Πώς η Δύση μπορεί να διασφαλίσει το μέλλον της Ουκρανίας

Αντιθέτως, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι ευρωπαϊκές χώρες θα πρέπει να συνεργαστούν με το Κίεβο για μια νέα συμφωνία-πλαίσιο που θα καθορίζει τους στρατηγικούς στόχους και τις συλλογικές δεσμεύσεις τους. Αυτές θα πρέπει να περιλαμβάνουν τις οικονομικές και πρακτικές παραμέτρους της μακροπρόθεσμης υποστήριξης της αυτοάμυνας της Ουκρανίας, καθώς και μηχανισμούς διαβούλευσης και υποστήριξης της αμυντικής βιομηχανίας της Ουκρανίας. Η επιλογή των χωρών που θα προσκληθούν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων θα είναι ένα δύσκολο έργο. Η Ουκρανία θα πρέπει να αποφύγει να ρίξει ένα πολύ εκτεταμένο δίχτυ, καθώς ένας πολύ ευρύς συνασπισμός μπορεί να οδηγήσει σε μια αποδυναμωμένη συμφωνία. Όμως, οι κύριοι στρατιωτικοί και οικονομικοί υποστηρικτές της χώρας, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Πολωνίας, του Ηνωμένου Βασιλείου, και των Ηνωμένων Πολιτειών, πρέπει να είναι υπογράφοντες. Μόλις η συμφωνία αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης και υπογραφής, άλλες χώρες θα πρέπει να μπορούν να συμμετάσχουν.

Η συμφωνία αυτή θα πρέπει να αποτελεί τις κατευθυντήριες αρχές για τα μνημόνια συνεργασίας των υπογραφόντων, στα οποία θα πρέπει να απαριθμούνται οι συγκεκριμένες δεσμεύσεις τους. Για να καταστούν αυτές εφαρμόσιμες και συμβατές, το κείμενο-πλαίσιο θα πρέπει να εξουσιοδοτήσει μια υψηλού επιπέδου διευθύνουσα ομάδα, παρόμοια με το Βορειοατλαντικό Συμβούλιο του ΝΑΤΟ, με την εντολή να αναπτύσσει κοινές εκτιμήσεις απειλών, να μοιράζεται πληροφορίες, να συντονίζει τις πολιτικές απαντήσεις, και να διασφαλίζει ότι όλα τα υπογράφοντα μέρη τηρούν τις υποχρεώσεις τους. Αν η Ουκρανία πιστεύει ότι απειλείται, πρέπει να της διασφαλιστεί το δικαίωμα να συγκαλέσει τα συμμετέχοντα μέρη για να ζητήσει πρόσθετη υποστήριξη έκτακτης ανάγκης.

Το σημαντικότερο είναι ότι οι δεσμεύσεις των υπογραφόντων πρέπει να κωδικοποιηθούν νομικά, με σαφή διακομματική υποστήριξη. Η στήριξη της Ουκρανίας δεν μπορεί να εξαρτάται από εκλογικούς κύκλους ή αλλαγές στην ηγεσία. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου η πιθανότητα μιας μεγάλης πολιτικής ανατροπής μετά τις προεδρικές εκλογές του 2024 έχει τσακίσει τα ουκρανικά νεύρα και έχει τροφοδοτήσει την εμπιστοσύνη του Πούτιν στο μέλλον. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η κυβέρνηση Μπάιντεν πρέπει να αρχίσει αμέσως να συνεργάζεται με το Κογκρέσο για μια λύση. Η δράση του Κογκρέσου θα μπορούσε να λάβει πολλές μορφές. Ιδανικά, το κείμενο-πλαίσιο θα ήταν μια επίσημη διεθνής συνθήκη, επικυρωμένη από κάθε υπογράφοντα. Για τις Ηνωμένες Πολιτείες, αυτό θα απαιτούσε πλειοψηφία δύο τρίτων στην Γερουσία, η οποία θα ήταν δύσκολο αλλά όχι αδύνατο να επιτευχθεί.

