Δεν ταιριάζουν ενθουσιασμοί για το Κουρδιστάν

Ο Ocalan φυλακίστηκε, με αμερικανική βοήθεια [63], το 1999 -μια προσπάθεια να καταπνιγεί το PKK. Στην συνέχεια η Συρία υπέγραψε μια συμφωνία με την Τουρκία, συμφωνώντας να σταματήσει να υποστηρίζει το PKK. Κατά την επόμενη δεκαετία, η Άγκυρα ενίσχυσε τους οικονομικούς δεσμούς της με την KRG, καθιστώντας την [64] τον κορυφαίο εμπορικό εταίρο της. Το 2011, η κατάσταση φαινόταν τελικά να καταλαγιάζει, με την Τεχεράνη να συμφωνεί [65] σε μια αδύναμη κατάπαυση του πυρός [66] με τους δικούς της Κούρδους και την Τουρκία να ξεκινά ειρηνευτικές συνομιλίες με το PKK το 2012.

Αλλά ο εμφύλιος πόλεμος της Συρίας και η άνοδος του ISIS ανακάτεψαν πάλι τις πολιτικές ισχύος της περιοχής, μετατρέποντας τους Κούρδους σε πληρεξούσιους για ακόμα μια φορά. Τον Σεπτέμβριο του 2012, οι τουρκικές Αρχές δημοσιοποίησαν βίντεο [67] υποτιθέμενων Ιρανών κατασκόπων που ρωτούσαν μαχητές του ΡΚΚ σχετικά με τις τουρκικές στρατιωτικές θέσεις κοντά στα ιρανικά σύνορα. Εκείνον τον Δεκέμβριο, ο υπουργός Εσωτερικών της Τουρκίας κατηγόρησε το Ιράν ότι παρέχει στο ΡΚΚ «υλικοτεχνική υποστήριξη». Την ίδια εποχή, ανέκυψαν φημολογίες [68] ότι ο τότε φιλο-ιρανός πρωθυπουργός του Ιράν, φιλοξενούσε το ΡΚΚ και την συριακή θυγατρική του στην Βαγδάτη για συνομιλίες. Τον Απρίλιο του 2013, ο διαβόητος αρχηγός της Δύναμης Quds του Ιράν, Qasem Soleimani, φέρεται να συναντήθηκε [69] με έναν ανώτατο διοικητή του ΡΚΚ στο Ιράκ, ο οποίος δήθεν προσέφερε στην ομάδα «βαρύ οπλισμό» εάν συμφωνούσαν να διατηρήσουν ενεργό παρουσία στην Τουρκία. Στα τέλη του περασμένου χρόνου, ο Σολεϊμανί φέρεται [70] ότι προέτρεψε την ομάδα να πολεμήσει στην Μοσούλη. Και τον Δεκέμβριο, υποστηριζόμενες από το Ιράν σιιτικές πολιτοφυλακές έστειλαν ενισχύσεις [71] στην ελεγχόμενη από το PYD Συρία, εξοργίζοντας την Τουρκία. Για να ελέγξει αυτές τις εξελίξεις, η Τουρκία έδωσε αμέριστη υποστήριξη στην συριακή θυγατρική του Barzani και το 2014, όταν το ISIS πολιορκούσε την ελεγχόμενη από το PYD συριακή πόλη Kobani, η Άγκυρα εμπόδισε την πρόσβαση στην περίκλειστη πόλη και, αντί να βοηθήσει τους Σύρους Κούρδους να αμυνθούν, επέτρεψε [72] μόνο σε Ιρακινούς Κούρδους να έρθουν να τους σώσουν.

Διαδήλωση Ιρακινών Κούρδων στο Duhuk για την υποστήριξη του δημοψηφίσματος ανεξαρτησίας, τον Σεπτέμβριο του 2017. ARI JALAL / REUTERS
-------------------------------------------------------------

ΕΥΘΡΑΥΣΤΗ ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ

Και έτσι φτάνουμε τελικά στο σήμερα. Ιρακινοί και Σύροι Κούρδοι μάχονται το ISIS, ενώ το ΡΚΚ παραμένει στον πόλεμο με την Τουρκία. Για όσο τα θέατρα αυτά είναι αιματηρά, η δύναμη πυρός των Κούρδων θα κατευθύνεται μακριά από την Συρία και τον πάτρωνά της, το Ιράν (του οποίου όμως η κουρδική μειονότητα εξακολουθεί να είναι ανήσυχη [73]). Η Τεχεράνη και η Άγκυρα το συνειδητοποιούν, γνωρίζοντας ότι οποιαδήποτε τουρκική ειρήνη με το ΡΚΚ θα μπορούσε να ωθήσει τις θυγατρικές της οργάνωσης να αναζωπυρώσουν την εξέγερσή τους εναντίον του Ιράν.

