Η Αμερική πρέπει να ενστερνιστεί τον στόχο της νίκης της Ουκρανίας

Ο πόλεμος έχει φτάσει σε ένα κρίσιμο σημείο καμπής, με την Ρωσία να έχει θορυβηθεί μετά από μια καταστροφική αρχή και να επιδιώκει πλέον να εδραιώσει τον έλεγχό της στα ανατολικά της Ουκρανίας. Παρά τις εξευτελιστικές στρατιωτικές γκάφες της Ρωσίας, ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντιμίρ Πούτιν, είναι απίθανο να αποδεχτεί μια κατάπαυση του πυρός ή μια ειρηνευτική συμφωνία με δυσμενείς όρους. Συνεχίζει να πιστεύει ότι η Ρωσία έχει τους απαραίτητους πόρους και τον εξοπλισμό για να κερδίσει έναν πόλεμο φθοράς. Μπορεί να κάνει λάθος [7] —ο ουκρανικός στρατός έχει αποδώσει αριστοτεχνικά και οι ίδιοι οι Ουκρανοί έχουν συσπειρωθεί σε εντυπωσιακό αριθμό για να αποκρούσουν την ρωσική επίθεση— αλλά ίσως να μην καταλήξει σε αυτό το συμπέρασμα μέχρι να περάσουν μήνες. Μέχρι εκείνη την στιγμή, περισσότερες πόλεις της Ουκρανίας θα έχουν μετατραπεί σε συντρίμμια και ανείπωτος αριθμός Ουκρανών θα έχει βιαστεί, ακρωτηριαστεί, σφαγιαστεί, απελαθεί, ή εκτοπιστεί.

ΟΧΙ ΚΙ ΑΛΛΟ BUSINESS AS USUAL

Αν δεν επέμβουν στρατιωτικά, οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να αποτρέψουν περαιτέρω σφαγές Ουκρανών αμάχων και περαιτέρω καταστροφή της χώρας μόνο με την παροχή περισσότερης φονικής βοήθειας. Αυτή η προσπάθεια ξεκινά εγχωρίως, εκπαιδεύοντας και προετοιμάζοντας τους Ουκρανούς για να χρησιμοποιήσουν τον προηγμένο στρατιωτικό εξοπλισμό του ΝΑΤΟ και, ταυτόχρονα, αναπληρώνοντας τις ικανότητες των συμμάχων των ΗΠΑ, καθώς θα μεταφέρουν συστήματα της σοβιετικής εποχής στην Ουκρανία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει επίσης να συνεχίσουν να πιέζουν τους Ευρωπαίους ηγέτες, οι οποίοι ήταν υπερβολικά επιφυλακτικοί και αναποφάσιστοι στην στρατιωτική υποστήριξή τους για την άμυνα της Ουκρανίας, συμπεριλαμβανομένου του Γερμανού καγκελάριου, Όλαφ Σολτς. Πρέπει να κατανοήσουν ότι δεν μπορεί να υπάρξει επιστροφή στο business as usual με την Ρωσία όσο ο Πούτιν κυβερνά από το Κρεμλίνο [8]. Η δυναμική ίσως είναι στην πλευρά της Ουκρανίας, αλλά το Κίεβο δεν μπορεί από μόνο του να βάλει τέλος σε αυτόν τον πόλεμο. Χωρίς μια σταθερή ροή προμηθειών από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους για να αντικαταστήσει τον χαμένο ή εξαντλημένο εξοπλισμό της, η Ουκρανία ίσως βρεθεί βαλτωμένη σε έναν παρατεταμένο πόλεμο φθοράς. Ακόμα κι αν οι χερσαίες δυνάμεις της Ρωσίας αποδειχθούν αναποτελεσματικές, το Κρεμλίνο μπορεί ακόμη να διατηρήσει τις πολεμικές επιχειρήσεις με την αεροπορική ισχύ και τους βομβαρδισμούς μεγάλης εμβέλειας για εκτεταμένη χρονική περίοδο κατά την διάρκεια της οποίας η Ρωσία ίσως επιχειρήσει να ανασυνταχθεί για μια ευρύτερη επίθεση ή να επιδιώξει να εδραιώσει τα εδαφικά κέρδη της. Η Δύση πρέπει να αρνηθεί στην Ρωσία αυτή την ευκαιρία.

Πολλοί αναλυτές και σύμβουλοι πιστεύουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να κατανείμουν σταδιακά την υποστήριξή τους στην Ουκρανία για να ενθαρρύνουν το Κίεβο να κάνει αυτές που θεωρούν ως αναγκαίες παραχωρήσεις στη Μόσχα. Οι απροκάλυπτες εκκλήσεις για κατευνασμό της Ρωσίας έχουν γίνει πιο αθόρυβες -ειδικά καθώς η Ουκρανία αποδίδει έξοχα στο πεδίο της μάχης και καθώς πολλοί Δυτικοί παρατηρητές θεωρούν την σύγκρουση ως μια μάχη μεταξύ της δημοκρατίας και της απολυταρχίας. Αλλά πολλοί στην Ουάσιγκτον εξακολουθούν να εκφράζουν ιδιωτικά την πεποίθησή τους ότι η οποιαδήποτε ειρηνευτική συμφωνία θα απαιτήσει από την Ουκρανία να παραχωρήσει κάποια εδάφη στην Ρωσία. Αυτό το στρατόπεδο πιστεύει ότι η ενίσχυση της υποστήριξης από τις ΗΠΑ ίσως κάνει την Ουκρανία απρόθυμη να συμβιβαστεί. Αλλά γεγονός παραμένει ότι η μια ή αμφότερες οι πλευρές πρέπει να πιστέψουν ότι μπορεί να χάσουν για να ανοίξουν τον δρόμο για γόνιμες διαπραγματεύσεις, και ούτε το Κίεβο ούτε η Μόσχα έχουν φτάσει σε αυτό το σημείο, με αμφότερα τα κράτη [να είναι] απρόθυμα να αποδεχθούν τις απαιτήσεις του άλλου.

Γιατί, λοιπόν, οι Ηνωμένες Πολιτείες προσβλέπουν στο Κίεβο για να λυγίσει ενώπιον της ρωσικής επιθετικότητας, αντί να εργαστούν για να πείσουν το Κρεμλίνο ότι θα χάσει αυτόν τον πόλεμο; Για να αποφύγουν να αποσταθεροποιήσουν υπερβολικά την Ρωσία. Κάποιοι εμπειρογνώμονες φοβούνται ότι μια ρωσική ήττα —ή κάποιο άλλο άδοξο αποτέλεσμα για τη Μόσχα— ίσως επισπεύσει έναν ευρύτερο πόλεμο ή μια πυρηνική κλιμάκωση. Η Ουάσιγκτον, με άλλα λόγια, αγχώνεται για το πώς θα μπορέσει να αποτρέψει μια ρωσική ήττα, περιορίζοντας ταυτόχρονα το εύρος μιας ουκρανικής νίκης. Καθώς χιλιάδες Ουκρανοί πεθαίνουν υπερασπιζόμενοι την χώρα τους, και καθώς ο Πούτιν ασκεί την απειλή [9] της πυρηνικής κλιμάκωσης για να φοβίσει τους αντιπάλους του στην Δύση, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ θα πρέπει να προχωρήσουν με έναν ξεκάθαρο στόχο: να βοηθήσουν την Ουκρανία να νικήσει στο πεδίο της μάχης στον μέγιστο δυνατό βαθμό.

Αυτή η επιλογή εγκυμονεί προφανείς κινδύνους, αλλά τα εναλλακτικά σενάρια —όπως ο κυβερνοπόλεμος μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ, οι ρωσικές συμβατικές επιθέσεις σε αποστολές όπλων του ΝΑΤΟ για να αποτραπεί η εξωτερική αρωγή προς την Ουκρανία, η επέμβαση του ΝΑΤΟ στην σύγκρουση, και τα πιθανά ατυχήματα ή οι λανθασμένοι υπολογισμοί που θα μπορούσαν να επισπεύσουν έναν ευρύτερο πόλεμο— θα γίνονται όλο και πιο πιθανά όσο περισσότερο παρατείνεται ο πόλεμος. Η λύση στην παρούσα κρίση δεν είναι να περιμένουμε μέχρι να διαχυθεί ο πόλεμος στην υπόλοιπη Ευρώπη ή να τραβήξει άλλες χώρες μέσα στην σύγκρουση. Η δράση τώρα θα μειώσει την πιθανότητα καταστροφών πιο μακριά στο μέλλον. Επιπλέον, ο κίνδυνος μιας πυρηνικής κλιμάκωσης έχει μεγαλοποιηθεί και παραμένει εξαιρετικά μικρός [10]: ακόμη και ο Πούτιν κατανοεί το εξαιρετικό ταμπού που θα έσπαγε χρησιμοποιώντας πυρηνικά όπλα. Οι ρητορικές απειλές και το πολιτικό θέατρο αφθονούν στο Κρεμλίνο, αλλά δεν έχουν υπάρξει κινήσεις ή αλλαγές στις πυρηνικές δυνάμεις της Ρωσίας που θα υποδείκνυαν ότι βρίσκεται υπό εξέταση ένα πυρηνικό χτύπημα, ανεξάρτητα από τις προειδοποιήσεις της Ρωσίας ότι οι συνεχιζόμενες αποστολές όπλων στην Ουκρανία από την Δύση θα μπορούσαν να προκαλέσουν μια τέτοια απάντηση.