Η δημοκρατία σε άμυνα

Στην προτεινόμενη σύνοδο κορυφής για τις δημοκρατίες, ο Μπάιντεν πρέπει να καθορίσει κριτήρια για το τι θα αποτελούσε παραβίαση των ελάχιστων δημοκρατικών προτύπων, και το κόστος που θα επέβαλε η Ουάσινγκτον σε χώρες που δεν ανταποκρίνονταν σε αυτά. Θα πρέπει επίσης να καλέσει άλλες χώρες να υιοθετήσουν τις δικές τους εκδοχές αυτού του Δόγματος Biden. Όσο περισσότερες ανεπτυγμένες δημοκρατίες ακολουθούν αυτήν την προσέγγιση, τόσο πιο ισχυρά θα είναι τα αποτελέσματά της.

ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Αυτό το είδος προσέγγισης θα απαιτούσε από τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Ευρώπη να επανεξετάσουν την έννοια της «προώθησης της δημοκρατίας». Ως επί το πλείστον, αυτός ο όρος χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει αξιοθαύμαστες προσπάθειες ενίσχυσης των δημοκρατικών κινημάτων σε αυταρχικές χώρες ή νεοεμφανιζόμενες δημοκρατίες. Αλλά κατά καιρούς, οι Ηνωμένες Πολιτείες και άλλοι τον έχουν κακοποιήσει, εφαρμόζοντάς τον εσφαλμένα σε καταστροφικές προσπάθειες επιβολής της δημοκρατίας με την βία. Το βαθύτερο πρόβλημα, ωστόσο, είναι ότι η ίδια η ιδέα της προώθησης της δημοκρατίας βασίζεται στην υπόθεση ότι το μέλλον θα είναι πιο δημοκρατικό από το παρελθόν.

Υπό το πρίσμα της πρόσφατης αναβίωσης του αυταρχισμού, οι ηγέτες πρέπει να βελτιώσουν αυτή την υπόθεση. Είναι σίγουρα πιθανό ότι ορισμένες απολυταρχίες θα εκδημοκρατιστούν τις επόμενες δεκαετίες, και όταν προκύψουν τέτοιες ευκαιρίες, οι ανεπτυγμένες δημοκρατίες πρέπει να κάνουν ό, τι μπορούν για να βοηθήσουν. Αλλά ο πρωταρχικός στόχος της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ και της Ευρώπης δεν πρέπει να είναι η προώθηση της δημοκρατίας σε χώρες όπου δεν υπάρχει ήδη. Αντίθετα, θα πρέπει να είναι η προστασία της δημοκρατίας στις χώρες όπου τώρα κινδυνεύει σοβαρά.

Ακριβώς όπως η προώθηση της δημοκρατίας αναπτύχθηκε σταδιακά, η προστασία της δημοκρατίας θα χρειαστεί χρόνο για να εξελιχθεί. Υπάρχουν, όμως, μερικά άμεσα μέτρα που πρέπει να λάβουν οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους. Καθώς η Βαρσοβία περιορίζει την ελευθερία του Τύπου, το Radio Free Europe θα πρέπει να επανεκκινήσει την εκπομπή του στην πολωνική γλώσσα, όπως έκανε και η εκπομπή του στην ουγγρική γλώσσα το 2020. Με την σειρά της, η Voice of America πρέπει να παρακολουθεί τις αλλαγές στην Ινδία που θα μπορούσαν να δικαιολογήσουν ένα νέο πρόγραμμα στα Χίντι. Οργανισμοί όπως το National Endowment for Democracy πρέπει να εντείνουν τις δραστηριότητές τους σε τέτοια μέρη -μια μετατόπιση πόρων που είναι όλο και πιο κρίσιμη καθώς οι κυβερνήσεις σε αυτές τις χώρες καταπνίγουν την κοινωνία των πολιτών και καταργούν τις μη κυβερνητικές οργανώσεις.

Μια σοβαρή δέσμευση για την προστασία της δημοκρατίας θα σήμαινε επίσης την χρήση διπλωματικών εργαλείων για να ασκηθεί πίεση στους οπισθοδρομούντες συμμάχους. Αυτό συνεπάγεται απαραίτητα «μαστίγια», καθώς και «καρότα». Ένα πιθανό μαστίγιο θα μπορούσε να είναι η διευρυμένη χρήση στοχευμένων κυρώσεων εναντίον αξιωματούχων που εργάζονται για την ανατροπή των δημοκρατικών θεσμών. Ένα άλλο θα ήταν να καθυστερήσουν ή να ακυρωθούν προγραμματισμένες πρωτοβουλίες που θα ενισχύσουν τις αντιδημοκρατικές κυβερνήσεις, όπως η πρόθεση του Πενταγώνου να μεταφέρει [3] χιλιάδες στρατιώτες των ΗΠΑ στην Πολωνία.

Ο Μπάιντεν στην Ουάσιγκτον, τον Ιανουάριο του 2021. Kevin Lamarque / Reuters
-----------------------------------------------------------------

Η προστασία της δημοκρατίας θα απαιτήσει επίσης μεγαλύτερη εστίαση στην σύνδεση μεταξύ της εξωτερικής πολιτικής και της εσωτερικής πολιτικής. Τον τελευταίο καιρό, οι σχολιαστές και οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής έχουν αρχίσει να δίνουν έμφαση στο πώς διεθνή ζητήματα όπως το ελεύθερο εμπόριο επηρεάζουν την εγχώρια πολιτική: αν οι απλοί πολίτες πιστεύουν ότι η φιλελεύθερη διεθνής τάξη θα βελτιώσει την καθημερινή τους ζωή, δεν θα είναι απρόθυμοι να φέρουν τα βάρη της. Όμως, ο σύνδεσμος είναι εξίσου ισχυρός προς την άλλη κατεύθυνση: οι πολίτες που χάνουν την πίστη τους στις δημοκρατικές αξίες ή δεν πιστεύουν πλέον στο δικό τους πολιτικό σύστημα δεν μπορούν να είναι αποτελεσματικοί υποστηρικτές της δημοκρατίας.

Οι ηγέτες στις ανεπτυγμένες δημοκρατίες πρέπει να αντιμετωπίσουν τους αυταρχικούς αμφισβητίες. Αλλά πρέπει να αποφύγουν να το κάνουν με αντιφιλελεύθερα μέσα. Αυτό μπορεί να είναι μια δύσκολη οδός: πολλές δημοκρατίες, για παράδειγμα, είναι όλο και πιο πρόθυμες να απαγορεύσουν τα εξτρεμιστικά πολιτικά κόμματα, να περιορίσουν την ρητορική που θεωρείται [ρητορική] μίσους και να λογοκρίνουν τις πλατφόρμες κοινωνικών μέσων. Η αποτελεσματικότητα όλων αυτών των μέτρων είναι αμφίβολη. Αυτό που είναι βέβαιο, ωστόσο, είναι ότι οι εκκολαπτόμενοι αυταρχικοί χρησιμοποιούν συχνά εντυπωσιακά παρόμοιους νόμους και κανονισμούς ως κάλυψη για την συγκέντρωση της εξουσίας στα χέρια τους.

Ο σύνδεσμος μεταξύ της εξωτερικής και της εσωτερικής πολιτικής είναι επίσης ένας λόγος για να σταματήσει τους αυταρχικούς στο εξωτερικό να περιορίσουν αυτά που μπορούν να πουν οι πολίτες των δημοκρατιών στην χώρα τους. Τα τελευταία χρόνια, η Κίνα έχει ξεκινήσει μια συντονισμένη εκστρατεία για να αποτρέψει τους πολίτες, τις κοινότητες, και τις εταιρείες αλλού από το να ασκήσουν κριτική στο ιστορικό της για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Στην Γερμανία, για παράδειγμα, η πόλη της Χαϊδελβέργης το 2019 αφαίρεσε μια θιβετιανή σημαία που είχε έξω από το δημαρχείο της μετά από πίεση από Κινέζους διπλωμάτες. Μετά από οικονομικές απειλές από την κινεζική κυβέρνηση την ίδια χρονιά, η Εθνική Ένωση Μπάσκετ επέκρινε τον Daryl Morey, τότε γενικό διευθυντή των Houston Rockets, για την υποστήριξη των φιλο-δημοκρατικών διαδηλωτών στο Χονγκ Κονγκ.