Από τον Ιανουάριο, το κουρδικό «Game of Thrones» έχει επιταχυνθεί σε ένα μερικές φορές εκτυφλωτικό μπρος-πίσω συμμαχιών που διαλύονται, αναμορφώνονται και διαλύονται ξανά. Τον Μάρτιο, ένας αξιωματούχος του KDP διαμαρτυρήθηκε [74] στα τουρκικά ΜΜΕ ότι «στοιχεία» υποστηριζόμενων από το Ιράν σιιτικών πολιτοφυλακών στήριζαν ανοιχτά το ΡΚΚ. Τον ίδιο μήνα, το PJAK συγκρούστηκε με Ιρανούς συνοριοφύλακες στα σύνορα της Τουρκίας, παραβιάζοντας την εκεχειρία του, του 2011,με την Τεχεράνη. Το Ιράν κατηγόρησε [75] γρήγορα την Τουρκία για αυτήν την παραβίαση. Λίγο αργότερα, τα τουρκικά ΜΜΕ ανέφεραν [76] μια μυστική συνάντηση στη Συρία, όπου ο Σολεϊμανί –ο αρχηγός της ιρανικής Δύναμης Quds- φέρεται να προσέφερε πλήρη υποστήριξη στις κινήσεις του PYD κατά μήκος των τουρκικών συνόρων. Στις 7 Αυγούστου, ένας ιρανικός πρωτοσέλιδος τίτλος [77] αντέκρουσε: «Η Τουρκία, αφού δολοφόνησε Κούρδους, αρπάζει εδάφη στην Συρία». Την επόμενη εβδομάδα, το Ιράν φέρεται ότι βομβάρδισε [78] μαχητές μέσα στην [περιοχή της] KRG, μόνο για να υπογράψει [77] εμπορικές συμφωνίες με την KRG αρκετές ημέρες αργότερα. Στις 16 Αυγούστου, ένας κορυφαίος Ιρανός στρατηγός πραγματοποίησε μια πρωτοφανή επίσκεψη [79] στην Τουρκία, δεσμευόμενος να εμβαθύνει τους στρατιωτικούς δεσμούς. Οι Ιρανοί Κούρδοι σύντομα αύξησαν [80] τις επιθέσεις εναντίον της Τεχεράνης. Την επόμενη εβδομάδα, αναφορές [81] μιλούσαν για τουρκο-ιρανικό συντονισμό στην Συρία. Στις 21 Αυγούστου, η Άγκυρα πρότεινε [82] μια πιθανή «κοινή επιχείρηση [83]» με το Ιράν κατά του ΡΚΚ.

Ένα μήνα αργότερα, η Άγκυρα, η Βαγδάτη και η Τεχεράνη πραγματοποίησαν τριμερή συνάντηση για να συζητήσουν και να καταδικάσουν το ιστορικό δημοψήφισμα του Μπαρζανί, ίσως βρίσκοντας την σπάνια ώθηση για αληθινή συνεργασία εν μέσω των εντεινόμενων εκκλήσεων για αληθινή κουρδική αυτονομία. Μέσα σε λίγες εβδομάδες, το Ιράν κινητοποίησε σιιτικές πολιτοφυλακές για να υποστηρίξει την τιμωρητική επίθεση της Βαγδάτης εναντίον του Κιρκούκ και μάλιστα κατάφερε να περιλάβει τον συντονισμό του PUK γι’ αυτό –μια κίνηση που οι αξιωματούχοι του KDP χαρακτήρισαν ως «ιστορική προδοσία» [84]. Η Βαγδάτη αδέξια αναφέρθηκε επίσης [85] στο Kirkuk ως casus belli για σύγκρουση, εξασφαλίζοντας [86] την υποστήριξη της Άγκυρας στην επιχείρηση.

ΕΝΑΣ ΡΟΛΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΜΕΡΙΚΗ;