Πώς πρέπει να αντιμετωπίσει ο Μπάιντεν τον Πούτιν

Κάθε σχέδιο περιορισμού της Ρωσίας [8] πρέπει να ξεκινά με μια στρατηγική για την αποτροπή της πολεμικής συμπεριφοράς του Πούτιν. Το ΝΑΤΟ παραμένει το πιο σημαντικό πολυμερές φόρουμ για αυτό, και η εμφάνιση του Μπάιντεν στην σύνοδο κορυφής της συμμαχίας στις Βρυξέλλες αυτή την εβδομάδα σηματοδότησε σημαντική βελτίωση από την εποχή του Τραμπ. Δεν αρκεί όμως η απλή εμφάνιση. Όπως άρχισε να κάνει στις Βρυξέλλες αυτήν την εβδομάδα, ο Μπάιντεν πρέπει επίσης να πείσει τα μεμονωμένα μέλη να ξοδέψουν περισσότερα για την άμυνα και για την υποστήριξη σε είδος για τις κοινές δυνατότητες της συμμαχίας -ειδικά για τις μεταφορές, την άμυνα στον κυβερνοχώρο, και την ανταλλαγή πληροφοριών. Ο Μπάιντεν πρέπει επίσης να πείσει το ΝΑΤΟ να ενισχύσει τη ναυτική του δύναμη στις ευρωπαϊκές θάλασσες, να επεκτείνει την παρουσία του στα ανατολικά και νοτιοανατολικά άκρα της συμμαχίας και να βοηθήσει την Γεωργία και την Ουκρανία με τις αμυντικές τους δυνατότητες. Το χθεσινό ανακοινωθέν του ΝΑΤΟ, που εκδόθηκε από τους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων οι οποίοι συμμετείχαν στην συνάντηση, ήταν μια ευπρόσδεκτη βελτίωση σε σχέση με τα χρόνια του Trump, αλλά επρόκειτο και πάλι για ευχή, όχι για επιχειρησιακή δράση.

Ο Πούτιν έχει εκσυγχρονίσει τις συμβατικές δυνάμεις του στα σύνορα του ΝΑΤΟ˙ το ΝΑΤΟ πρέπει να το κάνει επίσης. Ο Μπάιντεν και οι ομόλογοί του έχουν υποσχεθεί να αναθέσουν στην ηγεσία του ΝΑΤΟ να ξαναγράψει την από δεκαετίας παλαιά Στρατηγική Αντίληψη (Strategic Concept) της συμμαχίας -τον οδικό χάρτη της συμμαχίας για την συλλογική άμυνα- ώστε να συνυπολογίσει την άνοδο της Κίνας [9], τις απειλές στον κυβερνοχώρο, και την αναβίωση της Ρωσίας. Αλλά πρέπει να είναι προσεκτική για να μην αποσπάσει την προσοχή από την κεντρική αποστολή του ΝΑΤΟ. Η Ρωσία, κι όχι η Κίνα, παραμένει η κύρια απειλή για την ασφάλεια των ευρωπαϊκών μελών του ΝΑΤΟ.

Εκτός του ΝΑΤΟ, οι προσπάθειες της κυβέρνησης Μπάιντεν να ανασχέσει την Ρωσία πρέπει να ευθυγραμμιστούν πιο στενά με τις προσπάθειές της να αντιμετωπίσει την Κίνα. Ο Μπάιντεν ορθώς βλέπει την ανάγκη για δημοκρατική και οικονομική ανανέωση εγχωρίως προκειμένου να ανταγωνιστεί την Κίνα στο εξωτερικό [10]. Το ίδιο απαιτείται για την αποτροπή της Ρωσίας. Τόσο το Πεκίνο όσο και η Μόσχα προωθούν ένα αφήγημα περί αμερικανικής παρακμής. Η ενίσχυση της αμερικανικής δημοκρατίας, συμπεριλαμβανομένης της προστασίας των εκλογικών δικαιωμάτων, είναι ο καλύτερος τρόπος για την αντιμετώπισή του.

Η αποκατάσταση της συμμετοχής των ΗΠΑ σε πολυμερείς θεσμούς θα προωθούσε επίσης τα συμφέροντα της Ουάσινγκτον έναντι της Κίνας και της Ρωσίας. Ο Μπάιντεν θα πρέπει να συνεργαστεί με άλλες δημοκρατικές κυβερνήσεις για να μειώσει την επιρροή που ασκούν οι δύο χώρες στους διεθνείς θεσμούς, ιδίως όσον αφορά τους κανόνες της ελευθερίας του Διαδικτύου [11], τα αεροπορικά ταξίδια, την αστυνομική συνεργασία και το εμπόριο και τις επενδύσεις. Η ισχυρή εμπλοκή σε αυτά τα πολυμερή φόρουμ, αντί να τα αγνοεί ή να φεύγει από αυτά όπως έκανε ο Τραμπ, είναι ο καλύτερος τρόπος για να αποτραπούν τα αυταρχικά μέλη από το να τα διαβρώσουν από μέσα.

