηση της στρατιωτικής υποστήριξης. Ως αποτέλεσμα, το ΝΑΤΟ και η Ρωσία θα συνεχίσουν να κινούνται προς την αντιπαράθεση, αυξάνοντας προοδευτικά τον κίνδυνο ένα ατύχημα ή ένας λάθος υπολογισμός να πυροδοτήσει έναν πόλεμο πλήρους κλίμακας. Αυτή είναι μια συνταγή για ανάφλεξη που κινητοποιεί το ΝΑΤΟ και για μια πιθανή κλιμάκωση [2] από τον συμβατικό στον πυρηνικό πόλεμο.

Στην πραγματικότητα, ο Πούτιν δεν ενδιαφέρεται για μια μάχη με το ΝΑΤΟ. Αυτό το έχει καταστήσει σαφές με το να μην κρατά σε εφεδρεία καμία συμβατική στρατιωτική ικανότητα για μια τέτοια αντιπαράθεση. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ο Ρώσος ηγέτης δεν είναι διατεθειμένος να παίξει ένα επικίνδυνο παιχνίδι με την Δύση. Και όσο περισσότερο διαρκεί αυτό το παιχνίδι, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα να καταλήξει σε τραγωδία.

ΑΞΙΟΠΙΣΤΗ ΑΠΕΙΛΗ, ΠΙΘΑΝΗ ΕΙΡΗΝΗ