Η βόμβα στο φόντο

Σε μια σημαντική ομιλία την περασμένη εβδομάδα, ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, ανακοίνωσε ότι ανέστειλε την συμμετοχή της χώρας του στην συνθήκη New START, τη μοναδική εναπομείνασα σημαντική συμφωνία ελέγχου πυρηνικών όπλων της Ρωσίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Απείλησε επίσης να επαναλάβει τις δοκιμές πυρηνικών όπλων. Οι δηλώσεις προκάλεσαν αναστάτωση στην διεθνή κοινότητα. Αυτές οι ενέργειες αποτελούν ένα ακόμη παράδειγμα της προθυμίας του Πούτιν να αξιοποιήσει το πυρηνικό του οπλοστάσιο, κρεμώντας το σαν το ξίφος του Δαμοκλή πάνω από την Δύση, προκειμένου να περιορίσει την υποστήριξη του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.

Σε στρατιωτική παρέλαση στη Μόσχα, τον Μάιο του 2021. Maxim Shemetov / Reuters / Foreign Affairs illustration
-------------------------------------------------

Από τότε που η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία τον περασμένο Φεβρουάριο, οι Ρώσοι ηγέτες έχουν διατυπώσει πολλές σαφείς πυρηνικές απειλές κατά της Ουκρανίας και του ΝΑΤΟ. Τον Απρίλιο, ο Πούτιν υποσχέθηκε να απαντήσει στην εξωτερική παρέμβαση στην σύγκρουση με «ταχεία, αστραπιαία» ανταπόδοση. «Έχουμε όλα τα εργαλεία για αυτό», πρόσθεσε, «αυτά για τα οποία κανείς δεν μπορεί να καυχηθεί». Μέχρι στιγμής, ωστόσο, δεν έχει υπάρξει καμία σημαντική ή αισθητή αλλαγή στην επιχειρησιακή ετοιμότητα των πυρηνικών όπλων είτε στην Ρωσία είτε στις Δυτικές χώρες.

Ορισμένοι παρατηρητές βλέπουν την απόφαση της Ρωσίας να μην χρησιμοποιήσει ακόμη πυρηνικά όπλα ως απόδειξη ότι δεν θα το κάνει ποτέ. Αλλά αυτή η εκτίμηση προϋποθέτει ότι ο Πούτιν είναι ένας λογικός δρων και δεν θα διακινδύνευε την καταστροφή και το καθεστώς παρία που θα ακολουθούσε οποιαδήποτε ρωσική ανάπτυξη ενός τέτοιου όπλου. Δυστυχώς, δεν είναι καθόλου σαφές ότι η πυρηνική ακροσφαλής πολιτική της Ρωσίας είναι απλή μπλόφα. Επιπλέον, τα πυρηνικά όπλα στον πόλεμο στην Ουκρανία δεν είναι αξιοσημείωτα λόγω της απουσίας τους, αλλά μάλλον για το πώς πλαισιώνουν την σύγκρουση. Με το να αποτρέπει τη μεγαλύτερη παρέμβαση του ΝΑΤΟ, το ρωσικό πυρηνικό οπλοστάσιο συνέβαλε στην παράταση του πολέμου και καθιστά δυσκολότερη την επίτευξη οποιασδήποτε συμβατικής επίλυσης των μαχών. Η σύγκρουση στην Ουκρανία είναι αναμφίβολα η πιο επικίνδυνη πυρηνική αντιπαράθεση μετά την κουβανική πυραυλική κρίση του 1962. Όπως έδειξε η περασμένη χρονιά της σφαγής και της ταραχής, τα πυρηνικά όπλα έχουν καταστροφική δύναμη ακόμα και όταν παραμένουν κλειδωμένα στα σιλό τους —και οι κυβερνήσεις πρέπει να ενισχύσουν το ταμπού ενάντια στην χρήση τους.

ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ ΑΝΑΣΧΕΣΗ

Στο πλαίσιο του πολέμου της Ουκρανίας, τα πυρηνικά όπλα έχουν ωφελήσει κυρίως την Ρωσία. Ο Πούτιν επικαλέστηκε την πυρηνική του ισχύ για να αποτρέψει το ΝΑΤΟ από οποιαδήποτε στρατιωτική επέμβαση για λογαριασμό της Ουκρανίας. Αυτή η αποτροπή λειτούργησε: η Δύση είναι (λογικά) απρόθυμη να μπει απευθείας στον πόλεμο ή ακόμη και να δώσει στην Ουκρανία μεγάλης εμβέλειας δύναμη πυρός που θα μπορούσε να φτάσει μακριά μέσα στην Ρωσία, από φόβο ότι τέτοια βοήθεια θα μπορούσε να καταλήξει να πυροδοτήσει μια αποκαλυπτική πυρηνική σύγκρουση. Ως αποτέλεσμα, ο πόλεμος πιθανότατα θα διαρκέσει περισσότερο από όσο θα το έκανε εάν η Δύση έμπαινε στη μάχη. Ένας μακρότερος πόλεμος θα οδηγήσει σε πολλούς περισσότερους θανάτους και περαιτέρω καταστροφές. Εάν τα πυρηνικά όπλα δεν έμπαιναν στον υπολογισμό, οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν την ανώτερη συμβατική τους δύναμη πυρός πιο αποτελεσματικά στην άμυνα της Ουκρανίας για να κερδίσουν τον πόλεμο γρήγορα. Αλλά τα πυρηνικά του Πούτιν εξουδετερώνουν την συμβατική στρατιωτική υπεροχή της Δύσης.

Είναι επίσης πιθανό τα πυρηνικά όπλα της Ρωσίας να ενθάρρυναν τον Πούτιν να εισβάλει εξαρχής, επειδή δεν θα είχε επιτεθεί στην Ουκρανία χωρίς έναν τρόπο να κρατήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ έξω από τον πόλεμο. Φυσικά, ο Πούτιν εκτίμησε λανθασμένα την σχετική ισχύ του ρωσικού στρατού. Αλλά οι Ρώσοι ηγέτες γνωρίζουν την κατωτερότητα του συμβατικού στρατού τους σε σχέση με την Δύση. Το γεγονός ότι οι Ρώσοι ηγέτες εξέδωσαν τόσες πολλές σαφείς πυρηνικές απειλές υποδηλώνει ότι έβλεπαν το πυρηνικό τους οπλοστάσιο ως τρόπο αντιστάθμισης.

Βεβαίως, τα πυρηνικά όπλα στα οπλοστάσια πολλών κρατών-μελών του ΝΑΤΟ προφανώς απέτρεψαν την Ρωσία από την επέκταση του πολέμου σε χώρες του ΝΑΤΟ, όπως η Πολωνία, η Ρουμανία, ή τα κράτη της Βαλτικής. Από αυτή την άποψη, η πυρηνική αποτροπή έχει σαφώς βοηθήσει στο να προληφθεί ένας ευρύτερος πόλεμος.

Αλλά παρέτεινε επίσης τον συμβατικό πόλεμο, με μεγαλύτερο κόστος για όλους, ειδικά για τον ουκρανικό λαό. Ένας σκληρός, βάναυσος πόλεμος φθοράς θα μπορούσε να συνεχιστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, χωρίς καμία πλευρά να μπορεί να επιφέρει ένα οριστικό χτύπημα νοκ-άουτ. Σε έναν τέτοιο πόλεμο, η Ρωσία διατηρεί ένα σημαντικό πλεονέκτημα έναντι της Ουκρανίας λόγω του πολύ μεγαλύτερου πληθυσμού και του μεγαλύτερου στρατού της.

ΜΙΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΣΤΙΓΜΗ

Ορισμένοι Δυτικοί αναλυτές προτείνουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ θα πρέπει να αντιπαρατεθούν στην μπλόφα του Κρεμλίνου -θα πρέπει να υποστηρίξουν πιο ευθέως τους Ουκρανούς και να διώξουν τις ρωσικές δυνάμεις από την Ουκρανία. Οι Ρώσοι ηγέτες έχουν επανειλημμένα προειδοποιήσει για κλιμάκωση εάν η Δύση συνεχίσει να εξοπλίζει την Ουκρανία, αλλά, σύμφωνα με το επιχείρημα, το Κρεμλίνο στην πραγματικότητα δεν θα καταφύγει στα πυρηνικά όπλα και [δεν] θα σπάσει το ταμπού σχετικά με την χρήση τους. Ως αποτέλεσμα, πολλοί παρατηρητές, ως επί το πλείστον εκτός κυβέρνησης, υιοθετούν μια αδιάφορη προσέγγιση στον κίνδυνο της πυρηνικής κλιμάκωσης.

