Ο Trump και ο λαϊκισμός της Αμερικής

Ωστόσο, οι λαϊκιστές ακτιβιστές και πολιτικοί του τύπου του Kearney πέτυχαν μια σημαντική νίκη. Το 1882, έπεισαν το Κογκρέσο να περάσει την Πράξη Αποκλεισμού των Κινέζων -τον πρώτο νόμο στην ιστορία των ΗΠΑ που απαγόρευσε την είσοδο στην χώρα στα μέλη μιας συγκεκριμένης εθνικότητας. Δύο δεκαετίες αργότερα, ακτιβιστές του εργατικού κινήματος της Καλιφόρνια εξαπέλυσαν μια νέα εκστρατεία για να πιέσουν το Κογκρέσο να απαγορεύσει την μετανάστευση από την Ιαπωνία. Το πρωταρχικό κίνητρό τους απηχεί την απειλή που ο Τραμπ βλέπει να έρχεται από τις μουσουλμανικές χώρες σήμερα: Οι Ιάπωνες μετανάστες, όπως ισχυρίστηκαν πολλοί λευκοί εργαζόμενοι, ήταν κατάσκοποι του αυτοκράτορα της χώρας τους που σχεδίαζε επιθέσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες. Οι Ιάπωνες «έχουν την πονηριά της αλεπούς και την αγριότητα μιας αιμοσταγούς ύαινας», έγραψε ο Olaf Tveitmoe, ένας συνδικαλιστής στο Σαν Φρανσίσκο, ο οποίος ήταν κι ο ίδιος μετανάστης από τη Νορβηγία, το 1908. Κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τέτοιες συμπεριφορές βοήθησαν να νομιμοποιηθεί η αναγκαστική μετεγκατάσταση κάπου 112.000 Ιαπώνων Αμερικανών από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν πολίτες των ΗΠΑ.

Στην δεκαετία του 1920, ένας άλλος προκάτοχος του Trump στο λαϊκιστικό στιλ αναδύθηκε, έπεσε, και άφησε το σημάδι του στην πολιτική των ΗΠΑ: Η Κου-Κλουξ-Κλαν. Μισό αιώνα νωρίτερα, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση είχε διαλύσει την πρώτη ενσάρκωση της ΚΚΚ, η οποία χρησιμοποιούσε την τρομοκρατία για να προσπαθήσει να σταματήσει τους μαύρους άνδρες και γυναίκες από την άσκηση των πρόσφατα κερδισμένων ελευθεριών τους στην Ανοικοδόμηση του Νότου [στμ: Η περίοδος μετά τον εμφύλιο πόλεμο από το 1863 ως το 1877]. Το 1915, ο μεθοδιστής ιεροκήρυκας William Simmons ξεκίνησε την δεύτερη επανεμφάνιση της οργάνωσης. Η δεύτερη Κλαν προσέλκυσε μέλη από όλο το έθνος. Και όχι μόνο προσπάθησαν να σταματήσουν τους Αφρο-αμερικανούς από την άσκηση των συνταγματικών δικαιωμάτων τους που απορρέουν από τη δέκατη τέταρτη και την δέκατη πέμπτη τροποποίηση [του συντάγματος] αλλά, στην δεκαετία του 1920, κατηγόρησαν επίσης ότι τα ισχυρά συμφέροντα των οινοπνευματωδών ποτών συνωμοτούσαν με Καθολικούς και Εβραίους λαθρέμπορους για να υπονομεύσουν ένα άλλο τμήμα του συντάγματος: Την πρόσφατα επικυρωθείσα δέκατη όγδοη τροπολογία, η οποία απαγόρευε την κατασκευή και την πώληση οινοπνευματωδών ποτών. «Η εχθρική συμμορία των ποτών -θυμωμένη, εκδικητική, αντεθνική- επιδιώκει την ανατροπή της ανώτατης Αρχής στη γη», υποστήριξε η The Baptist Observer, μια εφημερίδα υπέρ της Κλαν στην Ιντιάνα, το 1924. «Μπορούν να υπολογίζουν στους κακοποιούς, τους απατεώνες, τις γιάφκες, τους ξένους που αγαπούν το ουίσκι, και στους αδιάφορους πολίτες να τους βοηθήσουν να κερδίσουν. … Μπορούν να υπολογίζουν σε σένα;». Όπως και το κόμμα του Kearney, η δεύτερη KKK σύντομα κατέρρευσε. Αλλά με σχεδόν πέντε εκατομμύρια μέλη στο αποκορύφωμά της στα μέσα της δεκαετίας του 1920, η Κου Κλουξ Κλαν και οι πολιτικοί σύμμαχοί της βοήθησαν να πιεστεί το Κογκρέσο να περάσει αυστηρές ετήσιες ποσοστώσεις για τον περιορισμό των μεταναστών από την ανατολική και νότια Ευρώπη σε μερικές εκατοντάδες ανά έθνος το 1924. Το Κογκρέσο ανακάλεσε αυτό το σύστημα κατάφωρων διακρίσεων μόλις το 1965.