Αν αυτό το όριο αποδειχθεί πολύ υψηλό, το Κογκρέσο θα μπορούσε αντ' αυτού να ψηφίσει έναν νέο νόμο παρόμοιο με τον νόμο για τις σχέσεις με την Ταϊβάν, ο οποίος αποτελεί κεντρικό πυλώνα της αμυντικής υποστήριξης των ΗΠΑ προς την Ταϊβάν για περισσότερες από τέσσερις δεκαετίες. Αυτό θα κατοχύρωνε τις δεσμεύσεις των ΗΠΑ έναντι της Ουκρανίας που ορίζονται στο Μνημόνιο Συνεννόησης και στο πολυμερές κείμενο-πλαίσιο. Το Κογκρέσο θα μπορούσε εναλλακτικά να εξετάσει την αναπαραγωγή των δεσμεύσεών του προς το Ισραήλ. Αυτό θα απαιτούσε από τον Πρόεδρο να διαβουλεύεται τακτικά με το Κογκρέσο και να του παρέχει εκθέσεις που πιστοποιούν ότι το Κίεβο λαμβάνει επαρκή υποστήριξη από τους εταίρους του για να ισοφαρίσει ή να αντισταθμίσει τα ρωσικά στρατιωτικά πλεονεκτήματα. Αυτό το νομικό πλαίσιο θα εξασφάλιζε ότι μια ρύθμιση ασφαλείας θα έχει ευρεία πολιτική αποδοχή, ανεξάρτητα από το ποιος καταλαμβάνει τον Λευκό Οίκο.

Η καθημερινή διαχείριση του νέου διακανονισμού για την Ουκρανία θα μπορούσε να γίνεται μέσω ειδικών ομάδων εργασίας από αξιωματούχους αμυντικής πολιτικής, σχεδιαστές, και ειδικούς σε θέματα προμηθειών των υπογραφόντων. Αυτές οι ομάδες εργασίας θα πρέπει να έχουν την εντολή να διεξάγουν σχεδιασμό δυνατοτήτων και να οδηγούν την χώρα προς την διαλειτουργικότητα με τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ. Η διαδικασία οικοδόμησης των ενόπλων δυνάμεων της Ουκρανίας θα σημαίνει ότι οι χώρες-εταίροι θα ανταγωνίζονται αναπόφευκτα για τις μεγάλες συμβάσεις, και θα χρειαστούν ισχυροί πολυεθνικοί μηχανισμοί συντονισμού για την διαιτησία αυτής της διαδικασίας. Οι μηχανισμοί αυτοί πρέπει, σε συνδυασμό με τις πολιτικές που καθορίζονται στο κείμενο-πλαίσιο και τα διμερή Μνημόνια Συμφωνίας, να διασφαλίσουν ότι η Ουκρανία θα μεταρρυθμίσει τον αμυντικό της τομέα, μεταξύ άλλων καθιστώντας τις συμβάσεις της διαφανείς και μειώνοντας τον κίνδυνο να περάσουν όπλα και ευαίσθητη τεχνολογία στα χέρια της Ρωσίας ή στη μαύρη αγορά.

MADE IN UKRAINE

Η αμυντική βιομηχανική συνιστώσα θα είναι επίσης κρίσιμη για την επιτυχία μιας νέας ρύθμισης για την ασφάλεια της Ουκρανίας. Οι πολύ υψηλοί ρυθμοί κατανάλωσης πυρομαχικών στο πεδίο της μάχης έχουν αφήσει τις αμερικανικές και ευρωπαϊκές αμυντικές εταιρείες να παλεύουν να συμβαδίσουν με την ζήτηση. Σαφείς πολυετείς δεσμεύσεις χρηματοδότησης από τις υπογράφουσες χώρες θα σηματοδοτούσαν στις επιχειρήσεις ότι μπορούν να αυξήσουν με ασφάλεια την παραγωγή των βασικών συστημάτων και πυρομαχικών που χρειάζονται απεγνωσμένα. Η αποκλειστική στήριξη της αμυντικής βιομηχανίας της Ουκρανίας από τις χώρες εταίρους θα μείωνε επίσης το κόστος της συμφωνίας με την πάροδο του χρόνου, καθώς η εγχώρια παραγωγική ικανότητα θα αναπτύσσεται για να καλύψει ένα αυξανόμενο μερίδιο των απαιτήσεων της χώρας.