Ορισμένοι ειδικοί εκλαμβάνουν το γεγονός ότι ο Πούτιν δεν έχει χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα μετά από ένα χρόνο με ντροπιαστικές στρατιωτικές ήττες ως απόδειξη ότι δεν θα χρησιμοποιήσει πυρηνικό όπλο στο μέλλον. Υποστηρίζουν ότι η Δύση πρέπει να κάνει ό,τι χρειάζεται για να στηρίξει την Ουκρανία. Επικρίνουν τον πρόεδρο των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, ότι αρνήθηκε να στείλει προηγμένο στρατιωτικό εξοπλισμό στην Ουκρανία και χλευάζουν τους υποτιθέμενους ηττοπαθείς που ανησυχούν για την κλιμάκωση. «Η μεγαλύτερη πυρηνική απειλή που αντιμετωπίζουμε είναι μια ρωσική νίκη», έγραψε ο δημοσιογράφος Eric Schlosser τον Ιανουάριο στο The Atlantic. Ο ιστορικός Timothy Snyder, ένας από τους πιο οξυδερκείς παρατηρητές του πολέμου, έχει απορρίψει τις ρωσικές απειλές ως απλή «κουβέντα» που έχει σχεδιαστεί για να τρομάξει την Δύση. Τον Φεβρουάριο, έφτασε στο σημείο να κοροϊδεύει τους ανθρώπους που ανησυχούν για την πυρηνική κλιμάκωση, γράφοντας ότι οι συζητήσεις για τους κινδύνους του πυρηνικού πολέμου είναι απλώς «δόλωμα» των μέσων ενημέρωσης και «ένας τρόπος να διεκδικήσουμε θυματοποίηση» και «να κατηγορήσουμε τα πραγματικά θύματα». Αλλά ορισμένοι που παρατηρούν στενά τον Πούτιν, όπως η συγγραφέας Masha Gessen, διαφωνούν. Είναι πολύ λιγότερο αισιόδοξοι για τον ορθολογισμό του Πούτιν. Στην στρεβλή κοσμοθεωρία του Ρώσου προέδρου, υποστήριξε η Γκέσεν, η χρήση πυρηνικών όπλων θα μπορούσε να δικαιολογηθεί ως μια ορθολογική πορεία δράσης.

Η απόφαση της Ρωσίας να αναστείλει την εφαρμογή της νέας συμφωνίας START -της τελευταίας εναπομείνασας συνθήκης που περιορίζει τα δύο μεγαλύτερα πυρηνικά οπλοστάσια του κόσμου- είναι μια βαθιά απογοητευτική εξέλιξη που αυξάνει τους πυρηνικούς κινδύνους. Φαίνεται ότι η Ρωσία δεν θα συμμετέχει πλέον στο σύστημα αμοιβαίων επιτόπιων επιθεωρήσεων και ανταλλαγών πληροφοριών σχετικά με τα πυρηνικά αποθέματα κάθε πλευράς. Αυτές οι ανταλλαγές πληροφοριών ήταν κρίσιμα μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης και επίσης αποτελούσαν έναν από τους τελευταίους εναπομείναντες ρυθμισμένους διαύλους επικοινωνίας μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας σχετικά με τα πυρηνικά τους οπλοστάσια. Το ρωσικό Υπουργείο Εξωτερικών επιβεβαίωσε ότι η Ρωσία θα συνεχίσει να τηρεί τα όρια στον αριθμό των πυρηνικών κεφαλών που μπορεί να αναπτύξει βάσει της συνθήκης (1.550 αναπτυγμένες στρατηγικές κεφαλές και 700 αναπτυγμένα οχήματα στρατηγικής παράδοσης). Αλλά αυτή η αναστολή καθιστά πιο πιθανό ότι, αφού η New START φτάσει στην προγραμματισμένη λήξη της το 2026, δεν θα αντικατασταθεί. Χωρίς μια αντικαταστατική συνθήκη, δεν θα υπάρχουν περιορισμοί στα πυρηνικά οπλοστάσια των ΗΠΑ και της Ρωσίας για πρώτη φορά από το 1972. Αυτή είναι η συνταγή για μια επικίνδυνη νέα κούρσα εξοπλισμών.

Δεν υπάρχει εύκολη λύση για το μπλέξιμο που βρίσκονται οι Δυτικές κυβερνήσεις: έχουν αποτραπεί από την δυνητικά φανταστική απειλή της ρωσικής βόμβας. Τέτοιες είναι οι γεωπολιτικές συνέπειες ενός κόσμου με πυρηνικά όπλα. Οι επικριτές της προσεκτικής συμπεριφοράς της Δύσης την χλευάζουν για «αυτο-αποτροπή», αλλά είναι απλώς αποτροπή, ξεκάθαρη και απλή. Κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, η Δύση δεν απάντησε στρατιωτικά όταν η Σοβιετική Ένωση εισέβαλε στην Ουγγαρία το 1956 και στην Τσεχοσλοβακία το 1968. Οι Δυτικοί ηγέτες παρέμειναν στο περιθώριο λόγω του απαράδεκτου κινδύνου πυρηνικής κλιμάκωσης.

Είναι σημαντικό για την Ουκρανία να κερδίσει τον πόλεμο, επειδή η απρόκλητη επιθετικότητα της Ρωσίας αμφισβητεί τους θεμελιώδεις διεθνείς κανόνες της εδαφικής ακεραιότητας των κρατών. Αλλά το πώς μοιάζει μια νίκη της Ουκρανίας παραμένει ασαφές. Σε έναν κόσμο χωρίς πυρηνικά όπλα, μια στρατιωτική νίκη θα φαινόταν αρκετά απλή: η ανάκτηση όλου του εδάφους της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας. Αλλά κάτω από την σκιά των πυρηνικών όπλων, μια τέτοια νίκη μπορεί να μην είναι εφικτή. Ένα καλό αποτέλεσμα για το Κίεβο θα είναι πιο περίπλοκο να επιτευχθεί και πάντα λιγότερο ικανοποιητικό.

Η πρόκληση που αντιμετωπίζουν οι υπερασπιστές της Ουκρανίας είναι πώς να αποτρέψουν την Ρωσία από το να επωφελείται από την πυρηνική της ακροσφαλή πολιτική, αποφεύγοντας παράλληλα τον πυρηνικό πόλεμο. Η τάση των πολέμων να επεκτείνονται εγκυμονεί πραγματικό κίνδυνο κλιμάκωσης. Ορισμένοι σχολιαστές επικρότησαν την Δύση για την αργή αλλά σταθερή αύξηση της ολοένα και πιο θανατηφόρας βοήθειας προς την Ουκρανία. Την πλαισιώνουν ως μια έξυπνη στρατηγική σταδιακής ενίσχυσης της δύναμης πυρός της Ουκρανίας με τρόπο που δεν είναι απροκάλυπτα συγκρουσιακός. Τον Ιανουάριο, για παράδειγμα, η Δύση σταμάτησε τελικά τη μακροχρόνια αντίθεσή της στον εφοδιασμό της Ουκρανίας με τανκς. Το Κίεβο έθεσε αμέσως τα αιτήματά του για Δυτικά μαχητικά αεροσκάφη, τα οποία θα του επέτρεπαν να χτυπήσει μακριά μέσα σε ρωσικό έδαφος.

Ούτε οι ηγέτες των ΗΠΑ ούτε της Ευρώπης φαίνεται να έχουν ξεκάθαρη αίσθηση για το πού βρίσκονται οι κόκκινες γραμμές στην Ουκρανία. Αλλά δεν μπορούν να διακινδυνεύσουν να μάθουν πολύ αργά ότι τα μέτρα υποστήριξής τους έχουν επιφέρει την τελική απάντηση της Ρωσίας. Όπως έγραψε η Kristin Ven Bruusgaard, ειδική στο ρωσικό πυρηνικό δόγμα, [1] στο Foreign Affairs τον Φεβρουάριο, «θα έρθει μια επικίνδυνη στιγμή εάν οι Ρώσοι στρατιωτικοί ή πολιτικοί ηγέτες αποφασίσουν ότι μια άμεση στρατιωτική αντιπαράθεση με το ΝΑΤΟ είναι αναπόφευκτη». Προειδοποίησε την Δύση να μην λάβει μέτρα που οι Ρώσοι ηγέτες θα μπορούσαν να παρερμηνεύσουν ως προετοιμασία για στρατιωτική επιχείρηση κατά της Ρωσίας. Η παροχή περισσότερων θανατηφόρων όπλων στην Ουκρανία, η παροχή περισσότερων πληροφοριών για να βοηθήσουν τους Ουκρανούς να στοχοποιήσουν το ρωσικό προσωπικό και την στρατιωτική υποδομή ή η αποστολή στρατιωτικών συμβούλων στην Ουκρανία ίσως να μην αντικατοπτρίζει καμία πρόθεση της Δύσης να επιτεθεί στην Ρωσία. Αλλά όταν τέτοιες ενέργειες συνοδεύονται από συζήτηση για την ανάκτηση της Κριμαίας, για παράδειγμα, ή την κατάκτηση μιας «ολικής νίκης» για την Ουκρανία, ή ακόμα και την «αποδυνάμωση της Ρωσίας», τροφοδοτεί την αντίληψη των Ρώσων ηγετών ότι μια εχθρική Δύση επιδιώκει να καταστρέψει την χώρα τους. Όσο αβάσιμες κι αν είναι αυτές οι απόψεις, οι Δυτικοί ηγέτες έχουν την ηθική υποχρέωση να λάβουν σοβαρά υπόψη την πιθανότητα μιας καταστροφικής παρεξήγησης.

