Πώς θα εκδιωχθεί ο Άσαντ

Τα καλά νέα είναι ότι δεν έχουν απομείνει πολλοί διάδρομοι υψηλής χρήσης για να χτυπηθούν. Από τις 27 αεροπορικές βάσεις στη Συρία που είναι σε θέση να υποστηρίξουν τις αποστολές της Συριακής Πολεμικής Αεροπορίας, μόλις έξι έχουν μείνει σε πλήρη χρήση. Οι άλλες είναι είτε κάτω από τον έλεγχο ανταρτών ή τις διεκδικούν εντόνως. Ο Chris Harmer, αναλυτής ναυτικών υποθέσεων στο Ινστιτούτο Στρατιωτικών Μελετών, έχει δείξει ότι η Συριακή Πολεμική Αεροπορία δεν ξεπερνάει τα περίπου 100 αερωθούμενα και ετοιμοπόλεμα αεροσκάφη. Σε μια σειρά από περίπλοκες και λεπτομερείς επίσημες ενημερώσεις, ο Harmer παρουσίασε επίσης ένα αξιόπιστο σχέδιο δράσης με σκοπό την σοβαρή υποβάθμιση της αεροπορικής ισχύος τού Άσαντ, χωρίς «να εισέλθει κανένα αεροσκάφος των ΗΠΑ στο συριακό εναέριο χώρο». Αντ’ αυτού, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα βασίζονται κυρίως σε πυραύλους κρουζ που θα εκτοξεύονται από το πολεμικό ναυτικό, ή σε απομακρυσμένα αεροπορικά συστήματα που θα εκτοξεύονται από διεθνές ή συμμαχικό έδαφος. Από κοινού, το έδαφος του Ισραήλ, της Ιορδανίας, της Σαουδικής Αραβίας, της Τουρκίας, ακόμη και της Ιταλίας θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για το σκοπό αυτό. Όλες αυτές οι χώρες θα το επέτρεπαν, επίσης.

Ήδη, τα πλοία του αμερικανικού πολεμικού ναυτικού Mahan, Barry, Ramage και Gravely - όλα αντιτορπιλικά τύπου Arleigh Burke που μεταφέρουν πυραύλους προσβολής εδάφους Tomahawk - είναι καθ' οδόν ή στη θέση τους, στην ανατολική Μεσόγειο. Όλα είναι εξοπλισμένα με αμυντικά όπλα απέναντι στα οποία κάθε συριακή ναυτική επίθεση θα ήταν αναποτελεσματική (οι Tomahawk έχουν βεληνεκές 1.000 ναυτικά μίλια ενώ ο πιο προηγμένος πύραυλος του Άσαντ, ο P-800 Yakhont, έχει βεληνεκές 180). Ο αριθμός των Tomahawk στην περιοχή θα μπορούσε ουσιαστικά να διπλασιαστεί εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες αναπτύξουν επίσης εκεί επιθετικά υποβρύχια ή υποβρύχια με πυραύλους κρουζ. Επιπλέον, όπως σημειώνει ο Harmer, αν το αεροπλανοφόρο Harry Truman που συνοδεύεται από δύο καταδρομικά κατηγορίας Ticonderoga και δύο επιπλέον αντιτορπιλικά κατηγορίας Arleigh Burke, επανατοποθετηθούν από την Ερυθρά Θάλασσα, όπου είναι τώρα, στην Ανατολική Μεσόγειο, «θα αύξαναν σημαντικά την δύναμη πυρός που είναι διαθέσιμη για να πλήξει στόχους στη Συρία». Οι στόχοι τους μπορεί και πρέπει να περιλαμβάνουν διαδρόμους απο-προσγείωσης, ελικοφόρα ή αερωθούμενα αεροσκάφη, πύργους ελέγχου της εναέριας κυκλοφορίας, στρατιωτικά οχήματα, συστήματα αντιαεροπορικής άμυνας, πολεμικά πλοία και το αρχηγείο του καθεστώτος.

ΣΟΥΝΙΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ

Καμία άμεση στρατιωτική εμπλοκή των ΗΠΑ δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει χωρίς ταυτόχρονη δέσμευση για την ανάπτυξη της ένοπλης αντιπολίτευσης, που είναι επίσης ένας επί μακρόν παραμελημένος επίσημος στόχος των ΗΠΑ. Ένας υπεύθυνος και αξιόπιστος επαναστατικός στρατός θα μπορούσε να αναλάβει όχι μόνο να πολεμήσει το καθεστώς και τους πολλαπλούς ανθρώπους του, αλλά και να διασφαλίσει τα αμερικανικά, ευρωπαϊκά και περιφερειακά συμφέροντα από την άνοδο των εξτρεμιστών στην ανατολική Μεσόγειο.

