Γιατί ο κόσμος χρειάζεται ακόμα την πυρηνική ενέργεια

Νέοι κανονισμοί θα αυξήσουν αναπόφευκτα το κόστος της πυρηνικής ενέργειας και οι πυρηνικοί σταθμοί, με ένα κόστος κατασκευής περίπου 6 - 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων ο καθένας, είναι ήδη πολύ πιο ακριβοί για να κατασκευαστούν από όσο οι σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής που χρησιμοποιούν ορυκτά καύσιμα. Δεν είναι μόνο το κεφαλαιακό τους κόστος ιδιαίτερα μεγάλο. Ο μακρύτερος χρόνος κατασκευής τους σημαίνει ότι οι εταιρείες που τους διαχειρίζονται συσσωρεύουν σημαντικά χρηματοοικονομικά έξοδα πριν να μπορέσουν να πουλήσουν οποιαδήποτε ποσότητα ηλεκτρικής ενέργειας. Σε μια προσπάθεια να υλοποιήσουν οικονομίες κλίμακας, κάποιες επιχειρήσεις ενέργειας έχουν στραφεί στη δημιουργία ακόμη μεγαλύτερων αντιδραστήρων, χτίζοντας μονάδες που θα παράγουν μέχρι και 1.600 μεγαβάτ, αντί των τυπικών 1.000 μεγαβάτ. Αυτό ωθεί προς τα πάνω το κόστος των έργων και μεγεθύνει τις συνέπειες των λαθών στη διάρκεια της κατασκευής.

Όλα αυτά μπορούν κάνουν τα εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας να φαίνονται σαν ριψοκίνδυνες επενδύσεις, οι οποίες με τη σειρά τους αυξάνουν τις απαιτήσεις των επενδυτών ως προς την απόδοση της επένδυσής τους αλλά και ως προς το κόστους δανεισμού για τη χρηματοδότηση των σχετικών έργων. Ωστόσο, η πυρηνική ενέργεια έχει χαμηλό λειτουργικό κόστος, το οποίο μπορεί να την κάνει ανταγωνιστική με βάση την τιμή ηλεκτρικής ενέργειας που απαιτείται για την ανάκτηση των κεφαλαιακών επενδύσεων στη διάρκεια ζωής του εργοστασίου. Και αν οι κυβερνήσεις τελικά καλύψουν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα είτε με τέλη επί των εκπομπών είτε με μια κανονιστική προϋπόθεση, όπως είναι πιθανό να κάνουν μέσα στην επόμενη δεκαετία ή και λίγο αργότερα, τότε η πυρηνική ενέργεια θα είναι πιο ελκυστική σε σχέση με τα ορυκτά καύσιμα.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, υπάρχει ακόμη μεγάλη αβεβαιότητα όσον αφορά το κόστος των νέων πυρηνικών σταθμών. Έχουν περάσει σχεδόν 40 χρόνια από την τελευταία παραγγελία κατασκευής νέου εργοστάσιου πυρηνικής ενέργειας. Η Tennessee Valley Authority, μια κρατική εταιρεία, τελειώνει σήμερα την κατασκευή του αντιδραστήρα «Bar Watts Μονάδα 2», στο ανατολικό Τενεσί, που ξεκίνησε εδώ και πολύ καιρό, και σχεδιάζει να ολοκληρώσει έναν ακόμα, τον αντιδραστήρα «Bellefonte μονάδα 1», στο Χόλιγουντ της Αλαμπάμα. Οι πρώτες νέα πυρηνικές μονάδες σχεδιασμού επόμενης γενιάς μάλλον θα κατασκευαστούν στην Πολιτεία της Γεωργίας από τη Southern Company, μόλις δώσει την έγκρισή της η NRC. Σχεδιασμένο να ολοκληρωθεί το 2016, το προτεινόμενο έργο περιλαμβάνει δύο αντιδραστήρες, δυναμικότητας 2.200 μεγαβάτ με εκτιμώμενο κόστος 14 δισ. δολάρια. Θα επωφεληθούν από σημαντικές επιδοτήσεις (εγγυήσεις δανείων, φορολογικές ελαφρύνσεις επί της παραγωγής, αλλά και επιστροφή εξόδων που προκλήθηκαν από γραφειοκρατικές καθυστερήσεις) που θεσμοθετήθηκαν με το νόμο του 2005 για την Ενεργειακή Πολιτική, προκειμένου να δώσουν ώθηση στην κατασκευή νέων πυρηνικών εργοστασίων. Ακόμα και μετά από τη Fukushima, το Κογκρέσο και ο Λευκός Οίκος φαίνεται να εξακολουθούν να επιμένουν σε αυτό το πρόγραμμα ενισχύσεων. Η επιτυχία ή αποτυχία αυτών των κατασκευαστικών έργων ως προς την αποφυγή καθυστερήσεων και υπερβάσεων κόστους, θα βοηθήσει στον καθορισμό του μέλλοντος της πυρηνικής ενέργειας στις Ηνωμένες Πολιτείες.

ΜΙΑ ΜΙΚΡΟΤΕΡΗ ΛΥΣΗ

Οι προκλήσεις για την ασφάλεια και το κόστος κεφαλαίου που εμπλέκεται με τα παραδοσιακά εργοστάσια πυρηνικής ενέργειας μπορεί να είναι σημαντικές, αλλά μια νέα κατηγορία αντιδραστήρων που βρίσκεται στο στάδιο της ανάπτυξης υπόσχεται πολλά για την αντιμετώπισή τους. Οι αντιδραστήρες αυτοί, που ονομάζονται Μικροί Αρθρωτοί Αντιδραστήρες (small modular reactors, SMR), παράγουν ποσότητες ηλεκτρικής ενέργειας μεταξύ δέκα έως 300 MW, αντί των 1.000 μεγαβάτ που παράγονται από ένα τυπικό αντιδραστήρα. Ένα ολόκληρος αντιδραστήρας ή, τουλάχιστον, το μεγαλύτερο μέρος του, μπορεί να χτιστεί σε ένα εργοστάσιο και να μεταφερθεί αλλού για να συναρμολογηθεί, κάπου όπου πολλοί αντιδραστήρες μπορούν να εγκατασταθούν μαζί ώστε να συνθέσουν ένα μεγάλο πυρηνικό σταθμό. Οι SMR έχουν επίσης ελκυστικά χαρακτηριστικά ασφαλείας. Ο σχεδιασμός τους ενσωματώνει συνήθως χαρακτηριστικά φυσικής ψύξης που μπορεί να συνεχίσει να λειτουργεί σε περίπτωση απουσίας εξωτερικής πηγής ενέργειας αλλά και την υπόγεια τοποθέτηση των αντιδραστήρων και των δεξαμενών αποθήκευσης του αναλωμένου καυσίμου, σχεδιασμός που είναι πιο ασφαλής.