Secure ConnectionΠότε να γίνεται μια παρέμβαση
Τι θα έκανε ο John Stuart Mill για την Συρία;
Περίληψη Κειμένου και Βιογραφικό Συγγραφέα
Αν κάποιος όντως παρέμβει, θα πρέπει να οδηγεί σε μια αυτο-διατηρούμενη ειρήνη. Αυτό σημαίνει μια στρατηγική οικοδόμησης της ειρήνης που να περιλαμβάνει την δημιουργία ικανοτήτων για κυριαρχική διακυβέρνηση -αλλιώς, ο παρεμβαίνων θα είναι ηθικά υπεύθυνος για τον παρεπόμενο εμφύλιο πόλεμο, τον δεσποτισμό ή την αυτοκρατορία.
Ο MICHAEL W. DOYLE είναι καθηγητής πανεπιστημίου και διευθυντής του Global Policy Initiative στο Πανεπιστήμιο Columbia και πρώην επικεφαλής του United Nations Democracy Fund Advisory Board. Είναι ο συγγραφέας του βιβλίου με τίτλο The Question of Intervention: J.S. Mill and the Responsibility to Protect (Yale University Press, 2015).
Σήμερα, έχουμε το δόγμα για την Ευθύνη για Προστασία (Responsibility to Protect, RtoP) [9], το οποίο εγκρίθηκε ομόφωνα από τα Ηνωμένα Έθνη το 2005, για την προστασία πληθυσμών από γενοκτονία, εγκλήματα πολέμου, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και εθνοκάθαρση. Επίσης, έχει διακομματική υποστήριξη στις Ηνωμένες Πολιτείες και υλοποιήθηκε στην Λιβύη το 2011 από μέλη του ΝΑΤΟ και την κυβέρνηση του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, αλλά με πολύ ανάμεικτα αποτελέσματα. Το RtoP δεν είναι νόμος, αλλά είναι μια επαναστατική διεθνής δέσμευση. Θέτει ένα νέο πρότυπο για νόμιμες ενέργειες που έχουν σχεδιαστεί για να παρέχουν ανθρωπιστική προστασία, ενώ προλαμβάνουν την αυτοκρατορική εκμετάλλευση.
Ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ παρευρίσκεται σε τελετή στην αυλή του Hotel des Invalides, στο Παρίσι, στις 19 Νοεμβρίου 2015. PHILIPPE WOJAZER / REUTERS
------------------------
Τα διδάγματα από την παρέμβαση στην Λιβύη το 2011 είναι ότι χρειαζόμαστε περισσότερη ευθύνη ενώ προστατεύουμε: Μια καλύτερη κατανόηση των πραγματικών περιστατικών επί τόπου καθώς η στρατηγική αναπτύσσεται, μεγαλύτερη λογοδοσία όσον αφορά την εφαρμογή των εντολών του Συμβουλίου Ασφαλείας, και περισσότερη προσοχή στην υπεύθυνη οικοδόμηση του κράτους στο απόηχο της παρέμβασης.
Ακόμη και με αυτές τις μεταρρυθμίσεις, θα πρέπει να διατηρήσουμε το ισχυρό τεκμήριο κατά της παρέμβασης, όπως υποστήριξε ο Mill. Πρέπει να έχουμε δύο βασικά μαθήματα καλά μέσα στο μυαλό μας: Πρώτον, όχι παρέμβαση εκτός αν υπάρχουν πολύ σοβαροί λόγοι για να παρακαμφθεί ή να αγνοηθεί η μη παρέμβαση. Σήμερα, αυτό απαιτεί άδεια για RtoP από το Συμβούλιο Ασφαλείας, όποτε είναι δυνατόν. Δεύτερον, αν κάποιος όντως παρέμβει, θα πρέπει να οδηγεί σε μια αυτο-διατηρούμενη ειρήνη. Αυτό σημαίνει μια στρατηγική οικοδόμησης της ειρήνης που να περιλαμβάνει την δημιουργία ικανοτήτων για κυριαρχική διακυβέρνηση -αλλιώς, ο παρεμβαίνων θα είναι ηθικά υπεύθυνος για τον παρεπόμενο εμφύλιο πόλεμο, τον δεσποτισμό ή την αυτοκρατορία.
Οι πολυπλοκότητες της Συρίας σήμερα αψηφούν τις εύκολες συνταγές. Ταυτόχρονα, βλέπουμε έναν διεθνή εναέριο πόλεμο που διεξάγεται από την Γαλλία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ρωσία εναντίον ενός μη κρατικού παράγοντα (ISIS)˙ έναν βρώμικο εμφύλιο πόλεμο στην Συρία (μεταξύ του Άσαντ και διαφόρων επαναστατών) αλλά με μονομερείς παρεμβάσεις από πολλαπλές εξωτερικές δυνάμεις˙ μια επιδοκιμασμένη από τον ΟΗΕ συνέλευση κατά των χημικών όπλων [10]˙ και τις εν εξελίξει θηριωδίες κατά πολιτών (διαπράττονται κυρίως από το καθεστώς του Άσαντ και το ISIS). Το 2011, ένας οπαδός του Mill θα κρατούσε τους εξωτερικούς παίκτες σε απόσταση και θα άφηνε την μάχη για τους Σύριους. Το 2015, το καλύτερο και το ελάχιστο που θα μπορούσε να γίνει είναι να βοηθηθούν οι εκτοπισμένοι και οι πρόσφυγες, να ηττηθεί ο ISIS, και να τεθεί συντονισμένη διεθνής πίεση στον Άσαντ και τους Σύριους αντάρτες να καταθέσουν τα όπλα τους και να οικοδομήσουν ένα μέλλον για την Συρία. Βεβαίως, όλα είναι πιο εύκολα στα λόγια παρά στην πράξη.
Copyright © 2015 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.
Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/world/2015-11-20/when-intervene