Τα συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ουκρανίας μπορεί να αλληλοκαλύπτονται, αλλά δεν είναι πανομοιότυπα. Ο Ουκρανός πρόεδρος, Volodymyr Zelensky, κάνει ακριβώς εκείνο που θα περίμενε κανείς από αυτόν: προτρέπει την Δύση να παράσχει περισσότερα όπλα. Όμως ο Μπάιντεν έχει διαφορετικές προτεραιότητες και υποχρεώσεις. Η δουλειά του είναι να διασφαλίσει ότι ο πόλεμος δεν θα κλιμακωθεί σε πυρηνική σύγκρουση με την Ρωσία. Κανείς δεν θέλει να πετύχει ο ρωσικός πυρηνικός εκβιασμός, τόσο για ηθικούς όσο και για στρατηγικούς λόγους. Αλλά οι υπεύθυνοι Δυτικοί ηγέτες πρέπει ακόμα να σταθμίσουν σοβαρά την πιθανότητα ενός καταστροφικού γεγονότος. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να συνεχιστούν και να υπάρχουν σημαντικά όρια στην Δυτική βοήθεια προς την Ουκρανία.

ΤΟ ΤΑΜΠΟΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΠΑΣΕΙ

Η πορεία του πολέμου θα διαμορφώσει επίσης τη μοίρα ενός θεμελιώδους διεθνούς κανόνα: του ταμπού κατά της πρώτης χρήσης πυρηνικών όπλων. Οι πυρηνικές απειλές της Ρωσίας ήταν επιβλαβείς για το πυρηνικό ταμπού, επειδή υποδηλώνουν ότι η χρήση αυτών των μαζικά καταστροφικών όπλων είναι θεμιτή και εύλογο μέρος του πολέμου. Ωστόσο, το ταμπού συνεχίζει να διατηρείται και να περιορίζει, μέχρι στιγμής, την Ρωσία και το ΝΑΤΟ.

Η απάντηση του κόσμου στις πυρηνικές απειλές της Ρωσίας έπαιξε κρίσιμο ρόλο στην ενίσχυση του ταμπού. Οι παγκόσμιοι ηγέτες από όλες τις ηπείρους, συμπεριλαμβανομένων των φίλων της Ρωσίας στην Κίνα και την Ινδία, έχουν καταστήσει σαφές στον Πούτιν ότι η χρήση πυρηνικής ενέργειας θα ήταν απαράδεκτη. Ο Κινέζος πρόεδρος, Σι Τζινπίνγκ, δήλωσε στις αρχές Νοεμβρίου ότι ο κόσμος θα πρέπει «από κοινού να αντιταχθεί στην χρήση ή τις απειλές χρήσης πυρηνικών όπλων». Πρόσθεσε αργότερα σε συναντήσεις με τον Μπάιντεν ότι η πυρηνική χρήση στην Ουκρανία ήταν «εντελώς απαράδεκτη». Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ και οι διπλωμάτες σε πολλές συνεδριάσεις του ΟΗΕ έχουν καταδικάσει τις πυρηνικές απειλές της Ρωσίας στις ομιλίες και τις δηλώσεις τους. Κυβερνητικά στελέχη, αναλυτές, και δημοσιογράφοι ανέφεραν ρητά το ταμπού και σημείωσαν την σημασία της διατήρησής του. Αναμφίβολα έχει γίνει πιο σαφές στον Πούτιν ότι η παραβίαση του ταμπού πιθανότατα θα αποξενώσει χώρες που είτε υποστήριξαν το Κρεμλίνο είτε παρέμειναν ουδέτερες: μια Ρωσία που σπάει το ταμπού θα γινόταν αμέσως παρίας.

