Βραχείας κεφαλής τα αποτελέσματα στο Ισραήλ

Η επέκταση των οικισμών αποτελεί ένα θέμα στο οποίο ο Νετανιάχου και ο Herzog έχουν ακολουθήσει εκ διαμέτρου διαφορετικές προσεγγίσεις. Ο Νετανιάχου δεν έχει δείξει κανένα σημάδι ότι βλέπει τους οικισμούς ως πραγματικό πρόβλημα και όχι ως μια δικαιολογία που οι Παλαιστίνιοι και οι διεθνείς σύμμαχοί τους έχουν αρπάξει επειδή τους βολεύει. Η άποψη του Χέρτζογκ, αντίθετα, βρίσκεται σε αντιστοιχία με το αριστερό του υπόβαθρο. Στο παρελθόν, ο ίδιος προέτρεψε την κυβέρνηση να παγώσει την οικοδόμηση οικισμών [7]. Υπάρχει ευρέως η άποψη ότι, εάν γίνει πρωθυπουργός, θα παγώσει την οικοδόμηση οικισμών εκτός των μεγάλων μπλοκ που κατά πάσα πιθανότητα θα διατηρήσει το Ισραήλ σε οποιαδήποτε μελλοντική ειρηνευτική συμφωνία. Ωστόσο, παρά την υποτιθέμενη στάση του Χέρτζογκ κατά των οικισμών -και γενικά δεν έχει επιτρέψει στον εαυτό του να δεσμευτεί από κάποια συγκεκριμένη υπόσχεση κατά την διάρκεια της καμπάνιας του- η θέση του δεν θα οδηγήσει σε κάποιο σημαντικό επίτευγμα σχετικά με τους Παλαιστινίους, ή ακόμα και στον αναγκαστικό περιορισμό των εντάσεων με την διεθνή κοινότητα πάνω στο θέμα της επέκτασης των οικισμών. Σε αντίθεση με την επικρατούσα άποψη, η αύξηση στον πληθυσμό των διακανονισμών μέχρι το τέλος του 2014 σύμφωνα με τον Νετανιάχου ήταν ελαφρώς χαμηλότερη [8] από ό, τι υπό την ηγεσία των προκατόχων του. Στην πραγματικότητα, αν κι ο αριθμός των κατασκευών στην Δυτική Όχθη άρχισε να αυξάνεται το 2013, σε κάθε άλλη χρονιά της τρέχουσας θητείας του Νετανιάχου, ο αριθμός των ξεκινημάτων ανέγερσης κατοικιών ήταν [9] χαμηλότερος από ό, τι σε οποιαδήποτε χρονιά υπό τον Barak, τον Ariel Sharon και τον Ehud Olmert.

Αυτό δεν γράφεται για να υπονοηθεί ότι ο Νετανιάχου υπήρξε μια «περιστερά» για τους οικισμούς, αλλά όντως σημαίνει ότι ο Herzog είναι απίθανο να είναι σε θέση να βελτιώσει τις επιδόσεις του σε σημαντικό βαθμό. Η πραγματικότητα είναι ότι η πιο προβληματική κατασκευή οικισμών είναι, από πολλές απόψεις, αυτό που συμβαίνει στα μεγάλα μπλοκ δυτικά του τείχους ασφαλείας που κανείς από τους δύο δεν θα τερματίσει˙ η επέκταση των χώρων, όπως του Ma'ale Adumim και του Ariel πάει μακρύτερα στην Δυτική Όχθη και καθιστά την γειτνίαση ενός μελλοντικού παλαιστινιακού κράτους πολύ πιο δύσκολη να επιτευχθεί από όσο η οικοδόμηση οικισμών σε απομονωμένες κορυφές λόφων. Επιπλέον, ο Νετανιάχου πάγωσε πραγματικά την οικοδόμηση νέων οικισμών εποίκων οπουδήποτε εκτός από την Ανατολική Ιερουσαλήμ για δέκα μήνες το 2009-10, σε μια προσπάθεια να κινήσει παράλληλα τις ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις, αλλά η προσπάθεια απέτυχε επειδή ο Μαχμούντ Αμπάς ζήτησε την παύση της οικοδόμησης στην Ιερουσαλήμ, επίσης. Η κίνηση δεν χάρισε στον Νετανιάχου ούτε καν πολλά εύσημα από την διεθνή κοινότητα. Καθ’ όλη την θητεία του Νετανιάχου, η κατασκευή ισραηλινού οικισμών έχει γίνει μόνο ένα σημείο μεγαλύτερης έντασης στις σχέσεις με τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη. Ο Herzog μπορεί να είναι σε θέση να βελτιώσει την εικόνα με το να μην υπερασπίζεται δημόσια τους οικισμούς με τον ίδιο τρόπο που το έκανε ο Νετανιάχου. Αλλά οι μεγαλύτεροι οικισμοί πρόκειται να συνεχίσουν να επεκτείνονται ανεξάρτητα από το ποιος βρίσκεται στην ηγεσία της κυβέρνησης του Ισραήλ.

