Γιατί ο κόσμος χρειάζεται ακόμα την πυρηνική ενέργεια

Καθώς οι SMR είναι μικρότεροι από τα συμβατικά πυρηνικά εργοστάσια, το κόστος κατασκευής των μεμονωμένων μονάδων είναι πιο διαχειρίσιμο και ως εκ τούτου οι όροι της χρηματοδότησης τους μπορεί να είναι πιο ευνοϊκοί. Και επειδή είναι συναρμολογούμενοι επιτόπου, ο χρόνος κατασκευής είναι μικρότερος. Η εταιρεία ενέργειας μπορεί να χτίσει την πυρηνική της δυνατότητα βήμα – βήμα, προσθέτοντας επιπλέον αντιδραστήρες ανάλογα με τις ανάγκες, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να αποφέρει έσοδα από πωλήσεις ηλεκτρικής ενέργειας συντομότερα. Αυτό βοηθά όχι μόνο τους ιδιοκτήτες της μονάδας, αλλά και τους καταναλωτές, οι οποίοι όλο και περισσότερο καλούνται να πληρώσουν υψηλότερα τιμολόγια σήμερα ώστε να χρηματοδοτηθούν νέες ενεργειακές επενδύσεις αύριο.
Η παραγωγή των SMR, που μοιάζει με γραμμή συναρμολόγησης, επίσης θα πρέπει να μειώσει το κόστος τους. Αντί να επιδιώκονται άπιαστες οικονομίες κλίμακας με τη δημιουργία μεγαλύτερων μονάδων, οι προμηθευτές SMR μπορούν να επωφεληθούν από την εξοικονόμηση στο στάδιο της κατασκευής: από ένα μόνιμο εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό, από τον έλεγχο ποιότητας και τη συνεχή βελτίωση στο σχεδιασμό και την κατασκευή των αντιδραστήρων. Ακόμα κι αν η εγγενής τιμή ανά μεγαβάτ για τους SMR μπορεί να είναι υψηλότερη από ότι για έναν μεγάλης κλίμακας αντιδραστήρα, το τελικό κόστος ανά μεγαβάτ θα μπορούσε να είναι χαμηλότερο χάρη στους πιο ευνοϊκούς όρους χρηματοδότησης και τους μικρότερους χρόνους κατασκευής - μια πρόταση που θα πρέπει να δοκιμαστεί. Η σκοπιμότητα των SMR πρέπει να αποδειχθεί και η κυβέρνηση είναι σχεδόν βέβαιο ότι πρέπει να μοιραστεί ένα μέρος του ρίσκου για να γίνει αυτό.

Κανένας SMR δεν έχει ακόμη αδειοδοτηθεί από την NRC. Αυτή είναι μια χρονοβόρα διαδικασία για κάθε νέα πυρηνική τεχνολογία και θα είναι έτσι ακόμη περισσότερο για τα σχέδια κατασκευής των SMR που είναι κάτι καινούργιο και έξω από την εμπειρία της NRC. Μόνο αφού αδειοδοτηθούν και κατασκευαστούν θα γίνει σαφές το πραγματικό κόστος των SMR. Το κακό, ωστόσο, είναι ότι η εξοικονόμηση στην κατασκευή μπορεί να πραγματοποιηθεί και να κατανοηθεί μόνο αν υπάρχει μια αξιόπιστη ροή παραγγελιών για να κρατήσει τις γραμμές παραγωγής απασχολημένες πάνω στο ίδιο σχέδιο. Για να συμβεί αυτό, η κυβέρνηση των ΗΠΑ θα πρέπει να υπολογίσει πώς να προστατέψει εκείνους που θα παραγγείλουν πρώτοι, από το να εγκλωβιστούν σε μια πρόωρη τεχνολογία.

Με τον ομοσπονδιακό προϋπολογισμό των ΗΠΑ υπό τεράστια πίεση, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τους φορολογούμενους να χρηματοδοτούν την παρουσίαση μιας νέας πυρηνικής τεχνολογίας. Αλλά εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες κάνουν μια διακοπή στη δημιουργία νέων επιλογών καθαρής ενέργειας - είτε πρόκειται για SMR είτε για ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, για προηγμένους συσσωρευτές είτε για τεχνολογίες δέσμευσης και απομόνωσης άνθρακα – οι αμερικανοί σε δέκα χρόνια θα το μετανιώσουν. Θα υπάρχουν λιγότερες οικονομικά βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις για την αντιμετώπιση των αναγκών των Ηνωμένων Πολιτειών σχετικά με την ενέργεια και το περιβάλλον και η χώρα θα είναι λιγότερο ανταγωνιστική στην παγκόσμια αγορά τεχνολογίας.

