Η επικείμενη κρίση πυρομαχικών της Αμερική

Ο αριθμός των Javelin που μεταφέρθηκαν στην Ουκρανία κατά τους πρώτους έξι μήνες του πολέμου είναι ο ίδιος αριθμός που οι Ηνωμένες Πολιτείες θα παρήγαγαν κανονικά σε επτά χρόνια. Αυτός ο όγκος επιβάρυνε την γραμμή παραγωγής Javelin, η οποία χρειάστηκε μια σημαντική εισροή χρηματοδότησης από το Υπουργείο Άμυνας για να αναπληρώσει τα αποθέματα. Ακόμη και με επιταχυνόμενους ρυθμούς παραγωγής, είναι πιθανό να χρειαστούν αρκετά χρόνια για να αναπληρωθεί το απόθεμα των Javelins, των Stingers, και άλλων ζητούμενων ειδών. Επιπλέον, ο ρυθμός με τον οποίο εξάγονται διάφορα οπλικά συστήματα -όπως τα Javelins, τα Stingers, τα HIMARS, τα συστήματα κατευθυνόμενων πυραύλων πολλαπλής εκτόξευσης (Guided Multiple Launch Rocket Systems -GMLRS), και οι αντιτορπιλικοί πύραυλοι Harpoon- μπορεί να σημαίνει ότι δεν θα υπάρχουν αρκετά πυρομαχικά σε απόθεμα για να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των πολεμικών σχεδίων των ΗΠΑ για την Κίνα και την Ρωσία.

Γενικότερα, ο πόλεμος στην Ουκρανία κατέδειξε ότι οι πόλεμοι των μεγάλων δυνάμεων -ιδιαίτερα οι πόλεμοι φθοράς- είναι βιομηχανικές συγκρούσεις. Η προσπάθεια ανάπτυξης, εξοπλισμού, τροφοδοσίας, και εφοδιασμού των δυνάμεων είναι ένα μνημειώδες έργο, και η μαζική κατανάλωση εξοπλισμού, συστημάτων, οχημάτων, και πυρομαχικών απαιτεί μια μεγάλης κλίμακας βιομηχανική βάση για τον ανεφοδιασμό. Σε ορισμένες ημέρες, ο ρωσικός στρατός έχει εκτοξεύσει 50.000 βλήματα πυροβολικού εναντίον ουκρανικών στρατιωτικών και πολιτικών θέσεων. Η Ουκρανία χρησιμοποιεί επίσης πυρομαχικά με φρενήρη ρυθμό, εκτοξεύοντας μέσα σε πέντε ημέρες τόσα βλήματα 155 χιλιοστών όσα παράγουν οι Ηνωμένες Πολιτείες σε ένα μήνα. Εν τω μεταξύ, μαχητικά αεροσκάφη, άρματα μάχης, πυροβολικό, και μη επανδρωμένα αεροσκάφη έχουν επίσης καταστραφεί ή έχουν χαλάσει και πρέπει συνεχώς να αντικαθίστανται ή να επισκευάζονται.

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΠΥΡΑΥΛΟΙ

Η αμυντική βιομηχανική βάση των ΗΠΑ θα αντιμετώπιζε ακόμη μεγαλύτερες προκλήσεις αν ξεσπούσε πόλεμος στην Ασία. Για να βοηθήσει στην κατανόηση της πολυπλοκότητας και των προκλήσεων ενός πολέμου στα Στενά της Ταϊβάν, το CSIS διεξήγαγε δύο δωδεκάδες επαναλήψεις μιας κινεζικής εισβολής στην Ταϊβάν. Στο πολεμικό παίγνιο, απόστρατοι αξιωματικοί και πολιτικοί εμπειρογνώμονες έπαιξαν τους ρόλους στρατιωτικών ηγετών από την Κίνα, την Ιαπωνία, την Ταϊβάν, και τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλων συμμετεχόντων. Χρησιμοποιώντας έναν επιχειρησιακό χάρτη του δυτικού Ειρηνικού και έναν χάρτη της Ταϊβάν για τις χερσαίες μάχες, οι παίκτες διεξήγαγαν εναλλάξ στρατιωτικές ενέργειες, όπως η εκτόξευση βαλλιστικών πυραύλων και η ανάπτυξη αεροπλανοφόρων.

