Τι θα χρειαστεί για να αποτραπεί η Κίνα στο Στενό της Ταϊβάν

Για μισό αιώνα, η ειρήνη επικρατεί στο Στενό της Ταϊβάν. Αυτό οφείλεται σε έναν συνδυασμό δημιουργικής διπλωματίας, στρατιωτικής αποτροπής, και αυτοσυγκράτησης εκ μέρους της Κίνας, της Ταϊβάν, και των Ηνωμένων Πολιτειών. Αλλά οι παράγοντες που διατήρησαν την ειρήνη τις προηγούμενες δεκαετίες ίσως να μην συνεχίσουν να το κάνουν στο μέλλον. Οι πηγές αστάθειας αυξάνονται σε ένα από τα πιο επικίνδυνα θερμά σημεία του κόσμου: η διπλωματία φθείρεται, η αποτροπή διαβρώνεται, και η ανοχή της Κίνας στο ρίσκο αυξάνεται.

Εκπομπή ειδήσεων για την Ταϊβάν, στο Πεκίνο, τον Αύγουστο του 2022. Thomas Peter / Reuters
---------------------------------------------------------

Οι πιο σημαντικές και αποσταθεροποιητικές αλλαγές προέρχονται από το Πεκίνο. Υπό τον πρόεδρο Σι Τζινπίνγκ, η Κίνα εφαρμόζει μια επίμονη και κλιμακούμενη εκστρατεία εξαναγκασμού κατά της Ταϊβάν. Στόχος του Σι είναι να κανονικοποιήσει την απειλητική συμπεριφορά και να μετατοπίσει αποφασιστικά την ισορροπία δυνάμεων στο Στενό της Ταϊβάν. Στο ιδανικό του σενάριο, η Ταϊβάν αποδέχεται το αναπόφευκτο της ανόδου της Κίνας και της παρακμής των Ηνωμένων Πολιτειών και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η μελλοντική της ευημερία βασίζεται σε ολοένα και στενότερους δεσμούς με την ηπειρωτική χώρα. Αν επιτύχει, μια τέτοια στρατηγική θα επιτρέψει στην Κίνα να εξαναγκάσει την ενοποίηση χωρίς να χρειαστεί να καταφύγει σε μια ριψοκίνδυνη, απρόβλεπτη εισβολή ή αποκλεισμό. Αλλά ακόμη και αν αυτή η εκστρατεία εξαναγκασμού αποτύχει τελικά, το Πεκίνο θα βρεθεί παρά ταύτα σε καλύτερη θέση για να επιδιώξει τους στόχους του μέσω της στρατιωτικής βίας.

Η Κίνα ενεργεί καιροσκοπικά και, από την δική της σκοπιά, αμυντικά. Οι δημοσκοπήσεις στην Ταϊβάν αποκαλύπτουν μια αξιοσημείωτη αύξηση των κατοίκων του νησιού που αυτοπροσδιορίζονται κυρίως ως Ταϊβανέζοι (σε αντίθεση με Κινέζοι) και ουσιαστικά δεν υποστηρίζουν την ενοποίηση. Ο λαός της Ταϊβάν, έχοντας δει την Κίνα να καταρρίπτει την αρχή «μια χώρα, δύο συστήματα» στο Χονγκ Κονγκ, είναι όλο και πιο επιφυλακτικός απέναντι στις προθέσεις του Πεκίνου και ανησυχεί για το πού οδηγεί η περαιτέρω οικονομική ολοκλήρωση. Η Κίνα πιστεύει ότι η Ταϊβάν ξεφεύγει, ίσως οριστικά, και προσπαθεί να σταματήσει αυτήν την πορεία.