Μετά την προηγούμενη παραβίαση της «κόκκινης γραμμής» τού Ομπάμα για τα χημικά όπλα από τον Άσαντ, ο Λευκός Οίκος ανακοίνωσε ότι θα ξεκινήσει η αποστολή ελαφρού οπλισμού στην Ανώτατη Στρατιωτική Διοίκηση, η οποία είναι μια ομπρέλα συντονισμού και επιμελητείας του Ελεύθερου Συριακού Στρατού (FSA) που υποστηρίζεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες, με επικεφαλής τον Σαλίμ Ιντρίς, έναν άνθρωπο με τον οποίο είναι αρκετά εξοικειωμένη κάθε δυτική υπηρεσία πληροφοριών. Μέχρι σήμερα, όμως, δεν έχουν παραδοθεί παρά μόνο λίγα ή και καθόλου όπλα. Η πολιτική του status quo που επιτρέπει την έμμεση παροχή όπλων στις χώρες του Κόλπου είναι ακόμη παρούσα.

Και όμως, παρά το εν λόγω βάλτωμα, υπάρχουν ενθαρρυντικές ενδείξεις. Αν και έχει απασχολήσει λίγο τον διεθνή Τύπο και τους ειδικούς της πολιτικής, τους τελευταίους μήνες, στο νότιο μέτωπο στη Συρία μονάδες ανταρτών που υποστηρίζονται από τη Δύση και τους συμμάχους της κερδίζουν όλο και περισσότερο έδαφος σε βάρος τόσο του Άσαντ όσο και της Αλ Κάιντα, η οποία χρησιμοποιεί τον πόλεμο στη Συρία ως μια ευκαιρία να επεκτείνει την επιρροή της και να καθορίσει αυτό που ελπίζει ότι θα είναι ένα ισλαμικό εμιράτο, προτού γίνει παγκόσμιο χαλιφάτο. Τα εύσημα γι’ αυτό πηγαίνουν κυρίως στη Σαουδική Αραβία και σε αυτό που αποκαλεί «νότια στρατηγική» της ή τη συσσώρευση των επαναστατικών δυνάμεων μέσα και γύρω από τη Δαμασκό, ιδιαίτερα στις πόλεις Μπαρζέ, Τζομπάρ και Καμπούν, όπου οι αντάρτες έχουν αρπάξει όπλα από κρύπτες του καθεστώτος κι έχουν καταλάβει ακόμη κι έναν σταθμό ηλεκτρισμού. Όλες αυτές οι πόλεις βρίσκονται στην περιοχή της Ανατολικής Γκουτά, την ίδια περιοχή στην οποία έριξε δηλητηριώδη αέρια ο Άσαντ την περασμένη εβδομάδα όπως είχε κάνει και νωρίτερα.

Ως μέρος της νότιας στρατηγικής της, η Σαουδική Αραβία έχει συνεργαστεί στενά με την Ιορδανία - μια εξέλιξη την οποία η Σαουδική Αραβία έχει υποβαθμίσει, ακόμα και αρνηθεί, εξαιτίας τού φόβου τού βασιλιά Αμπντάλα ότι ο Άσαντ θα προβεί σε αντίποινα κατά του νότιου γείτονά του. Μαζί, οι δύο χώρες και οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η Γαλλία έχουν στήσει και λειτουργήσει ένα μυστικό κέντρο κοινών επιχειρήσεων στην Ιορδανία για να εκπαιδεύσει βετεράνους αντάρτες της Συρίας σε μεθόδους τακτικού πολέμου, στα συστήματα πληροφοριών, αντικατασκοπείας και σε εφαρμογές οπλικών συστημάτων. Ένας Σύρος που μου μίλησε αυτό το μήνα, επιβεβαίωσε ότι ο αδελφός του είχε πρόσφατα περάσει το πρόγραμμα κατάρτισης. Ο ίδιος παρατήρησε την έντονη διαφορά πριν και μετά την εκπαίδευση στις πολεμικές ικανότητες, οι οποίες περιλαμβάνουν πλέον κατάλληλες τεχνικές αναπνοής την ώρα που σημαδεύεις με το όπλο. Είναι περίπου 1.000 οι εκπαιδευόμενοι που λέγεται ότι έχουν αποφοιτήσει από το πρόγραμμα μέχρι στιγμής.