Σχεδόν σε κάθε επανάληψη του πολεμικού παιγνίου, οι Ηνωμένες Πολιτείες χρησιμοποίησαν περισσότερους από 5.000 πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς διαφόρων τύπων σε τρεις εβδομάδες σύγκρουσης. Μεταξύ των πιο σημαντικών πυρομαχικών για την αποτροπή μιας κινεζικής κατάληψης ολόκληρης της Ταϊβάν είναι οι πύραυλοι ακριβείας μεγάλου βεληνεκούς, συμπεριλαμβανομένων των πυραύλων που εκτοξεύονται από αμερικανικά υποβρύχια, και αυτοί εξαντλήθηκαν γρήγορα στο πολεμικό παίγνιο. Το ίδιο ισχύει και για τα πυρομαχικά πλοίων, όπως το SM-6, τα οποία επίσης θα αναλώνονταν σε μεγάλες ποσότητες σε μια τέτοια σύγκρουση.

Οι πύραυλοι κρουζ προσφέρουν μια χρήσιμη μελέτη περίπτωσης. Σε κάθε επανάληψη του πολεμικού παιγνίου του CSIS, οι Ηνωμένες Πολιτείες εξάντλησαν το απόθεμα των αντιπλοϊκών πυραύλων κρουζ εντός της πρώτης εβδομάδας της σύγκρουσης. Αυτοί οι πύραυλοι ήταν ιδιαίτερα χρήσιμοι λόγω της ικανότητάς τους να πλήττουν τις κινεζικές ναυτικές δυνάμεις από απόσταση πέραν της εμβέλειας της κινεζικής αεράμυνας. Αυτά τα συστήματα αεράμυνας είναι πιθανό να είναι τρομερά -ειδικά στις αρχές μιας σύγκρουσης- και ίσως να είναι σε θέση να εμποδίσουν τα περισσότερα αεροσκάφη να κινηθούν αρκετά κοντά ώστε να ρίξουν πυρομαχικά μικρού βεληνεκούς. Τα βομβαρδιστικά που χρησιμοποιήθηκαν στο πολεμικό παίγνιο χρησιμοποίησαν γενικά αυτά τα πυρομαχικά επειδή μπορούσαν να σταθμεύουν εκτός της εμβέλειας των κινεζικών πυραύλων.

Δεν υπάρχουν γρήγορες λύσεις για την αύξηση της παραγωγικής ικανότητας πυραύλων ώστε να καλυφθούν αυτές οι ανάγκες, αλλά αυτός είναι ένας ακόμη λόγος για να ξεκινήσουμε τώρα. Το πρώτο βήμα είναι να δοθούν κίνητρα στις αμερικανικές αμυντικές εταιρείες να κατασκευάσουν περισσότερα. Όμως οι εταιρείες αυτές είναι γενικά απρόθυμες να αυξήσουν την παραγωγή όπλων και να αναλάβουν οικονομικά ρίσκα χωρίς να υπάρχουν συμβάσεις, ιδίως πολυετείς. Δεδομένων των μεγάλων επενδύσεων κεφαλαίου και προσωπικού που απαιτούνται, δεν είναι υγιής επιχειρηματική απόφαση να παραχθούν περισσότερα πυρομαχικά ή όπλα χωρίς σαφές σήμα ζήτησης και σαφείς οικονομικές δεσμεύσεις από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Αν και το Υπουργείο Άμυνας υπογράφει πολυετείς συμβάσεις για πλοία και αεροπλάνα, γενικά δεν υπογράφει πολυετείς συμβάσεις για πολλά πυρομαχικά. Επιπλέον, οι στρατιωτικές υπηρεσίες των ΗΠΑ συχνά περικόπτουν πυρομαχικά από τους προϋπολογισμούς τους στο τέλος κάθε οικονομικού έτους για να δημιουργήσουν χώρο για άλλες προτεραιότητες ή για να διορθώσουν προβλήματα που προκύπτουν κατά την απόκτηση μεγαλύτερων οπλικών συστημάτων.

Οι περιορισμοί στο εργατικό δυναμικό και στην αλυσίδα εφοδιασμού εμποδίζουν επίσης τις εταιρείες να αυξήσουν την παραγωγή οπλικών συστημάτων και πυρομαχικών που θα χρειάζονταν σε έναν μεγάλο πόλεμο. Οι εταιρείες πρέπει να προσλαμβάνουν, να εκπαιδεύουν, και να διατηρούν τους εργαζομένους. Επιπλέον, οι αλυσίδες εφοδιασμού για τον αμυντικό τομέα των ΗΠΑ δεν είναι τόσο ασφαλείς όσο θα έπρεπε. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μια μόνο εταιρεία κατασκευάζει ένα βασικό εξάρτημα. Το Javelin, για παράδειγμα, βασίζεται σε έναν πυραυλοκινητήρα που σήμερα παράγεται αποκλειστικά από την εταιρεία Aerojet Rocketdyne. Μόνο μια εταιρεία, η Williams International, κατασκευάζει κινητήρες turbofan για τους περισσότερους πυραύλους κρουζ.