Η πραγματική κρίση της παγκόσμιας τάξης

Η ανοικτότητα των φιλελεύθερων χωρών -μια από τις βασικές αρχές τέτοιων κοινωνιών- έχει καταστεί μειονέκτημα. Ένα θεμελιώδες πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ -και ένα [πρόβλημα] που είναι ιδιαίτερα δύσκολο για εκείνους των οποίων οι υποθέσεις διαμορφώθηκαν από την διακυβέρνηση κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1990 και των πρώτων χρόνων αυτού του αιώνα, όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες ασκούσαν ηγεμονία- είναι η προσαρμοστικότητα με την οποία τα αντιφιλελεύθερα κράτη και πολιτικά κινήματα εκμεταλλεύονται ένα ανοιχτό και διασυνδεδεμένο παγκόσμιο σύστημα.

Η ανοικτότητα δεν παράγει ένα πιο φιλελεύθερο παγκόσμιο περιβάλλον στα media και στην πληροφορία. Οι αυταρχικοί χτίζουν φραγμούς στα Δυτικά media στις χώρες τους, ενώ χρησιμοποιούν την πρόσβαση στις Δυτικές πλατφόρμες για να προωθήσουν τις δικές τους ατζέντες. Για παράδειγμα, τα αυταρχικά κράτη απολαμβάνουν πλέον διευρυμένη πρόσβαση στα media στον δημοκρατικό κόσμο. Τα κρατικά παγκόσμια Μέσα, όπως το CGTN της Κίνας και το RT της Ρωσίας, λαμβάνουν δισεκατομμύρια δολάρια σε κυβερνητική υποστήριξη και διατηρούν μια πληθώρα γραφείων και ανταποκριτών στο εξωτερικό, συμπεριλαμβανομένων [αυτών] στις Δυτικές δημοκρατίες -ακόμη και όταν τα αυταρχικά καθεστώτα αποκλείουν όλο και περισσότερο τα Δυτικά media. Η Κίνα απέλασε ανταποκριτές του BBC και απαγόρευσε στο βρετανικό δίκτυο να εκπέμπει στην χώρα το 2021, λόγω της κάλυψης των κακοποιήσεων στην [επαρχία] Σιντζιάνγκ.

Ομοίως, οργανώσεις και ομάδες συμφερόντων που υποστηρίζονται από αυταρχικούς, συνεχίζουν τις δραστηριότητές τους σε ανοιχτές κοινωνίες, ακόμη και όταν χώρες όπως η Κίνα και η Ρωσία [5] απαγορεύουν Δυτικούς αξιωματούχους, ακαδημαϊκούς, και [στελέχη] δεξαμενών σκέψης. Οι σύγχρονοι αυταρχικοί προσέχουν την εικόνα τους. Χρησιμοποιούν νέες τεχνολογίες και πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτύωσης για να διαμορφώσουν τα παγκόσμια προφίλ τους και να ανυψώσουν την θέση τους, τόσο στο εγχώριο όσο και στο διεθνές κοινό. Συστηματικά συνάπτουν συμβόλαια για τις υπηρεσίες εταιρειών δημοσίων σχέσεων στην Δύση, οι οποίες παρουσιάζουν τους πελάτες τους ως δημοφιλείς στην πατρίδα τους, τονίζουν την γεωστρατηγική σημασία τους, και εξωραΐζουν ιστορίες καταστολής και διαφθοράς. Οι αυταρχικοί επιχειρούν επίσης να επηρεάσουν τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής στις φιλελεύθερες δημοκρατίες, χρηματοδοτώντας δεξαμενές σκέψης και χορηγώντας «εκδρομές μελέτης» και άλλες εκδηλώσεις. Οι εταιρείες διαχείρισης φήμης -που διατηρούνται από αντιφιλελεύθερες κυβερνήσεις και ολιγάρχες από απολυταρχίες- σαρώνουν προσεκτικά τα παγκόσμια media και απειλούν με αγωγές για να αποτρέψουν την αρνητική κάλυψη και να αποθαρρύνουν έρευνες.

Διαδηλώνοντας εναντίον της χρήσης του λογισμικού κατασκοπείας (spyware) Pegasus από την ουγγρική κυβέρνηση, τον Ιούλιο του 2021. Marton Monus / Reuters
--------------------------------------------------------

Οι ψηφιακές τεχνολογίες διευκολύνουν τα νέα εργαλεία εγχώριας και διεθνικής καταστολής. Έχουν επιτρέψει στις υπηρεσίες ασφαλείας τόσο των ισχυρών χωρών (όπως η Κίνα, η Ρωσία, η Σαουδική Αραβία, και η Τουρκία) όσο και των πιο αδύναμων (όπως η Λευκορωσία, η Ρουάντα, και το Τατζικιστάν) να εντείνουν τις εκστρατείες παρακολούθησης, εκφοβισμού, και φίμωσης των πολιτικών αντιπάλων [που βρίσκονται] στην εξορία και των ακτιβιστών σε κοινότητες της διασποράς —ακόμη και εκείνων που κατοικούν σε χώρες οι οποίες συνήθως θεωρούνται ασφαλή καταφύγια, όπως ο Καναδάς, το Ηνωμένο Βασίλειο, και οι Ηνωμένες Πολιτείες. Όπως τόνισε μια πρόσφατη έρευνα για την ισραηλινή εταιρεία τεχνολογίας NSO Group και το λογισμικό κατασκοπείας (spyware) «Pegasus», οι αυταρχικές κυβερνήσεις επιδίδονται σε εκτενή ψηφιακή παρακολούθηση αντιφρονούντων και δημοσιογράφων από άλλες χώρες, συχνά με την βοήθεια εταιρειών που εδρεύουν σε δημοκρατικά κράτη.

Οι Δυτικές εταιρείες τεχνολογίας είχαν κάποτε αυτοαναγορευτεί σε υπέρμαχους της ανοικτότητας. Τώρα, πολλές συνθηκολογούν υπό τις πιέσεις των χωρών που τις φιλοξενούν για να αφαιρέσουν περιεχόμενο και εργαλεία που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για να διευκολύνουν την κινητοποίηση κατά του καθεστώτος. Μόλις πριν από τις κοινοβουλευτικές εκλογές στην Ρωσία τον Σεπτέμβριο του 2021, το Κρεμλίνο έπεισε την Apple και την Google να αφαιρέσουν μια εφαρμογή που αναπτύχθηκε από υποστηρικτές του φυλακισμένου ηγέτη της αντιπολίτευσης Αλεξέι Ναβάλνι, η οποία είχε σχεδιαστεί για να βοηθήσει στον συντονισμό της ψήφου της αντιπολίτευσης. Ο Ναβάλνι κατηγόρησε τους τεχνολογικούς γίγαντες ότι λειτούργησαν ως «συνένοχοι» του Κρεμλίνου.