Άλλα θέματα που έχουν φέρει αισχύνη στο Ισραήλ πρόκειται να παραμείνουν σταθερά, επίσης. Η θέση του Herzog για την εκτόξευση ρουκετών από την Γάζα είναι ταυτόσημη με του Νετανιάχου. Μια κυβέρνηση Herzog δεν θα υποστεί σιωπηλά μια ομοβροντία ρουκετών της Χαμάς ούτε θα απόσχει από χτυπήματα αντιποίνων ή προληπτικές επιδρομές. Το περιβάλλον που έχει οδηγήσει σε μεγάλης κλίμακας μάχες μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς τρεις φορές σε λίγο περισσότερα από έξι χρόνια θα συνεχιστεί, και, σε κάποιο σημείο, ο επόμενος πρωθυπουργός του Ισραήλ είναι σχεδόν βέβαιο ότι πρόκειται να εμπλακεί σε νέες πολεμικές επιχειρήσεις με την Χαμάς, την Χεζμπολάχ ή και τις δύο. Ακόμα χειρότερα, εάν η Παλαιστινιακή Αρχή συνεχίσει τις πρόσφατες και αυξανόμενες απειλές της να διακόψει την συνεργασία ασφαλείας με το Ισραήλ στην Δυτική Όχθη, ο Χέρτζογκ δεν θα έχει επίσης καμία επιλογή παρά να αυξήσει μαζικά την στρατιωτική παρουσία του Ισραήλ στην Δυτική Όχθη με αποτέλεσμα την ένταση, τις μάχες και πολύ πιθανόν μια άλλη Ιντιφάντα. Ένα μεγάλο μέρος της Δυτικής οργής που κατευθύνεται στον Νετανιάχου έχει επικεντρωθεί στον δυσανάλογο αριθμό των θανάτων Παλαιστινίων κατά την διάρκεια επιχειρήσεων στην Γάζα, αλλά περαιτέρω μάχες μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς είναι αναπόφευκτες και οι βασικές δομικές μεταβλητές που οδηγούν σε έναν μονόπλευρο αριθμό νεκρών κάθε φορά που το Ισραήλ και οι Παλαιστίνιοι θα εμπλέκονται δεν θα αλλάξουν με διαφορετικό πρωθυπουργό.

Εάν, μετά την Τρίτη, ο Χέρτζογκ γίνει ο επόμενος πρωθυπουργός του Ισραήλ, θα φέρει μια πιο φωτεινή συμπεριφορά, έναν λιγότερο συγκρουσιακό τόνο και μια φιλικότερη τροπή σε μια σειρά από ισραηλινές πολιτικές ασφαλείας. Θα απολαύσει μια περίοδο χάριτος στην Ουάσιγκτον και στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες καθώς θα εκφράζει μια γνήσια επιθυμία να χαράξει έναν διαφορετικό δρόμο από τον Νετανιάχου και θα κάνει πραγματικές κινήσεις για να συμμετάσχει εκ νέου στην ειρηνευτική διαδικασία. Αλλά στο τέλος της θητείας του, ο Χέρτζογκ είναι ελάχιστα πιο πιθανό από ό, τι ο Νετανιάχου να έχει χτίσει μια συμφωνημένη λύση δύο κρατών, μια συμβιβαστική προσέγγιση απέναντι στο Ιράν ή μια βιώσιμη εκεχειρία με την Χαμάς. Εκείνοι που έχουν εναποθέσει όλες τις επιθετικές προσεγγίσεις του Ισραήλ αποκλειστικά στην πλάτη του Νετανιάχου πρόκειται να απογοητευτούν μόλις μάθουν ότι ένας διαφορετικός τόνος δεν συσχετίζεται πάντα με διαφορετική ουσία.

Copyright © 2002-2014 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: http://www.foreignaffairs.com/articles/143264/michael-j-koplow/too-close...