Το πάνω χέρι του Πεκίνου στην Θάλασσα της Νοτίου Κίνας

Και μόνο το μέγεθος παρουσιάζει επίσης επιπλοκές: Η ναυτική βάση του Περλ Χάρμπορ θα μπορούσε να χωρέσει μέσα στην λιμνοθάλασσα του υφάλου Subi, της δεύτερης μεγαλύτερης από τις βάσεις της Κίνας στα νησιά Spratly. Ο ύφαλος Mischief, η μεγαλύτερη [βάση] της, έχει σχεδόν το μέγεθος του περιφερειακού (beltway) I-495 γύρω από την Ουάσιγκτον. Συν το ότι μεγάλο μέρος της στρατιωτικής υποδομής της Κίνας έχει θαφτεί ή σκληρυνθεί [για να προστατευθεί] από επίθεση. Αυτός ο συνδυασμός μεγέθους και οχύρωσης σημαίνει ότι η εξουδετέρωση των βάσεων θα απαιτούσε εκατοντάδες πυραύλους. Και η Διοίκηση του Ινδο-Ειρηνικού των ΗΠΑ δεν έχει να διαθέσει τα πολεμοφόδια, ειδικά όταν οποιαδήποτε σινοαμερικανική σύγκρουση είναι απίθανο να περιοριστεί στην Θάλασσα της Νοτίου Κίνας. Οτιδήποτε εκτοξευθεί εναντίον των Spratlys θα έπρεπε να αφαιρεθεί από την άμυνα του Τόκιο ή της Ταϊπέι. Η αριθμητική είναι ήδη σκληρή και γίνεται χειρότερη: όσο ισχυρότερη γίνεται η θέση της Κίνας, τόσο πιο δύσκολο γίνεται να φανταστούμε τις δυνάμεις των ΗΠΑ να επιχειρούν στην Θάλασσα της Νοτίου Κίνας [6] κατά την διάρκεια μιας σύγκρουσης.

Καμία πλευρά δεν θέλει μια τέτοια μάχη, αλλά αυτό δεν την καθιστά αδύνατη. Ο υφυπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Ely Ratner [7] και η αναπληρώτρια υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Jung Pak [8], είπαν τον περασμένο μήνα ότι η Ουάσιγκτον ανησυχεί όλο και περισσότερο για την απότομη αύξηση των μη ασφαλών αναχαιτίσεων αμερικανικών και αυστραλιανών στρατιωτικών αεροσκαφών από αεροσκάφη του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού πάνω από την Θάλασσα της Νοτίου Κίνας. Ένα πλοίο του ναυτικού της Κίνας έφτασε σε απόσταση 45 γιαρδών από το να χτυπήσει το USS Decatur, ένα αντιτορπιλικό με κατευθυνόμενους πυραύλους, κατά την διάρκεια μιας επιχείρησης ελευθερίας της ναυσιπλοΐας το 2018. Οι λέμβοι της κινεζικής πολιτοφυλακής έχουν συμπεριφερθεί ακόμη πιο επιθετικά. Οι λανθασμένοι υπολογισμοί είναι πολύ πιθανοί. Και μολονότι υπάρχουν μηχανισμοί για να αποτρέπουν περιστατικά και να αποκλιμακώνουν αυτά που προκύπτουν, τα κινεζικά πλοία σπάνια ακολουθούν τα πρωτόκολλα «γέφυρα προς γέφυρα» που αποσκοπούν στην αποτροπή των παρεξηγήσεων στην θάλασσα, και οι κλήσεις στις στρατιωτικές ανοιχτές τηλεφωνικές γραμμές για την αποκλιμάκωση των κρίσεων συχνά μένουν αναπάντητες.

Ένας άλλος δυνητικός κίνδυνος είναι ότι κάτι θα μπορούσε να πάει στραβά κατά την διάρκεια μιας από τις πολλές περιπτώσεις που οι κινεζικές λέμβοι παίζουν το "παίγνιο της κότας" με τις αντίστοιχες τους άλλων χωρών της περιοχής. Τον Απρίλιο του 2020, ένα σκάφος της ακτοφυλακής της Κίνας εμβόλισε και βύθισε ένα βιετναμέζικο αλιευτικό σκάφος στα Paracels, μια άλλη αμφισβητούμενη αλυσίδα νησιών στην Θάλασσα της Νοτίου Κίνας. Ένα πλοίο που πιθανώς ανήκε στην κινεζική ναυτική πολιτοφυλακή έκανε το ίδιο σε μια αλιευτική λέμβο των Φιλιππίνων τον Οκτώβριο του 2019, αφήνοντας τα μέλη του πληρώματος στη μοίρα τους, έως ότου τα διέσωσε ένα διερχόμενο βιετναμέζικο σκάφος. Σε πολλές άλλες περιπτώσεις, ειδικά όταν κινεζικά πλοία παρενοχλούν κυβερνητικά σκάφη των Φιλιππίνων που παραδίδουν προμήθειες στα φυλάκια αυτής της χώρας στα Spratlys, οι συγκρούσεις έχουν αποφευχθεί στο παρ' ολίγον. Δεδομένου του πόσα σκάφη έχει αναπτύξει η Κίνα στα ύδατα των γειτόνων της και πόσο επιθετικά η κινεζική κυβέρνηση τα ενθαρρύνει να συμπεριφέρονται, η απώλεια ζωών φαίνεται αναπόφευκτη. Εάν σε αυτό επρόκειτο να εμπλακούν οι Φιλιππίνες [9], οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να κληθούν να ανταποκριθούν υπό την Συνθήκη Αμοιβαίας Άμυνας ΗΠΑ-Φιλιππίνων (US–Philippine Mutual Defense Treaty). Η παράλειψη να το κάνουν απλώς θα επιτάχυνε την επέκταση του κινεζικού ελέγχου στην Θάλασσα της Νοτίου Κίνας. Αλλά η ένοπλη επέμβαση πιθανότατα θα απαιτούσε από τις Ηνωμένες Πολιτείες να πηδήξουν αρκετά σκαλοπάτια στην σκάλα της κλιμάκωσης [10], φέρνοντάς τις πιο κοντά στον πόλεμο με την Κίνα. Και αν αμφότερες οι πλευρές αισθάνονταν υποχρεωμένες να κρατήσουν την θέση τους αντί να αποκλιμακώσουν, τα πράγματα θα μπορούσαν να ξεφύγουν από τον έλεγχο. Ανεξάρτητα από το πώς θα τερματιζόταν μια τέτοια σύγκρουση, έκαστος θα έχανε περισσότερα από όσα θα κέρδιζε.

ΑΓΟΡΑΖΟΝΤΑΣ ΧΡΟΝΟ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ

Εκτός από μια στρατιωτική σύγκρουση που πιθανώς θα ήταν επιζήμια και για τους δύο (lose–lose), υπάρχουν δύο άλλα πιθανά αποτελέσματα. Το πρώτο είναι αυτό που επιδιώκει το Πεκίνο [11] και προς το οποία παρασύρεται η περιοχή. Σε αυτό το σενάριο, ο καταναγκασμός από την Κίνα σε καιρό ειρήνης θα συνέχιζε να εγείρει τους κινδύνους για τους γείτονες που αναλαμβάνουν κανονικές δραστηριότητες στα δικά τους ύδατα. Θα καθίστατο αδύνατο να προσελκυσθούν ξένες επενδύσεις στην υπεράκτια εξερεύνηση για πετρέλαιο και φυσικό αέριο και σε άλλες εμπορικές δραστηριότητες. Οι αλιείς θα έχαναν τα προς το ζην, είτε διότι η κινεζική πολιτοφυλακή και η ακτοφυλακή κάνουν την ζωή υπερβολικά δύσκολη είτε διότι η υπεραλίευση και η καταστροφή των υφάλων αφανίζουν τα αποθέματα.