Οι Δυτικοί φορείς χάραξης πολιτικής προσπάθησαν να εκτονώσουν την πιθανότητα πυρηνικής σύγκρουσης σε κάθε βήμα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν απάντησαν στην πυρηνική επίθεση της Ρωσίας ούτε με δικές τους απειλές ούτε με οποιαδήποτε αλλαγή στην στάση των πυρηνικών τους δυνάμεων. Αντίθετα, εάν η Ρωσία ξεκινούσε έναν πυρηνικό πόλεμο, οι Αμερικανοί αξιωματούχοι έχουν υποσχεθεί μια συντριπτική συμβατική στρατιωτική απάντηση, όχι αντίποινα του ιδίου είδους. Αυτή είναι ακριβώς η σωστή προσέγγιση για την διατήρηση του ταμπού. Εάν ο στόχος είναι να απομονωθεί ο παραβάτης των κανόνων, είναι σημαντικό να αποφευχθεί η παραβίαση αυτών των κανόνων, επίσης.

Ωστόσο, παραμένει ο κίνδυνος [2] η Ρωσία να χρησιμοποιήσει πυρηνικό όπλο στην Ουκρανία. Μια ανησυχητική νέα εξέλιξη είναι η πυρηνική μαχητικότητα που εκφράζεται στην ρωσική κοινωνία, ειδικά στην κρατικά ελεγχόμενη τηλεόραση της Ρωσίας, όπου οι οικοδεσπότες προτρέπουν τακτικά την χρήση πυρηνικών όπλων κατά της Δύσης. «Η λαϊκή κουλτούρα της Ρωσίας χαρακτηρίζεται πλέον από ένα επίπεδο πυρηνικού φανατισμού που προηγουμένως συνδεόταν με την Βόρεια Κορέα», έγραψε ο Schlosser. «Τίποτα παρόμοιο δεν υπήρχε κατά την διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου». Οι δικτάτορες μπορεί να είναι σχετικά πιο προστατευμένοι από τις πιέσεις της κοινής γνώμης από όσο οι ηγέτες δημοκρατιών, αλλά ο πυρηνικός φανατισμός οπουδήποτε απειλεί το ταμπού.

Είναι αδύνατο να πούμε με βεβαιότητα εάν η μεγαλύτερη Δυτική υποστήριξη προς την Ουκρανία θα προκαλέσει πυρηνική [3] ρωσική απάντηση. Κανείς δεν ξέρει πραγματικά. Οι πυρηνικοί κίνδυνοι σε αυτόν τον πόλεμο είναι σημαντικοί, αφού το ΝΑΤΟ συνεχίζει να εμπλέκεται πιο βαθιά στην άμυνα της Ουκρανίας, ενώ η Ρωσία φαίνεται όλο και λιγότερο συγκρατημένη (όπως δείχνει η ανακοίνωση του Πούτιν να αναστείλει την συμμετοχή της Ρωσίας στη New START). Η αποτροπή θα μπορούσε να αποτύχει με πολλούς τρόπους, είτε μέσω σκόπιμων ενεργειών είτε μέσω εσφαλμένων υπολογισμών. Η χρήση πυρηνικού όπλου από την Ρωσία θα θεωρηθεί ευρέως ως αποτυχία της πολιτικής των ΗΠΑ. Οι υπεύθυνοι ηγέτες των ΗΠΑ θα είναι προσεκτικοί για να αποφύγουν μια τέτοια καταστροφική έκβαση.

Τον περασμένο χρόνο συνεχίστηκε η 77χρονη παράδοση της μη χρήσης πυρηνικών όπλων. Οι Δυτικοί ηγέτες πρέπει να κάνουν ό,τι μπορούν για να διασφαλίσουν ότι αυτό το σερί θα συνεχιστεί, ακόμη και όταν μαίνεται ο φρικτός πόλεμος στην Ουκρανία.

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.foreignaffairs.com/ukraine/how-russia-decides-go-nuclear
[2] https://www.foreignaffairs.com/articles/ukraine/2022-07-18/what-if-war-i...
[3] https://www.foreignaffairs.com/articles/russian-federation/2022-07-04/th...

Copyright © 2023 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/ukraine/bomb-background-nuclear-weapons

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition