Ψήφοι κατά φύλο

Εκτός από την επιρροή της στην συμπεριφορά ψήφου, η κατά φύλο προσωπικότητα επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο οι πολιτικοί υποψήφιοι προσπαθούν να προσελκύσουν υποστήριξη [10]. Οι περισσότεροι Αμερικανοί είναι συγκεντρωμένοι κάπου στην μέση των μέτρων της κατά φύλο προσωπικότητας, έχοντας κάποια χαρακτηριστικά του κάθε φύλου, και σχετικά λίγοι είναι αποκλειστικά αρρενωποί ή θηλυκοί. Η έρευνά μου διαπίστωσε ότι στην κατά φύλο ταξινόμηση της προσωπικότητας, το 22% των Αμερικανών είναι θηλυκοί, 23% είναι αρρενωποί, 28% είναι ανδρόγυνοι, και 27% είναι αδιαφοροποίητοι. Με άλλα λόγια, οι περισσότεροι Αμερικανοί έχουν περίπου ίσα επίπεδα αρρενωπότητας και θηλυκότητας αντί να κατέχουν δεσπόζοντα επίπεδα κάποιου από τα δύο.

Ως εκ τούτου, οι έξυπνοι πολιτικοί υποψήφιοι επιδιώκουν διπλές κατά φύλο στρατηγικές που να ταυτίζονται με τις δικές τους κομματικές δυνάμεις χωρίς να αποξενώνουν τους ψηφοφόρους που δεν μοιράζονται αυτά τα χαρακτηριστικά. Στις τρέχουσες εκλογές των ΗΠΑ, η Κλίντον τόνισε την θητεία της στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ [11] για να ενισχύσει τα αρρενωπά στοιχεία της εξωτερικής πολιτικής της (συχνά μια αδυναμία για τους Δημοκρατικούς), ακόμη και καθώς το πολιτικό της μήνυμα περί συμπόνιας, όπως αντανακλάται στην υποστήριξή της για την διατήρηση ενωμένων των οικογενειών των παράνομων μεταναστών, υπογραμμίζει την θηλυκότητά της. Ο συμπονετικός συντηρητισμός του George W. Bush, με τον οποίο κέρδισε την προεδρία το 2000, είναι ένα τέλειο παράδειγμα της ίδιας στρατηγικής –ο συντηρητισμός ήταν το στοιχείο που δελεάζει τις αρρενωπές προσωπικότητες [12], ενώ η συμπόνια παρέχει διαβεβαίωση σε πιο θηλυκούς ψηφοφόρους.

Σε αντίθεση, ο Trump είναι ένα παράδειγμα υποψηφίου του οποίου η εκστρατεία έχει φύλο με τρόπο που είναι και ακραίος και μονόπλευρος. Η συμπεριφορά και η ρητορική του Trump συνεχώς αποτελούν το παράδειγμα του συνόλου των ανδρικών χαρακτηριστικών του BSRI, κυρίως την επιθετικότητα, την ανταγωνιστικότητα, την ανεξαρτησία, και την ένθερμη υποστήριξη των πεποιθήσεων. Από τις επιθέσεις του στον γερουσιαστή Τζον Μακέιν, στην παρουσιάστρια του Fox News, Megyn Kelly, και στην οικογένεια του νεκρού βετεράνου του πολέμου στο Ιράκ, Humayun Khan, μέχρι τις καυχησιολογίες του ότι όταν αυτός θα είναι πρόεδρος, οι υποστηρικτές του θα «βαρεθούν τις νίκες», ο Trump αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα ακραίας αρρενωπότητας.

Μια τέτοια αρρενωπότητα ήταν πλεονέκτημα στις Ρεπουμπλικανικές προκριματικές. Για παράδειγμα, το 61% των Αμερικανών που θεωρούν τους εαυτούς τους Ρεπουμπλικανούς τοποθετούνται πάνω από τον μέσο όρο στο μέτρο αρρενωπότητας BSRI, σε σύγκριση με μόνο το 46% εκείνων που αυτοπροσδιορίζονται ως Δημοκρατικοί. Σύμφωνα με μια δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Quinnipiac τον Απρίλιο του 2016 [13], οι περισσότεροι Ρεπουμπλικανοί θέλουν έναν ηγέτη με ανδρικά χαρακτηριστικά, με το 68% να λένε ότι θέλουν έναν ηγέτη που θα κάνει ή θα πει το οτιδήποτε για να προχωρήσουν τα πράγματα, το 67% να πιστεύει ότι οι ηγέτες θα πρέπει να ακολουθήσουν τον δικό τους δρόμο αντί να ανησυχούν για το τι σκέφτονται οι άλλοι, και το 90% να θέλει έναν ισχυρό πολιτικό ηγέτη για να τους [14] σώσει.