Οι προκλητικές ενέργειες του Πεκίνου για την αλλαγή του status quo καθιστούν το Στενό της Ταϊβάν πιο επικίνδυνο από ποτέ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες χρειάζεται να αναγνωρίσουν ότι η αποτροπή αποδυναμώνεται και ότι πρέπει να λάβουν πρόσθετα μέτρα για να πείσουν τον Σι ότι η χρήση βίας θα ήταν καταστροφική. Αυτό θα απαιτήσει την προθυμία να αποδεχθούν μεγαλύτερη τριβή με το Πεκίνο, να προσαρμόσουν τα διδάγματα από την σύγκρουση στην Ουκρανία για την ενίσχυση των πολεμικών δυνατοτήτων της Ταϊβάν, και να σηματοδοτήσουν την ικανότητα και την αποφασιστικότητα της Ουάσινγκτον να επέμβει στρατιωτικά για λογαριασμό της Ταϊβάν. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η λήψη αυτών των μέτρων, ορισμένα από τα οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αποφύγει για δεκαετίες, θα είναι δύσκολη. Η συνεχιζόμενη μετατόπιση, ωστόσο, θα ήταν ακόμη πιο επικίνδυνη.

ΑΚΡΟΣΦΑΛΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΟ ΠΕΚΙΝΟ

Υπό τον Σι, η Κίνα έχει δώσει όλο και μεγαλύτερη έμφαση στην στρατιωτική ισχύ για να διαμορφώσει την δυναμική των διακρατικών σχέσεων. Αυτή η εστίαση στην σκληρή ισχύ αποστασιοποιεί την Ταϊβάν και καθιστά την προοπτική της ειρηνικής ενοποίησης πιο απομακρυσμένη, αυξάνοντας την πιθανότητα ότι η Κίνα θα πρέπει να χρησιμοποιήσει βία αν είναι αποφασισμένη να επιτύχει την ενοποίηση.

Ωστόσο, το Πεκίνο στρέφεται στην στρατιωτική ισχύ επειδή αντιλαμβάνεται μια ασυμμετρία συμφερόντων και ανοχής κινδύνου με τους αντιπάλους του, την οποία μπορεί να εκμεταλλευτεί προς όφελός του. Οι ηγέτες της Κίνας έχουν δώσει στον Λαϊκό Απελευθερωτικό Στρατό (People’s Liberation Army -PLA) μεγάλη ευχέρεια να διεξάγει προκλητικές στρατιωτικές δραστηριότητες επειδή έχουν υπολογίσει ότι η Ταϊβάν δεν μπορεί να διακινδυνεύσει να αντιδράσει και να θεωρηθεί ως το μέρος που πυροδοτεί ένα επεισόδιο. Αυτοί οι ανώτεροι Κινέζοι ηγέτες στοιχηματίζουν επίσης ότι ένας πιο επιθετικός και απρόβλεπτος PLA μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερη προσοχή από τις στρατιωτικές δυνάμεις των ΗΠΑ. Η αυξανόμενη έξαρση των μη ασφαλών και αντιεπαγγελματικών συναντήσεων των κινεζικών με αμερικανικά στρατιωτικά πλοία και αεροπλάνα και η άρνησή της να συζητήσει τα προστατευτικά όρια ή να ανοίξει εκ νέου ανώτερες στρατιωτικές επικοινωνίες είναι κρίσιμα στοιχεία μιας ακροσφαλούς στρατηγικής για να τρομοκρατήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες ώστε να μειώσουν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις σε στρατηγικές περιοχές κοντά στην Ταϊβάν στις οποίες η Κίνα επιδιώκει να κυριαρχήσει.