Αλλά ακόμη και μια πιο απομονωμένη διεθνώς Ρωσία θα εξακολουθήσει να αποτελεί απειλή στον κυβερνοχώρο για τις Ηνωμένες Πολιτείες και για άλλες δημοκρατίες. Ο Μπάιντεν πρέπει λοιπόν να προχωρήσει πέρα από τις αντιδράσεις τύπου «οφθαλμόν αντί οφθαλμού» που απαιτούνται, και να αναπτύξει μια ολοκληρωμένη στρατηγική για την αποτροπή κυβερνοεπιθέσεων, παραπληροφόρησης και άλλων εκστρατειών επιρροής. Για να αυξήσει το κόστος των μελλοντικών κυβερνοεπιθέσεων, η διοίκηση του Μπάιντεν θα πρέπει να συνεργαστεί με συμμάχους για τον εντοπισμό και την ποινική δίωξη των εγκληματιών στον κυβερνοχώρο (έτσι ώστε τα ονόματά τους να μπορούν να τοποθετηθούν στους καταλόγους των Ερυθρών Ειδοποιήσεων [Red Alert] της Ιντερπόλ, εξουσιοδοτώντας τρίτες χώρες να τους συλλάβουν) και να ποινικοποιήσουν τις πληρωμές λύτρων. Θα πρέπει επίσης τηρήσει την δέσμευση του Μπάιντεν να αντιμετωπίσει την διεθνή διαφθορά και την κλεπτοκρατία [12]: η μεγαλύτερη διαφάνεια γύρω από τις ρωσικές χρηματοπιστωτικές συναλλαγές στην Δύση θα μείωνε την ρωσική επιρροή στις δημοκρατικές κοινωνίες και θα εξέθετε την υποκριτική συμπεριφορά του Κρεμλίνου.

ΜΙΑ ΘΕΤΙΚΗ ΑΤΖΕΝΤΑ

Με το να τοποθετήσει την πολιτική του για την Ρωσία ως μέρος ενός ευρύτερου ιδεολογικού ανταγωνισμού μεταξύ δημοκρατίας και δικτατορίας, ο Μπάιντεν έχει επικοινωνήσει αποτελεσματικά σε τι είναι αντίθετη η ατζέντα του: στην κακοήθη αυταρχική συμπεριφορά, την διαφθορά, και το κυβερνο-χάκινγκ. Όμως, η κυβέρνησή του πρέπει επίσης να διατυπώσει τι υποστηρίζει η ατζέντα του -στην Ρωσία, στην Ευρώπη και στον υπόλοιπο κόσμο.

Η ενίσχυση της δημοκρατίας και της οικονομικής ανάπτυξης πρέπει να είναι η ξεκάθαρη απάντηση. Στην Ουκρανία, αναμφισβήτητα το πιο σημαντικό κράτος πρώτης γραμμής στον παγκόσμιο αγώνα μεταξύ δημοκρατίας και δικτατορίας, αυτό θα σημαίνει ενίσχυση της κυριαρχίας, της ασφάλειας και της δημοκρατίας της Ουκρανίας ενόψει της επίμονης ρωσικής κατοχής και επιθετικότητας. Ο Μπάιντεν θα μπορούσε να προσφέρει να συμμετάσχει άμεσα στην λεγόμενη διαδικασία της Νορμανδίας -παράλληλα με την Ουκρανία, την Ρωσία, την Γαλλία και την Γερμανία- η οποία είναι επιφορτισμένη με τον τερματισμό του πολέμου στην ανατολική Ουκρανία. Εναλλακτικά, θα μπορούσε να προτείνει ένα νέο σχήμα, απαλλαγμένο από τις ελαττωματικές συμφωνίες του Μινσκ του 2014 και του 2015, οι οποίες μέχρι στιγμής δεν κατάφεραν να σταματήσουν τις μάχες ούτε να αποκαταστήσουν την εδαφική ακεραιότητα της Ουκρανίας. Ο Μπάιντεν θα πρέπει επίσης να επιβεβαιώσει εκ νέου την υποστήριξη των ΗΠΑ για την επανένωση της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας, όσο απίθανη κι αν είναι βραχυπρόθεσμα.