Αυτοί οι εξαιρετικά αρρενωποί ψηφοφόροι ήταν η πηγή των προκριματικών νικών του Τραμπ. Αλλά ο Trump μπορεί να έχει περιορίσει την ελκυστικότητά του τοποθετώντας τον εαυτό του στο απώτατο κατά φύλο άκρο του γενικού εκλογικού σώματος. Δεδομένου ότι λίγοι Αμερικανοί είναι ακραίοι στην κατά φύλο προσωπικότητά τους, είναι σημαντική μια διασταυρούμενη ελκυστικότητα. Η πολιτική ρητορική που τονίζει τα χαρακτηριστικά ενός μόνο φύλου είναι επικίνδυνη, καθώς μπορεί να αποξενώσει ή απλώς να αποτύχει να συγκεντρώσει την προσοχή των περισσότερων ψηφοφόρων. Για παράδειγμα, οι ανδρόγυνοι είναι και πολύ αρρενωποί και πολύ θηλυκοί και είναι πιθανό να προτιμούν μια δέσμη πιο ισορροπημένων κατά φύλο προτάσεων πολιτικής.

Η απόδοση του Trump στους ανεξάρτητους ψηφοφόρους δείχνει πόσο ο μονόπλευρος ανδρισμός του μπορεί να βλάπτει τις προοπτικές του. Στο παρασκήνιο, το αρρενωπό στυλ ηγεσίας του Trump θα πρέπει να απευθύνεται σε ανεξάρτητους -η προαναφερθείσα δημοσκόπηση από το Quinnipiac δείχνει ότι η πλειοψηφία των ανεξάρτητων συμφωνούν ότι οι ηγέτες πρέπει να κάνουν το δικό τους και να μην ανησυχούν για το τι λένε οι άλλοι, και ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες χρειάζονται έναν ηγέτη που θα πει ή θα κάνει το οτιδήποτε για να διορθώσει τα προβλήματα. Στην έρευνά μου το 2011, το ήμισυ των ανεξάρτητων κατέγραψε υψηλή περιεκτικότητα σε αρρενωπότητα, αλλά μόνο το 25% είχαν αποκλειστικά αρρενωπές προσωπικότητες. Ο Trump θα πρέπει να κερδίσει αυτή την ομάδα, και όντως το κάνει - πρόσφατη έρευνα του Reuters/Ipsos [15] δείχνει ότι το 23% των πιθανώς ανεξάρτητων ψηφοφόρων υποστηρίζουν Trump, σχεδόν ακριβώς ό, τι θα περίμενε κανείς από το ακραίο κατά φύλο μήνυμά του. Ωστόσο, είναι οι ανεξάρτητοι ψηφοφόροι που ίσως να είναι ανοικτοί στο στυλ του, αλλά που δεν είναι αποκλειστικά αρρενωποί όπως χρειάζεται για να κερδίσει.

Ο δρόμος για τη νίκη δεν είναι κλειστός για τον Trump, αλλά η πορεία του θα είναι μακράν καλύτερη αν μαλακώσει το σχεδόν αποκλειστικά αρρενωπό στυλ του. Αν θέλει να φτάσει πέρα από το σημερινό μερίδιό του στους ανεξάρτητους και ισχυρά αρρενωπούς τύπους προσωπικότητας, έχει λίγες άλλες επιλογές. Ο Trump πάντα απέρριπτε κατηγορηματικά την ιδέα ότι θα αλλάξει τον εαυτό του και την συμπεριφορά του για τις γενικές εκλογές, αλλά στην πρόσφατη ομιλία του που ζήτησε συγνώμη για την πρόκληση προσωπικού πόνου με την ρητορική της εκστρατείας του, επέδειξε τουλάχιστον μια μικρή κατανόηση, μια επιθυμία να απαλύνει τα πληγωμένα συναισθήματα, και ευαισθησία προς άλλους. Είναι πολύ νωρίς για να πει κανείς, αλλά ο Trump μπορεί τελικά να δείξει την θηλυκή πλευρά του.

Copyright © 2016 by the Council on Foreign Relations, Inc.
All rights reserved.