Το Πεκίνο έχει λάβει μια σειρά μέτρων για να επιδείξει την στρατιωτική του ισχύ προκειμένου να αλλάξει το status quo στο Στενό της Ταϊβάν. Αρχικά κανονικοποίησε τις εισβολές στην Ζώνη Αναγνώρισης Αεράμυνας (Air Defense Identification Zone -ADIZ) της Ταϊβάν, τον εναέριο χώρο κοντά στο νησί στον οποίο η Ταϊβάν προσπαθεί να αναγνωρίζει και να ελέγχει όλα τα αεροσκάφη. Στην συνέχεια αύξησε τον αριθμό των παραβιάσεων: σε οποιαδήποτε δεδομένη ημέρα τα τελευταία τρία χρόνια, είναι πιο πιθανό παρά απίθανο να επιχειρούσε ο κινεζικός στρατός στην ADIZ της Ταϊβάν. Οι ασκήσεις αυτές έχουν αυξηθεί σε πολυπλοκότητα και περιλαμβάνουν πλέον βομβαρδιστικά με πυρηνικές ικανότητες, μαχητικά αεροσκάφη, πλατφόρμες ανθυποβρυχιακού πολέμου, μη επανδρωμένα αεροσκάφη, και αεροσκάφη ανεφοδιασμού. Με την έναρξη αυτών των εισβολών, η Κίνα στοχεύει να βελτιώσει τις επιχειρησιακές της ικανότητες, να φθείρει τον στρατό της Ταϊβάν, να μειώσει τον χρόνο προειδοποίησης αν επιλέξει να ξεκινήσει εχθροπραξίες, και ενδεχομένως να συγκαλύψει την εναρκτήρια ομοβροντία μιας σύγκρουσης ως σαν να πρόκειται για άσκηση ρουτίνας.

Η Κίνα εξαλείφει επίσης την de facto κεντρική γραμμή στο Στενό της Ταϊβάν, η οποία έχει χρησιμεύσει ως σημαντική οριοθέτηση για τον φυσικό διαχωρισμό των κινεζικών και των ταϊβανέζικων στρατών. Τόσο το Πεκίνο όσο και η Ταϊπέι τίμησαν την κεντρική γραμμή για δεκαετίες και αποδείχθηκε αξιοσημείωτα ανθεκτική ακόμη και όταν οι σχέσεις μεταξύ των δύο στρατών άρχισαν να επιδεινώνονται το 2016. Μετά την επίσκεψη [1] της προέδρου της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, Νάνσι Πελόζι, στην Ταϊβάν τον Αύγουστο του 2022, ωστόσο, το Πεκίνο περιφρόνησε σταθερά την κεντρική γραμμή και αρνήθηκε ακόμη και την ύπαρξή της εξ αρχής, αυξάνοντας τον κίνδυνο ενός επεισοδίου.

Ο κινεζικός στρατός κινείται τώρα προς μια ακόμη πιο επικίνδυνη κατεύθυνση. Διεξάγει ναυτικές επιχειρήσεις ακριβώς έξω από την συνορεύουσα ζώνη της Ταϊβάν, τα 24 ναυτικά μίλια που εκτείνονται από τις παράκτιες γραμμές βάσης του νησιού. Από τρία έως οκτώ κινεζικά πολεμικά πλοία επιχειρούν τώρα τακτικά κοντά στην ζώνη αυτή. Αυτή η παρουσία προσφέρει στον κινεζικό στρατό ελάχιστα οφέλη στην συλλογή πληροφοριών ή στην επιχειρησιακή ετοιμότητα, αλλά αναδεικνύει την αδυναμία της Ταϊβάν -και, κατ' επέκταση, των Ηνωμένων Πολιτειών- να αποτρέψουν την διάβρωση της ασφάλειας της Ταϊβάν.

Η Κίνα ίσως επίσης σύντομα να στραφεί στη «νομιμοφροσύνη», ή την χρήση του δικαίου ως εργαλείο σύγκρουσης στην γκρίζα ζώνη, για να αυξήσει περαιτέρω τις εντάσεις στο Στενό της Ταϊβάν. Για παράδειγμα, θα μπορούσε να δηλώσει μονομερώς ότι ελέγχει τα χωρικά ύδατα ή τον εναέριο χώρο της Ταϊβάν, επειδή, κατά την άποψή της, η Ταϊβάν αποτελεί τμήμα της Κίνας. Αυτό θα χρησίμευε στην συνέχεια ως πρόσχημα για μια ακόμη μεγαλύτερη πρόκληση, όπως η πλεύση πλοίων εντός των χωρικών υδάτων της Ταϊβάν ή ακόμη και η πτήση στρατιωτικών αεροσκαφών πάνω από το νησί. Κάτι τέτοιο θα ανάγκαζε την Ταϊβάν είτε να αγνοήσει μια κατάφωρη παραβίαση της κυριαρχίας της είτε να ρίξει τον πρώτο πυροβολισμό και να διακινδυνεύσει να χαρακτηριστεί ως προβοκάτορας. Σε ένα άλλο πιθανό σενάριο, το Πεκίνο θα μπορούσε να απαιτήσει από τα πολιτικά πλοία που κατευθύνονται προς την Ταϊβάν να υποβληθούν σε κινεζικό τελωνειακό έλεγχο με το σκεπτικό ότι έχει δικαιοδοσία στα ύδατα και τον εναέριο χώρο γύρω από την Ταϊβάν.