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΛΑΘΟΥ ΑΠΟΡΡΙΜΑΤΩΝ

Εάν η πυρηνική ενέργεια πρόκειται να απολαύσει μια διατηρούμενη αναγέννηση, η πρόκληση της διαχείρισης των πυρηνικών αποβλήτων για χιλιάδες χρόνια πρέπει να αντιμετωπιστεί. Η πυρηνική ενέργεια παράγεται από την διάσπαση του ουρανίου, αφήνοντας πίσω της επικίνδυνα ραδιενεργά υποπροϊόντα, όπως το καίσιο και το στρόντιο, που πρέπει να είναι απομονωμένα για αιώνες. Η διαδικασία παράγει επίσης στοιχεία υπερ-ουράνιου, όπως το πλουτώνιο, που είναι βαρύτερο από το ουράνιο, δεν απαντάται στη φύση και πρέπει να απομονωθεί για χιλιετίες. Υπάρχει μια εναλλακτική λύση για τη διάθεση των στοιχείων υπερ-ουρανίου: μπορεί να διαχωρίζονται από το πυρηνικό καύσιμο του αντιδραστήρα κάθε λίγα χρόνια και στη συνέχεια να ανακυκλώνονται σε νέα πυρηνικά καύσιμα ως πρόσθετη πηγή ενέργειας. Το μειονέκτημα, ωστόσο, είναι ότι αυτή η διαδικασία είναι περίπλοκη και δαπανηρή, και ενέχει και τον κίνδυνο εξάπλωσης των πυρηνικών όπλων καθώς από το πλουτώνιο μπορεί να κατασκευαστούν πυρηνικές βόμβες. Η συζήτηση για τα πλεονεκτήματα της ανακύκλωσης στοιχείων υπερ-ουρανίου δεν έχει ακόμη φέρει αποτελέσματα.

Αυτό που δεν αμφισβητείται είναι ότι τα περισσότερα πυρηνικά απόβλητα θα πρέπει να ταφούν βαθιά στη γη. Η επιστημονική κοινότητα έχει υποστηρίξει αυτή τη μέθοδο εδώ και δεκαετίες, αλλά η εξεύρεση χώρων για τις απαιτούμενες εγκαταστάσεις αποδείχθηκε δύσκολη. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, το Κογκρέσο ενέκρινε μια κανονιστική προσέγγιση, με τη θεσμοθέτηση ενός μόνο χώρου, στο όρος Yucca, στη Νεβάδα και ενός συγκεκριμένου χρονοδιαγράμματος για την ταφή πυρηνικών αποβλήτων. Το τεράστιο έργο θα έπρεπε να χρηματοδοτηθεί από ένα «πυρηνικό Ταμείο» διαχείρισης αποβλήτων, στο οποίο οι εταιρείες πυρηνικής ενέργειας θα συνεισέφεραν περίπου 750 εκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο. Αλλά η στρατηγική απέτυχε και το πρόγραμμα παραπαίει. Η Νεβάδα αντέδρασε καθώς το πρόγραμμα καθυστέρησε δύο δεκαετίες, πράγμα που σημαίνει ότι η κυβέρνηση πρέπει να πληρώσει αποζημιώσεις στις εταιρείες πυρηνικής ενέργειας, όπως αποφάνθηκαν τα σχετικά δικαστήρια. Το 2009, η κυβέρνηση Ομπάμα ανακοίνωσε ότι ακύρωσε συνολικά το σχέδιο για το όρος Yucca, μην αφήνοντας καμιά εναλλακτική λύση στη θέση του για τη διάθεση των ραδιενεργών αποβλήτων από πυρηνικούς σταθμούς. Το Ταμείο για τα πυρηνικά απόβλητα στο μεταξύ έχει πλέον στα αποθεματικά του 25 δισεκατομμύρια δολάρια, αλλά δεν έχει κανένα πρόγραμμα διαχείρισης αποβλήτων για να υποστηρίξει.