Η Αμερική πρέπει να ενστερνιστεί τον στόχο της νίκης της Ουκρανίας

Η αύξηση της στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία δεν θα ήταν μια απερίσκεπτη υπόθεση. Μάλλον, είναι μια κίνηση συνειδητού ρίσκου που είναι απίθανο να προκαλέσει οποιαδήποτε ουσιαστικά αντίποινα [11] από τη Μόσχα. Παραμένει προς το συμφέρον της Ρωσίας να αποτρέψει την κλιμάκωση της σύγκρουσης. Η ανάπτυξη ενός πυρηνικού όπλου θα προκαλούσε γρήγορες, σοβαρές, και απρόβλεπτες αντιδράσεις από την διεθνή κοινότητα. Το κατώφλι για την χρήση όπλων μαζικής καταστροφής από την Ρωσία, πόσω μάλλον ενός πυρηνικού όπλου, παραμένει σχεδόν αδιανόητα υψηλό. Η Ρωσία δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει τέτοια όπλα εναντίον του ΝΑΤΟ και της Δύσης χωρίς να προκαλέσει μια επακόλουθη απάντηση, σύμφωνα με το δόγμα της αμοιβαία εξασφαλισμένης καταστροφής. Ακόμη και η προοπτική χρήσης όπλων μαζικής καταστροφής εναντίον της Ουκρανίας φαίνεται ιδιαίτερα απίθανη, καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν προειδοποιήσει την Ρωσία ότι μια τέτοια επίθεση ίσως παρασύρει το ΝΑΤΟ στην σύγκρουση. Η Ρωσία είναι απρόθυμη να ξεκινήσει έναν πόλεμο με το ΝΑΤΟ, ιδιαιτέρως όταν ο στρατός της βιώνει ήδη ταπεινωτικά κωλύματα στην Ουκρανία.

ΤΙ ΟΦΕΙΛΕΙ Η ΔΥΣΗ ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

Καθώς ο πόλεμος στην Ουκρανία παρατείνεται, το Κίεβο μπορεί τελικά να επιλέξει μια διευθέτηση κατόπιν διαπραγματεύσεων. Ωστόσο, μέχρι την στιγμή που η Ουκρανία θα αισθανθεί έτοιμη να προσεγγίσει το τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους δικούς της όρους, δεν είναι η θέση της Δύσης να καταναγκάσει το Κίεβο να αποδεχτεί μια ανακωχή, πολύ περισσότερο μια κατάπαυση του πυρός, απλώς και μόνο για χάρη της χαλάρωσης των εντάσεων με την Ρωσία. Ακόμα κι αν ο Πούτιν δηλώσει ότι νίκησε [12], η Δύση δεν θα πρέπει να χαλιναγωγήσει τις προσπάθειες της Ουκρανίας να απελευθερώσει τις κατεχόμενες περιοχές ελπίζοντας ότι η σύγκρουση θα σβήσει. Μια τέτοια συμφωνία θα μπορούσε ακόμη και να αποδειχθεί αντιπαραγωγική: μια παύση των μαχών θα μπορούσε να δώσει στον ρωσικό στρατό την ευκαιρία να ανασυνταχθεί και να επανεξοπλιστεί για μια νέα ώθηση στο ουκρανικό έδαφος και ταυτόχρονα να στερήσει από τον ουκρανικό στρατό την πολύτιμη δυναμική στο πεδίο της μάχης. Η Ρωσία θα είχε επίσης την ευκαιρία να εδραιώσει τα κέρδη της στην ανατολική και στη νότια Ουκρανία. Υπάρχουν ήδη ενδείξεις ότι το Κρεμλίνο ίσως επιχειρήσει να διοργανώσει άλλο ένα δημοψήφισμα για την ίδρυση της αποκαλούμενης Λαϊκής Δημοκρατίας της Χερσώνας (Kherson’s People’s Republic) στα εδάφη που κατέλαβε πρόσφατα η Ρωσία στη νότια Ουκρανία. Εάν οποιαδήποτε υποθετική συμφωνία επρόκειτο να αφήσει τους Ουκρανούς σε αυτά τα κατεχόμενα εδάφη, τότε θα γινόταν με πλήρη επίγνωση ότι τα βασανιστήρια, οι βιασμοί, οι δολοφονίες, οι απαγωγές, και οι απελάσεις θα συνεχίζονταν, όπως έχουν [συνεχιστεί] στα κατεχόμενα από την Ρωσία εδάφη στη Ντονμπάς και στην Κριμαία, από το 2014 και μετά.

Δεδομένων αυτών των συνθηκών, η ειρήνη στην Ουκρανία πρέπει να —και θα— έρθει μόνο μέσω της νίκης του Κιέβου, όχι της συνθηκολόγησής του. Τίποτα στο ιστορικό του Πούτιν δεν υποδηλώνει ότι θα τερματίσει οικειοθελώς την σύγκρουση στην Ουκρανία με τους όρους του Κιέβου και δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστεύουμε ότι το Κρεμλίνο θα τιμήσει μια νέα συμφωνία περισσότερο από όσο έχει τιμήσει προηγούμενες Συνθήκες ή καταπαύσεις του πυρός. Οι Ουκρανοί πιστεύουν και πολεμούν για τη νίκη τους. Παρά τον κόστος [αίματος και καταστροφών] της εισβολής [13], δημοσκοπικά δεδομένα και ανεπίσημα στοιχεία δείχνουν ότι το ηθικό στην πολιορκούμενη χώρα παραμένει εξαιρετικά υψηλό. Από την άλλη πλευρά, κάποιοι στην Δύση φαίνεται να διαδίδουν την ιδέα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ πολεμούν την Ρωσία μέχρι «και τον τελευταίο Ουκρανό». Αλλά οι Ουκρανοί δεν πολεμούν τον πόλεμο της Δύσης και δεν χρειάζεται να καταναγκαστούν για να αντισταθούν στην επιθετικότητα της Ρωσίας. Δεν υπάρχει έλλειμμα μαχητικού πνεύματος στην Ουκρανία – ή πίστης στις ικανότητες και τις προοπτικές της χώρας. Είναι η Δύση, προφανώς, που χρειάζεται ακόμα να πειστεί.

ΠΩΣ ΘΑ ΝΙΚΗΘΕΙ Η ΡΩΣΙΑ

Η νίκη της Ουκρανίας εναντίον της Ρωσίας θα καθοριστεί, πρώτα και κύρια, από τους ίδιους τους Ουκρανούς [14]. Ο θρίαμβος της Ουκρανίας πιθανώς θα συνεπάγεται την απελευθέρωση των ουκρανικών εδαφών που καταλήφθηκαν μετά την αρχική επίθεση της Μόσχας στις 24 Φεβρουαρίου. Αυτό είναι εξ’ ολοκλήρου μέσα στις δυνατότητες της Ουκρανίας: οι ουκρανικές δυνάμεις τα κατάφεραν ήδη να εκδιώξουν τις ρωσικές δυνάμεις [που βρίσκονταν] βόρεια του Κιέβου μέσα σε λίγες εβδομάδες και ξανακερδίζουν περιοχές γύρω από την πόλη Χάρκοβο. Με μια συνεχή ροή Δυτικής υποστήριξης και εκπαίδευσης θα τα καταφέρουν επίσης στη μάχη για την ανατολή και τον νότο.