Ενώ η Κίνα ακολουθεί μια στρατηγική αιχμής, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν δώσει προτεραιότητα στην δημιουργία προστατευτικών ορίων και ανοικτών γραμμών επικοινωνίας. Για το Πεκίνο, η εστίαση των ΗΠΑ στην αποκλιμάκωση των εντάσεων χρησιμεύει ως απόδειξη ότι η στρατηγική της Κίνας λειτουργεί. Σίγουρα, η Ουάσινγκτον θα πρέπει να αποδείξει στους συμμάχους και τους εταίρους της ότι επιδιώκει να διαχειριστεί με υπευθυνότητα τον αμερικανοκινεζικό ανταγωνισμό [2] και να ρίξει το βάρος στο Πεκίνο για την μη ανταπόκρισή του με τον ίδιο τρόπο. Αλλά με το να σηματοδοτούν την δυσφορία τους για τις τριβές, οι Ηνωμένες Πολιτείες παρέχουν στην Κίνα μια πηγή μόχλευσης. Καθώς η Ουάσινγκτον επιδιώκει την σταθερότητα, το Πεκίνο παρουσιάζεται ως απρόβλεπτο, προκειμένου να δημιουργήσει χώρο για την περαιτέρω ανατροπή της ισορροπίας ισχύος στο Στενό της Ταϊβάν υπέρ του.

Αντίθετα, για να προλάβει τον κίνδυνο σύγκρουσης, η Ουάσινγκτον θα πρέπει να αποδείξει ότι είναι άνετη με τη μεγαλύτερη ένταση στις αμερικανοκινεζικές σχέσεις. Ο Σι μετατοπίζει την βάση της πολιτικής του νομιμοποίησης από την παροχή οικονομικής ανάπτυξης στην ικανοποίηση εθνικιστικών αιτημάτων, και αυτή η αλλαγή απαιτεί μια πιο συγκρουσιακή σχέση με την Ουάσιγκτον. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να αναγνωρίσουν και να αντιστοιχίσουν αυτό το αυξημένο επίπεδο ανοχής στο ρίσκο για να αποτρέψουν την περαιτέρω κλίση της ισορροπίας δυνάμεων στο Στενό της Ταϊβάν υπέρ της Κίνας. Στόχος θα πρέπει να είναι να καταστήσουν σαφές στον Σι ότι περαιτέρω προκλήσεις θα ανατρέψουν τον στόχο της Κίνας για ενοποίηση και ότι η επιδίωξη αναγκαστικής ενοποίησης θα ήταν εξαιρετικά δαπανηρή και τελικά ασύμβατη με τις άλλες προτεραιότητες του Πεκίνου.

ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΤΑΪΒΑΝ

Ο πόλεμος στην Ουκρανία προσφέρει μαθήματα για την Ταϊβάν και τις Ηνωμένες Πολιτείες όσον αφορά την ενίσχυση της αποτροπής. Οι Ουκρανοί απέδειξαν ότι η αναχαίτιση ενός ισχυρότερου εχθρού απαιτεί μια προσέγγιση ολόκληρης της κοινωνίας (whole-of-society approach). Για την Ταϊβάν, η σημασία της αντίστασης και της ανθεκτικότητας των πολιτών είναι δύσκολο να υπερεκτιμηθεί. Για πάρα πολύ καιρό, η Ταϊπέι επικεντρώθηκε στις πολεμικές ικανότητες των ενεργών δυνάμεών της, που αριθμούν λιγότερους από 200.000 στρατιώτες, ενώ παρέλειψε να προετοιμάσει τα 23 εκατομμύρια πολιτών της για να αντισταθούν στην κινεζική επιθετικότητα.

