Οι εγχώριοι περισπασμοί της Κίνας

Η Κίνα είναι σε πιο φιλικό έδαφος στο ΔΝΤ. Πέρυσι, το Πεκίνο πέτυχε δύο σημαντικά ορόσημα: Το γουάν έγινε ένα παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, και το μερίδιο ψήφων της Κίνας στο ΔΝΤ αυξήθηκε σε επίπεδο πιο ανάλογο με την οικονομική της ισχύ. Φέτος, τόσο το Πεκίνο όσο και το ΔΝΤ θα έχουν ισχυρό συμφέρον στο να διασφαλίσουν ότι αυτή η κίνηση δεν θα θεωρηθεί λανθασμένη. Αλλά η δέσμευση του Πεκίνου να παραδώσει κάποια στοιχεία ελέγχου στο γουάν, κάτι που ήταν προϋπόθεση για την ένταξη του νομίσματος στο καλάθι του ΔΝΤ με τα Ειδικά Τραβηκτικά Δικαιώματα, θα είναι δύσκολο να τηρηθεί εν μέσω των συνεχιζόμενων οικονομικών προβλημάτων της Κίνας. Αντιμέτωπη με αυτή την προοπτική, η Κριστίν Λαγκάρντ, η διευθύντρια του ΔΝΤ, έχει αναγνωρίσει ότι το Ταμείο μπορεί να χορηγήσει στην Κίνα κάποια ευελιξία έτσι ώστε το γιουάν να παραμένει ισχυρό –ένα σημαντικό ενδιαφέρον του ΔΝΤ, το οποίο έχει ήδη εκφράσει την ανησυχία του ότι ένα αποδυναμωμένα κινεζικό νόμισμα θα μπορούσε να οδηγήσει σε περαιτέρω πτώση τις τιμές του πετρελαίου και των εμπορευμάτων, ωθώντας τους πιεσμένους εξαγωγείς εμπορευμάτων να ζητήσουν διεθνή βοήθεια. Το ΔΝΤ θέλει επίσης να αποφύγει ένα σενάριο «Αποκάλυψης» κατά το οποίο η υποτίμηση του γιουάν θα οδηγήσει σε μαζική φυγή κεφαλαίων από την Κίνα και οικονομική κρίση σε όλη την περιοχή Ασίας-Ειρηνικού. Τούτου λεχθέντος, το Ταμείο αναγνωρίζει επίσης ότι η Κίνα χρειάζεται να προχωρήσει σε οικονομικές μεταρρυθμίσεις ώστε να διασφαλίσει την μακροπρόθεσμη υγεία του χρηματοπιστωτικού συστήματός της και θα συνεχίσει να επιζητά κάποια πρόοδο ακόμη και καθώς το Πεκίνο ασχολείται με την αναβίωση της φθίνουσας οικονομίας του.

Τίποτα από αυτά δεν γράφεται για να εννοηθεί ότι το Πεκίνο θα πρέπει να υποκύψει σε μια προσωρινή διακοπή της διεθνούς οικονομικής στρατηγικής του. Με την επιδίωξη μιας πιο επιθετικής δημοσιονομικής τόνωσης, η Κίνα θα μπορούσε να αυξήσει την συνολική ζήτηση [12] σε σύντομο χρονικό διάστημα, πραγματοποιώντας δύο σημαντικούς στόχους. Πρώτον, να επιταχύνει την στροφή της οικονομίας σε ένα μοντέλο ανάπτυξης με γνώμονα την κατανάλωση [φεύγοντας] από την ιστορική εξάρτησή της από τις επενδύσεις κεφαλαίου. Δεύτερον, η κυβέρνηση θα είναι σε θέση να παράσχει ρευστότητα στο σύστημα χωρίς να ασκεί πιέσεις στα επιτόκια, κάτι που θα συμβάλει στην διατήρηση των κεφαλαίων εντός της χώρας. Το πρόβλημα με αυτή την ουσιαστικά κεϋνσιανή προσέγγιση της αναζωογόνησης, βέβαια, είναι ότι η Κίνα δεν το έχει κάνει ποτέ πριν, και ο κίνδυνος ότι το Πεκίνο δεν θα είναι σε θέση να βαθμονομήσει με ακρίβεια και να διαχειριστεί ένα τέτοιο πρόγραμμα είναι αρκετά υψηλός. Αυτού του είδους οι λάθος υπολογισμοί, ωστόσο, θα είναι πολύ προτιμότεροι από την υιοθέτηση μιας λάθος στρατηγικής γενικά.

Copyright © 2016 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/china/2016-03-30/china-s-domesti...