Η ημέρα μετά την επίθεση της Ρωσίας | Foreign Affairs - Hellenic Edition
Secure Connection

Η ημέρα μετά την επίθεση της Ρωσίας

Πώς θα έμοιαζε ένας πόλεμος στην Ουκρανία –και πώς θα έπρεπε να απαντήσει η Αμερική

Η Ρωσία μπορεί να αποκόψει την προσφορά ενέργειας της στην Ευρώπη, κάτι που θα επιδείνωνε την υπάρχουσα ευρωπαϊκή ενεργειακή κρίση και θα απειλούσε την διατλαντική ενότητα. Η ενεργειακή κρίση οδήγησε ήδη τις Ηνωμένες Πολιτείες να στείλουν επιπρόσθετο υγροποιημένο φυσικό αέριο στις χώρες της ΕΕ τον περασμένο Δεκέμβριο. Η Ευρώπη ίσως αναγκαστεί να αναζητήσει εναλλακτικές πηγές ενέργειας σε σύντομο χρονοδιάγραμμα, προκειμένου να αποφύγει τις επιπτώσεις στο εσωτερικό. Στο μέτρο του δυνατού, η Ουάσιγκτον πρέπει να βοηθήσει τους Ευρωπαίους συμμάχους και εταίρους της να καλύψουν το ενεργειακό χάσμα με στρατηγικά αποθέματα πετρελαίου και φυσικού αερίου.

Άλλες χώρες ανησυχούν ότι η αποσύνδεση των ρωσικών χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων από το SWIFT θα δημιουργούσε ανάκρουση στην ευρωπαϊκή οικονομία και καθώς το SWIFT διέπεται από το βελγικό και ευρωπαϊκό δίκαιο, η Ουάσιγκτον πρέπει να βασιστεί σε κάποιον βαθμό στην ευρωπαϊκή συναίνεση για να επιβάλει οποιαδήποτε αποκοπή της Ρωσίας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να επιχειρήσουν να αναγκάσουν τις ευρωπαϊκές χώρες να τις ακολουθήσουν, όπως έκαναν το 2012, όταν πίεσαν για να αποκόψουν το Ιράν από το SWIFT. Αλλά με τον κίνδυνο να διασπάσει την διατλαντική ενότητα, η Ουάσιγκτον μπορεί να μην είναι πρόθυμη να εξαναγκάσει τους συμμάχους της.

ΠΡΟΧΩΡΗΣΕ ΤΟ

Στο στρατιωτικό μέτωπο, εάν δεν το κάνουν ήδη, οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να βοηθήσουν την απάντηση της ουκρανικής κυβέρνησης στις ρωσικές επιχειρήσεις, μοιραζόμενες στρατηγικές, επιχειρησιακές, και ακόμη και τακτικές πληροφορίες σε πραγματικό χρόνο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει επίσης να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Ηνωμένου Βασιλείου και να στείλουν αερομεταφορές με φονική βοήθεια πριν από μια ρωσική επίθεση. Η Ουάσιγκτον πρέπει να παράσχει στην Ουκρανία φορητά όπλα, πυρομαχικά, εξοπλισμό, και μεγάλες ποσότητες φορητών συστημάτων αεράμυνας, καθώς και πιο προηγμένα συστήματα, συμπεριλαμβανομένων των αντιαεροπορικών πυραύλων Patriot, και των αντιπλοϊκών πυραύλων Harpoon. Οι επικριτές αυτής της προσέγγισης ίσως υποστηρίξουν ότι η παράδοση αυτών των συστημάτων θα παρείχε ένα πρόσχημα στο Κρεμλίνο να εξαπολύσει προληπτικά την επίθεσή του. Αλλά εάν η ρωσική στρατιωτική δράση είναι ήδη δεδομένη, δεν υπάρχει πλέον λόγος [η Ουάσιγκτον] να μην ενεργήσει

Μολονότι αυτά τα πιο προηγμένα συστήματα δεν θα παραδοθούν εγκαίρως για να διασφαλιστεί η κατάλληλη εκπαίδευση και ενσωμάτωση για την επίτευξη πλήρους επιχειρησιακής ικανότητας, ορισμένα από τα συστήματα μπορούν ακόμα να αναπτυχθούν με αρχική επιχειρησιακή ικανότητα. Δεν θα μεταβάλλουν την ισορροπία στρατιωτικής ισχύος μεταξύ της Ουκρανίας και της Ρωσίας, αλλά θα επιβάλουν επιπρόσθετο κόστος στους Ρώσους εισβολείς και θα συνεισφέρουν στην αποτροπή όταν συνδυαστούν με άλλες ενέργειες. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει επίσης να συνεχίσουν να επισπεύδουν την διαδικασία έγκρισης για τις μεταφορές κατασκευασμένου από τις ΗΠΑ οπλισμού στην Ουκρανία, όπως έκαναν πρόσφατα με την Εσθονία, την Λετονία, και την Λιθουανία. Επιπλέον, στην απίθανη περίπτωση μιας παρατεταμένης κατοχής και εξέγερσης, η κυβέρνηση Μπάιντεν [6] θα πρέπει να υποστηρίξει τους Ουκρανούς αντάρτες.

Η Ουάσιγκτον πρέπει επίσης να αναπτύξει επιπρόσθετες δυνάμεις και στρατιωτικό εξοπλισμό για να καθησυχάσει και να βοηθήσει τους Ευρωπαίους συμμάχους της. Οι μνήμες της σοβιετικής και ρωσικής κυριαρχίας παραμένουν νωπές στις χώρες της ανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ και δεν θα κάτσουν με σταυρωμένα χέρια. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να τις καθησυχάσουν ότι φυλούν τα νώτα τους, όπως εγγυάται το άρθρο 5 της Χάρτας του ΝΑΤΟ. Διαφορετικά, ως απάντηση σε μια αντιληπτή υπαρξιακή απειλή, [οι χώρες της ανατολικής Ευρώπης] θα μπορούσαν να μεταφέρουν βιαστικά στρατιωτική και ανθρωπιστική βοήθεια στα σύνορά τους, παρακάμπτοντας τις αντιρρήσεις της Ουάσιγκτον και των Δυτικών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Αυτό σίγουρα θα αύξανε τον κίνδυνο μιας εκτεταμένης ανάφλεξης. Κατ’ ελάχιστον, χώρες όπως η Εσθονία, η Λετονία, η Λιθουανία, η Πολωνία, η Ρουμανία, και η Σλοβακία θα αυξήσουν πιθανώς τις δικές τους άμυνες ενώ θα απευθύνουν έκκληση στις Ηνωμένες Πολιτείες να επεκτείνουν τις αποστολές Ενισχυμένης Προωθημένης Παρουσίας (Enhanced Forward Presence), τις μεγέθους τάγματος πολυεθνικές ομάδες μάχης, που σταθμεύει το ΝΑΤΟ στα πιο ευάλωτα κράτη-μέλη του. Για να ενισχύσει περαιτέρω την συμμαχία, η Ουάσιγκτον πρέπει να εξετάσει το ενδεχόμενο ένταξης της Φινλανδίας και της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ, εάν οποιαδήποτε χώρα επιθυμεί να ενταχθεί, στον απόηχο περαιτέρω ρωσικής στρατιωτικής επιθετικότητας στην Ουκρανία. Ο πρόσφατος διάλογος μεταξύ του Μπάιντεν και του προέδρου της Φινλανδίας πρέπει να συνεχιστεί, και ο Μπάιντεν θα πρέπει να έχει αντίστοιχες συζητήσεις με Σουηδούς αξιωματούχους. Αυτό ίσως ακόμη να επηρεάσει τον υπολογισμό της Ρωσίας για το να εξαπολύσει μια επίθεση.

Ως τελευταίο βήμα, σε συνδυασμό με διεθνείς ανθρωπιστικούς οργανισμούς, οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι και εταίροι τους πρέπει να δημιουργήσουν ανθρωπιστικούς διαδρόμους, με τους πόρους και το προσωπικό για την προστασία των προσφύγων. Δεκάδες χιλιάδες —αν όχι εκατοντάδες χιλιάδες ή ακόμη και εκατομμύρια— μπορεί να τραπούν σε φυγή λόγω της σύγκρουσης, είτε ως εσωτερικά εκτοπισμένοι εντός της Ουκρανίας είτε ως πρόσφυγες σε γειτονικές χώρες. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο, και η ΕΕ πρέπει να φιλοξενήσουν αυτήν την εισροή αιτούντων άσυλο και προσφύγων με έκτακτες ειδικές μεταναστευτικές βίζες, όπως αυτές που έγιναν διαθέσιμες στους Αφγανούς που τράπηκαν σε φυγή λόγω της κατάληψης της χώρας τους από τους Ταλιμπάν το περασμένο καλοκαίρι. Τα μέλη του ΝΑΤΟ θα χρειαστεί να μοιραστούν το βάρος που θα επιβληθεί από αυτή την εισροή˙ δεν μπορεί να αναμένεται από τις χώρες της ανατολικής πτέρυγας της συμμαχίας να δράσουν μόνες τους.

ΩΡΑ ΓΙΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