Η Ταϊπέι έχει αρχίσει να λαμβάνει μέτρα για την αντιμετώπιση αυτών των ελλείψεων. Επέκτεινε την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία από τέσσερις μήνες σε ένα έτος, διεύρυνε τις εφεδρείες της, και άρχισε να ενισχύει την υποδομή των επικοινωνιών της. Η κοινωνία των πολιτών έχει επίσης παρέμβει, με λαϊκές οργανώσεις που παρέχουν εκπαίδευση στην ετοιμότητα για συγκρούσεις και στις πρώτες βοήθειες. Αλλά η Ταϊβάν παραμένει εξαιρετικά ευάλωτη. Βασίζεται σε εισαγόμενη ενέργεια, τρόφιμα, και ιατρικό εξοπλισμό, και συνδέεται με τον έξω κόσμο με μόλις 15 υποθαλάσσια καλώδια ίντερνετ. Ο στρατός της επίσης δεν διαθέτει αρκετά πυρομαχικά για τις ανάγκες ενός πολέμου και, σε αντίθεση με την Ουκρανία, ο ανεφοδιασμός του κατά την διάρκεια μιας σύγκρουσης θα ήταν σχεδόν αδύνατος.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να διεξάγουν από κοινού με την Ταϊβάν μια μελέτη σχετικά με τα πυρομαχικά της, την ικανότητά της να παράγει όπλα σε καιρό πολέμου, τα αποθέματα βασικών αγαθών, τα ενεργειακά αποθέματα, και τις υποδομές επικοινωνιών. Θα πρέπει να επιδιώξουν να εντοπίσουν κρίσιμα κενά και να δημιουργήσουν έναν οδικό χάρτη για την αντιμετώπισή τους. Ο στόχος θα πρέπει να είναι να κατανοήσουν πόσο καιρό η Ταϊβάν θα μπορούσε να αντέξει απέναντι σε μια κινεζική εισβολή ή αποκλεισμό, να παρατείνουν αυτό το χρονικό πλαίσιο, και να διασφαλίσουν ότι τα επιχειρησιακά σχέδια συνάδουν με αυτή την πραγματικότητα.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία περιέχει επίσης σημαντικά διδάγματα σχετικά με τα όπλα που θα ήταν πιο αποτελεσματικά κατά την διάρκεια μιας σύγκρουσης για την Ταϊβάν. Η Ταϊπέι έχει πλέον γίνει μάρτυρας της αποτελεσματικότητας πολλών μικρότερων, φθηνότερων πλατφορμών, και θα πρέπει να αναπτύξει ή να αποκτήσει επιθετικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη και κινητούς πυραύλους κατά πλοίων και αεράμυνας. Δεδομένης της ταχύτητας του σύγχρονου πολέμου και του γεγονότος ότι η Κίνα θα επιδιώξει να αποκόψει τις επικοινωνιακές υποδομές της Ταϊβάν στην αρχή μιας σύγκρουσης, η Ταϊβάν θα πρέπει επίσης να αποκεντρώσει την διοίκηση και τον έλεγχο, εξουσιοδοτώντας τους κατώτερους στρατιωτικούς ηγέτες να λαμβάνουν επιχειρησιακές αποφάσεις.

Η εκπαίδευση του στρατού της Ταϊβάν από τις ΗΠΑ θα πρέπει επίσης να είναι εξίσου φιλόδοξη και ολοκληρωμένη, αν όχι περισσότερο, όπως η βοήθεια προς τις ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας από το 2014 έως το 2022. Αυτό θα σημαίνει να προσκαλείται η Ταϊβάν να εναλλάσσει περισσότερες και μεγαλύτερες μονάδες μέσω των αμερικανικών εγκαταστάσεων για εκπαίδευση, να συμπεριλαμβάνεται ο στρατός της Ταϊβάν σε πολυμερείς ασκήσεις, και να αποστέλλονται ανώτεροι αξιωματικοί των ΗΠΑ με σχετικά χαρτοφυλάκια για να επισκεφθούν το νησί. Αυτές οι δύο τελευταίες μέθοδοι βοήθειας αποτελούν βήματα που οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αποφύγει σε μεγάλο βαθμό με την Ταϊβάν για δεκαετίες.

Αλλά η αναλογία με την Ουκρανία φτάνει μέχρι εδώ. Η έμμεση υποστήριξη μπορεί να ήταν αρκετή για να αποτρέψει τον ρωσικό στρατό από το να καταλάβει το μεγαλύτερο μέρος της Ουκρανίας, αλλά θα ήταν απίθανο να αποτρέψει την Κίνα από το να αποκτήσει τον έλεγχο της Ταϊβάν. Αντ' αυτού, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να πείσουν τους ηγέτες στο Πεκίνο ότι είναι πρόθυμες και ικανές να παρέμβουν άμεσα για λογαριασμό της Ταϊβάν. Το υπουργείο Άμυνας θα πρέπει να το καταστήσει αυτό σαφές στον PLA δίνοντας προτεραιότητα στις δυνατότητες που είναι πιο σημαντικές για μια σύγκρουση με την Κίνα, συμπεριλαμβανομένων των ανθεκτικών συστημάτων διοίκησης και ελέγχου, των βομβαρδιστικών stealth, των υποβρυχίων, των πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς, και των αυτόνομων συστημάτων. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει επίσης να λάβουν μέτρα για την επείγουσα αποκατάσταση της προβληματικής αμυντικής βιομηχανικής τους βάσης. Ένας τρόπος για να γίνει αυτό θα ήταν η ανάθεση πολυετών συμβάσεων για πυρομαχικά που θα ήταν κρίσιμα σε μια μάχη για την Ταϊβάν.

Η Ουάσινγκτον πρέπει επίσης να κάνει περισσότερα για να αξιοποιήσει το ισχυρό δίκτυο συμμαχιών της στον Ινδο-Ειρηνικό, το οποίο αποτελεί το πιο αξιοσημείωτο πλεονέκτημά της έναντι του Πεκίνου. Η Κίνα θα μπορούσε σύντομα να πιστέψει ότι μπορεί να αποκρούσει την στρατιωτική ισχύ των ΗΠΑ στην περιοχή, αλλά το να αναμετρηθεί με την Αυστραλία, την Ιαπωνία, και ενδεχομένως και με άλλες χώρες θα είναι ένα διαφορετικό ζήτημα. Η προετοιμασία για μια σύγκρουση στο Στενό της Ταϊβάν θα πρέπει επομένως να καταστεί βασική προτεραιότητα για τις σχέσεις συμμαχίας των ΗΠΑ, ιδίως για την συμμαχία ΗΠΑ-Ιαπωνίας, και θα πρέπει να καθοδηγήσει την στάση των δυνάμεων και τον διμερή επιχειρησιακό σχεδιασμό και τις ασκήσεις.

ΕΝΙΣΧΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΠΟΤΡΟΠΗ

Μια ολοκληρωτική σύγκρουση στο Στενό της Ταϊβάν δεν είναι ούτε επικείμενη ούτε αναπόφευκτη. Αν και ο κινεζικός στρατός εκσυγχρονίζεται ταχύτατα και προετοιμάζεται για μια σύγκρουση για την Ταϊβάν, δεν είναι ακόμη έτοιμος ή πρόθυμος να πάει σε πόλεμο με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο PLA απέχει ακόμη αρκετά χρόνια από το να επιτύχει την ικανότητα να καταλάβει την Ταϊβάν με την βία (υποθέτοντας την παρέμβαση των ΗΠΑ), και οι αγώνες της Ρωσίας στην Ουκρανία έχουν πιθανώς προκαλέσει κάποια βραχυπρόθεσμη επιφυλακτικότητα [3] στο Πεκίνο. Οι ολοένα και πιο επιθετικοί ελιγμοί της Κίνας κοντά σε πλοία και αεροσκάφη των ΗΠΑ και της Ταϊβάν δεν θα πρέπει επομένως να θεωρηθούν ως προσπάθειες παροχής προσχήματος για κλιμάκωση. Αντιθέτως, έχουν σχεδιαστεί για να καθιερώσουν νέους κανόνες που θα διέπουν τα διεκδικούμενα από την Κίνα ύδατα και να ωθήσουν τον αμερικανικό στρατό να παραδώσει τα παγκόσμια κοινά [στμ: global commons, δηλαδή τα αγαθά που δεν ανήκουν σε κανέναν παρά στο σύνολο της ανθρωπότητας. Ως τέτοιο θεωρείται, για παράδειγμα, ο κυβερνοχώρος] μέσα στην πρώτη νησιωτική αλυσίδα, η οποία εκτείνεται από την Ιαπωνία μέσω της Ταϊβάν έως τις Φιλιππίνες. Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν μπορούν να ενδώσουν σε αυτόν τον εκφοβισμό και θα πρέπει να συνεχίσουν να επιχειρούν εκεί όπου το διεθνές δίκαιο το επιτρέπει.

Αν και οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να αποδεχθούν μεγαλύτερο ρίσκο για να ενισχύσουν την αποτροπή και τις αμυντικές δυνατότητες της Ταϊβάν, θα πρέπει να αποφύγουν συμβολικά βήματα που δεν επιτυγχάνουν κανέναν από αυτούς τους στόχους. Υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι των ΗΠΑ θα πρέπει να επισκέπτονται την Ταϊβάν όταν υπάρχει επιτακτικός λόγος -αλλά οι επισκέψεις αυτές θα πρέπει να αποτελούν μάλλον την εξαίρεση παρά τον κανόνα. Η μετονομασία του γραφείου της Ταϊβάν στις Ηνωμένες Πολιτείες, την οποία θα έκανε ένα νομοσχέδιο που εισήχθη στο Κογκρέσο τον Μάιο, δεν θα πετύχαινε τίποτα για τα συμφέροντα των ΗΠΑ. Το πιο σημαντικό είναι ότι, ενώ ορισμένοι ζητούν από τις Ηνωμένες Πολιτείες να απομακρυνθούν από την πολιτική της «μιας Κίνας», κάτι τέτοιο είναι πιο πιθανό να πυροδοτήσει μια κρίση παρά να την αποτρέψει. Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής στην Ουάσιγκτον θα πρέπει να συνεχίσουν να καθιστούν σαφές ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιτίθενται σε μονομερείς αλλαγές στο status quo, μεταξύ άλλων και από την Ταϊπέι.

Πρόκειται για μια απαιτητική ατζέντα. Η αποφυγή του πολέμου μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας είναι σχετικά εύκολη˙ η αποφυγή του πολέμου με ταυτόχρονη προστασία των σημαντικών συμφερόντων των ΗΠΑ που διακυβεύονται στο Στενό της Ταϊβάν θα είναι εξαιρετικά δύσκολη. Θα απαιτήσει από τις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ταϊβάν, και άλλους εταίρους να προσεγγίσουν την δυναμική εκατέρωθεν του Στενού με την ίδια σοβαρότητα και πίστη που το κάνει η Κίνα. Αν δεν το πράξουν, η Ταϊβάν -ένας στενός εταίρος των ΗΠΑ, μια οικονομία που διαδραματίζει ζωτικό ρόλο στις παγκόσμιες αλυσίδες εφοδιασμού, και μια ζωντανή δημοκρατία που βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή στον Ινδο-Ειρηνικό- θα αφεθεί στις ορέξεις της Κίνας. Καθώς η Ταϊβάν και η Κίνα συνεχίζουν να απομακρύνονται, οι επιλογές του Πεκίνου για ενοποίηση συρρικνώνονται. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι εταίροι τους πρέπει να πείσουν την Κίνα ότι η χρήση βίας δεν αποτελεί λύση.

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.foreignaffairs.com/united-states/upside-pelosis-unwise-taiwa...
[2] https://www.foreignaffairs.com/united-states/china-great-power-competiti...
[3] https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2022-05-16/what-china-lear...

Copyright © 2023 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/china/what-it-will-take-deter-china-taiwa...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition