Πώς η Κίνα έγινε ειρηνοποιός στη Μέση Ανατολή

Το Πεκίνο έχει εργαστεί για την ενίσχυση των σχέσεών του με όλες τις περιφερειακές δυνάμεις χωρίς να παίρνει θέση ή να εμπλέκεται στις συγκρούσεις τους. Έχει καταφέρει να διατηρήσει καλές σχέσεις με το Ιράν, το Ισραήλ, και την Σαουδική Αραβία, παραμένοντας παράλληλα πλήρως ουδέτερο στις μεταξύ τους διαμάχες. Η Κίνα δεν έχει αμυντικά σύμφωνα με καμία δύναμη της Μέσης Ανατολής και δεν διατηρεί στρατιωτικές βάσεις στην περιοχή, βασιζόμενη στην οικονομική παρά στην στρατιωτική επιρροή. Αυτή η προσέγγιση της επέτρεψε να αναδειχθεί ως παίκτης που μπορεί να επιλύσει τις διαφορές.

ΥΠΕΡΑΝΩ ΤΗΣ ΦΙΛΟΝΙΚΙΑΣ

Η αντίδραση της Ουάσινγκτον στην συμφωνία ήταν, αφενός, να χαιρετίσει την προσέγγιση Σαουδικής Αραβίας-Ιράν (επαινώντας «κάθε προσπάθεια που θα βοηθήσει στον τερματισμό του πολέμου στην Υεμένη και στην αποκλιμάκωση των εντάσεων στην περιοχή της Μέσης Ανατολής») και, αφετέρου, να υποβαθμίσει την σημασία της κινεζικής διαμεσολάβησης. «Αυτό που βοήθησε να έρθει το Ιράν στο τραπέζι ήταν η πίεση που δέχεται, εσωτερικά και εξωτερικά -όχι απλώς μια πρόσκληση από τους Κινέζους να μιλήσουν», τόνισε [8] ο Τζον Κίρμπι, ο εκπρόσωπος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας [των ΗΠΑ]. Ωστόσο, οι συνομιλίες μεταξύ Σαουδικής Αραβίας και Ιράν για την εξομάλυνση της κατάστασης συνεχίζονται εδώ και αρκετά χρόνια, πολύ πριν ξεσπάσουν οι διαδηλώσεις στο Ιράν πέρυσι ή οι πρόσθετες κυρώσεις που επέβαλε ο Μπάιντεν στο Ιράν από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντά του.

Στο τέλος της ημέρας, μια πιο σταθερή Μέση Ανατολή, όπου οι Ιρανοί και οι Σαουδάραβες δεν τσακώνονται μεταξύ τους, ωφελεί και τις Ηνωμένες Πολιτείες: αν μη τι άλλο, η αστάθεια θέτει σε κίνδυνο την ροή του πετρελαίου από την περιοχή και προσθέτει ένα μεγάλο ασφάλιστρο κινδύνου στις τιμές του φυσικού αερίου. Αλλά ενώ δεν ανησυχεί ακριβώς για τον ρόλο της Κίνας, η Ουάσινγκτον θα πρέπει να τον εκλάβει ως προειδοποίηση -και ως μάθημα. Αν οι Ηνωμένες Πολιτείες συνεχίσουν να εμπλέκονται στις συγκρούσεις των περιφερειακών εταίρων τους, καθιστώντας τον εαυτό τους μέρος του προβλήματος παρά της λύσης, τα περιθώρια διπλωματικών ελιγμών τους θα περιορίζονται όλο και περισσότερο, παραχωρώντας τον ρόλο του ειρηνοποιού στην Κίνα. Αντιθέτως, τα συμφέροντα των ΗΠΑ θα εξυπηρετούνταν καλύτερα αν η Ουάσινγκτον σταματούσε να παίρνει θέση σε περιφερειακές διαμάχες, επανερχόταν σε συζητήσεις με όλους τους βασικούς περιφερειακούς παράγοντες, και βοηθούσε στην ανάπτυξη μιας νέας αρχιτεκτονικής ασφάλειας, στην οποία μια μειωμένη αμερικανική στρατιωτική παρουσία θα ενθάρρυνε τις δυνάμεις της Μέσης Ανατολής να μοιραστούν την ευθύνη της δικής τους ασφάλειας.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα πρέπει να αφήσουν τα κράτη της Μέσης Ανατολής με την αντίληψη ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ένας παγιωμένος πολεμοχαρής, ενώ η Κίνα είναι ένας ευέλικτος ειρηνοποιός. Ευτυχώς, είναι εξ ολοκλήρου στα χέρια της Ουάσινγκτον να αποτρέψει ένα τέτοιο σενάριο.

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.fmprc.gov.cn/mfa_eng/wjdt_665385/2649_665393/202303/t2023031...
[2] https://www.reuters.com/article/us-saudi-prince-iran/powerful-saudi-prin...
[3] https://www.foreignaffairs.com/articles/afghanistan/2021-09-02/american-...
[4] https://www.thenationalnews.com/gulf-news/bahrain/2021/11/25/brett-mcgur...
[5] https://www.whitehouse.gov/briefing-room/speeches-remarks/2022/07/16/rem...
[6] https://www.defense.gov/News/Speeches/Speech/Article/3223837/remarks-by-...
[7] https://plsullivan.web.unc.edu/wp-content/uploads/sites/1570/2011/09/Sul...
[8] https://twitter.com/jm_szuba/status/1634216453011300352?s=46&t=CIhggJ-QO...

Copyright © 2023 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/china-became-peacemaker-middle-east