Thomas de Waal
Η Τουρκία, όπως κατάλαβε ο Αζέρος ηγέτης Ιλχάμ Αλίεφ, θα υποστήριζε την προσπάθειά του να πάρει τον πλήρη έλεγχο του Ναγκόρνο-Καραμπάχ, η Ρωσία δεν θα τον σταματούσε, και η Δύση, με πολύ μικρή μόχλευση στην περιοχή, δεν θα ήταν σε θέση να τον εμποδίσει να αλλάξει τα επί τόπου δεδομένα.
Οι αποτυχίες της Ρωσίας στην Ουκρανία έχουν περιορίσει την ικανότητά της να προβάλει ισχύ στην γειτονιά της. Η προσοχή των στρατιωτικών και διπλωματικών ηγετών έχει αποσπαστεί και οι τοπικές δυνάμεις μπορούν να αγνοήσουν ευκολότερα τις οδηγίες και τις απειλές της. Αυτοί οι περιορισμοί ίσως βοηθούν να εξηγηθεί τόσο το γιατί υπήρξε έξαρση της βίας μέσα και γύρω από το Καραμπάχ όσο και το γιατί η ΕΕ έχει υποκαταστήσει την Ρωσία ως ο κύριος μεσολαβητής μεταξύ των δύο πλευρών.
Μια λύση για το Ναγκόρνο-Καραμπάχ θα απαιτούσε από την Αρμενία και το Αζερμπαϊτζάν να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι η επίλυση της σύγκρουσής τους είναι περισσότερο προς το κοινό συμφέρον τους από το να επιμένουν με την στρατιωτική βία ή με το να επιτρέψουν σε άλλους να την επιλύσουν. Η τρέχουσα πικρία και η αιματοχυσία δείχνουν δυστυχώς ότι μια τέτοια απόφαση δεν είναι κοντά.
Η χρονική στιγμή της απόφασης ανακήρυξης της σφαγής των Αρμενίων το 19ι5 ως γενοκτονία, εξακολουθεί να είναι περίεργη. Στο κάτω-κάτω, ο προφανής χρόνος για ένα ψήφισμα ήταν πέρυσι, κατά την διάρκεια της εκατονταετηρίδας της γενοκτονίας. Ακόμη και πολλοί Αρμένιοι έχουν αναγνωρίσει ότι το πέρασμα των κοινοβουλευτικών ψηφισμάτων περί γενοκτονίας είναι μια κουρασμένη διαδικασία.
Oι συζητήσεις σχετικά με την σφαγή των Αρμενίων από τους Οθωμανούς εξακολουθούν να κυριαρχούνται από τα προβλήματα γύρω από την χρήση μιας φορτωμένης και διχαστικής λέξης: «Γενοκτονία». Η Ουάσιγκτον θα πρέπει να χρησιμοποιεί τον όρο, αλλά να αναγνωρίζει επίσης τους πολλούς περιορισμούς της.
Το Αζερμπαϊτζάν ισχυρίζεται ότι ενδιαφέρεται για την δυτική φιλελεύθερη τάξη. Στην πραγματικότητα, η ελίτ τής χώρας θέλει να αυξήσει τον πλούτο της, χωρίς να απειλεί το ολιγαρχικό πολιτικό σύστημα του Αζερμπαϊτζάν.
Ήταν το βασικό επίτευγμα του Μιχαήλ Σαακασβίλι, προέδρου τής Γεωργίας από το 2004, να καταφέρει να βάλει τα θέλγητρα της χώρας του στο επίκεντρο μιας μεγάλης στρατηγικής. Ήταν, επίσης, η πηγή τής καταστροφή του.
Εννέα χρόνια μετά την Ροζ Επανάσταση της Γεωργίας, ο ηγέτης της, Μιχαήλ Σαακασβίλι, ανατράπηκε ηχηρά στις βουλευτικές εκλογές από τον πλουσιότερο άνθρωπο της χώρας. Καθώς η ελπίδα της Ροζ Επανάστασης εξασθενεί το ίδιο θα πρέπει να γίνει και με τον μύθο ότι η Γεωργία είναι ή θα είναι ποτέ μια πλήρως δυτικοποιημένη χώρα.