Ο Ρεπουμπλικανός προεδρικός υποψήφιος Donald Trump μιλά σε προεκλογική συγκέντρωση στο Greensboro, στην Βόρεια Καρολίνα, τον Ιούνιο του 2016. JONATHAN DRAKE / REUTERS
------------------------------------------------------------

Όπως αυτοί οι αρχικοί δημαγωγοί, ο Trump καταδικάζει επίσης την παγκόσμια ελίτ για την προώθηση των «ανοικτών συνόρων», τα οποία υποτίθεται ότι επιτρέπουν στους μετανάστες να αποσπούν θέσεις εργασίας από τους Αμερικανούς εργαζόμενους και μειώνουν το βιοτικό τους επίπεδο. Ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος ήταν αρκετά συγκεκριμένες για το ποιες ομάδες συνιστούν τον μεγαλύτερο κίνδυνο. Έχει κατηγορήσει τους Μεξικανούς ότι φέρνουν το έγκλημα, τα ναρκωτικά και τους βιασμούς σε ένα κατά τα άλλα ειρηνικό, νομοταγές έθνος και τους Μουσουλμάνους μετανάστες ότι επιδοκιμάζουν [10] «φρικτές επιθέσεις από ανθρώπους που πιστεύουν μόνο στην τζιχάντ, και δεν έχουν καμία αίσθηση της λογικής ή του σεβασμού στην ανθρώπινη ζωή» -μια θλιβερή αλήθεια που η «πολιτικά ορθή» κυβέρνηση Ομπάμα υποτίθεται ότι έχει αγνοήσει.

ΠΡΩΤΑ Η ΑΜΕΡΙΚΗ

Οι Αμερικανοί λαϊκιστές έχουν την τάση να εστιάζουν το μεγαλύτερο μέρος της προσοχής τους στην εγχώρια πολιτική. Αλλά η εξωτερική πολιτική [11] αποτελεί επίσης έναν στόχο. Ο Trump, για παράδειγμα, έχει καταδικάσει τις διεθνείς συμμαχίες όπως το ΝΑΤΟ, και λαϊκιστές και από τις δύο τάσεις ανησυχούν από μακρού χρόνου για φαύλες ξένες επιρροές στην χώρα. Για παράδειγμα, στην πλατφόρμα του το 1892, το Λαϊκό Κόμμα προειδοποίησε ότι μια «μεγάλη συνωμοσία κατά της ανθρωπότητας» υπέρ του κανόνα του χρυσού είχε «οργανωθεί στις δύο ηπείρους» και «γρήγορα προχωρούσε στην κατάκτηση του κόσμου». Από τις δύο τάσεις, ωστόσο, οι λαϊκιστές της φυλετικής-εθνικιστικής παράδοσης ήταν πάντα οι πιο εχθρικοί προς την διεθνή εμπλοκή. Στα μέσα της δεκαετίας του 1930, ο πατήρ Charles Coughlin, «ο ραδιοφωνικός ιερέας», προέτρεψε το τεράστιο ακροατήριο της εκπομπής του να κατανικήσει την επικύρωση μιας συνθήκης που ο πρόεδρος Φραγκλίνος Ρούσβελτ υπέγραψε και που θα επέτρεπε στις Ηνωμένες Πολιτείες να συμμετάσχουν στο Παγκόσμιο Δικαστήριο της Χάγης. Το εν λόγω δικαστήριο, κατηγόρησε ο Coughlin, ήταν ένα εργαλείο από τους ίδιους «διεθνείς τραπεζίτες» που υποτίθεται ότι είχαν σύρει το έθνος στην σφαγή του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Ο επακόλουθος χείμαρρος επιστολών που καθοδηγήθηκαν από τον φόβο, πτόησε αρκετούς γερουσιαστές ώστε να εμποδίσουν τον Ρούζβελτ να αποκτήσει την πλειοψηφία των δύο τρίτων που χρειαζόταν.