Η νέα Στρατηγική Εθνικής Άμυνας των ΗΠΑ

Στο τέταρτο τμήμα με τίτλο Εξατομικευμένες Στρατηγικές Πυρηνικής Αποτροπής (IV. Tailored Nuclear Deterrence Strategies) [29], αναφέρονται οι ξεχωριστές Στρατηγικές που πρόκειται να ακολουθήσουν οι ΗΠΑ απέναντι στην Κίνα, την Ρωσία, την Βόρεια Κορέα, και το Ιράν, καθώς και ο τρόπος διαχείρισης του κινδύνου κλιμάκωσης και εσφαλμένης εκτίμησης, μέσα από την ανάπτυξη επιχειρησιακών σχεδίων και την λήψη αποφάσεων σχετικά με την διάταξη και την ετοιμότητα των δυνάμεων. Το πέμπτο τμήμα, «Ενδυναμώνοντας την Περιφερειακή Στρατηγική Αποτροπής» (V. Strengthening Regional Nuclear Deterrence) [30], αναφέρεται στις δύο γεωγραφικές περιφέρειες του Ευρω-Ατλαντικού και του Ινδο-Ειρηνικού επισημαίνοντας ότι το ΝΑΤΟ θα παραμείνει μια πυρηνική συμμαχία -σε συνδυασμό με την Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο- για όσο χρονικό διάστημα υπάρχουν πυρηνικά, και ότι θα ενισχύσει την διαβούλευση και την ανταλλαγή πληροφοριών με τη Νότια Κορέα, την Ιαπωνία, και την Αυστραλία.

Στο έκτο τμήμα με τίτλο Έλεγχος Εξοπλισμών, Μη-Διασπορά Πυρηνικών και Αντιτρομοκρατία (VI. Arms Control, Nuclear Non-Proliferation, and Counterterrorism) [31], το κείμενο αναφέρεται στην άμεση ανανέωση της συμφωνίας ελέγχου εξοπλισμών «New START» [32] μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας από τον νυν Πρόεδρο αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του και την επιθυμία περαιτέρω ανανέωσής της το 2026, αλλά και την ανησυχία των ΗΠΑ για την πυρηνική επέκταση της Κίνας. Όσον αφορά τη Μη-Διασπορά των Πυρηνικών Όπλων, επιβεβαιώνεται η δέσμευση στην σχετική Συμφωνία και η προσπάθεια παρεμπόδισης ανάπτυξης πυρηνικών από το Ιράν, και διπλωματικής προσέγγισης της Βόρειας Κορέας, ενώ τονίζεται πως αν και υποστηρίζουν την Συνθήκη Πλήρους Απαγόρευσης Πυρηνικών Δοκιμών [33] και προωθούν την Συνθήκη Μείωσης Υλικού Σχάσης [34], οι ΗΠΑ δεν επιθυμούν την απαγόρευση των πυρηνικών όπλων, έχοντας ως διαρκή στόχο την παρεμπόδιση της πυρηνικής τρομοκρατίας.

Το έβδομο τμήμα, «Πυρηνικές Δυνατότητες των ΗΠΑ» (VII. U.S. Nuclear Capabilities) [35], αναφέρεται στην αναγκαιότητα ύπαρξης της Πυρηνικής Τριάδας (συνδυασμός μέσων εκτόξευσης πυρηνικών από την ξηρά, την θάλασσα, και τον αέρα) [36] και την επιδίωξη εκσυγχρονισμού του συστήματος Διοίκησης, Ελέγχου, και Επικοινωνιών [37], ανάπτυξης τεχνολογικής καινοτομίας, και πιστοποίησης αποθεμάτων.

Στο όγδοο τμήμα με τίτλο Ένα Ανθεκτικό και Προσαρμοστικό Εγχείρημα Πυρηνικής Ασφάλειας (VIII. A Resilient and Adaptive Nuclear Security Enterprise) [38], περιγράφονται οι 3 πυλώνες του σχεδίου εκσυγχρονισμού των πυρηνικών οι οποίοι περιλαμβάνουν την εκπόνηση μίας Στρατηγικής Διαχείρισης Κινδύνου Πυρηνικής Αποτροπής [39] μεταξύ του Υπουργείου Άμυνας και της Εθνικής Υπηρεσίας Πυρηνικής Ασφάλειας [40], την ανάπτυξη ενός Προγράμματος Ανθεκτικότητας με βάση την Παραγωγή [41], και την ίδρυση μιας Πρωτοβουλίας Επιστημονικής και Τεχνολογικής Καινοτομίας [42].

Το «Συμπέρασμα» (IX. Conclusion) [43] τέλος, καταλήγει με την επισήμανση ότι οι ΗΠΑ θα διατηρήσουν μια πυρηνική διάταξη ανάλογη της απειλής που αντιμετωπίζουν.

Η ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΠΥΡΑΥΛΙΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ

Όσον αφορά το μικρότερης έκτασης τρίτο κείμενο στρατηγικού χαρακτήρα, δηλαδή την Αναθεώρηση Πυραυλικής Άμυνας (Missile Defense Review, MDR), περιλαμβάνει 5 επιμέρους τμήματα. Η Εισαγωγή (I. Introduction) [44], αναφέρεται στην ραγδαία εξέλιξη των πυραυλικών απειλών, τον συμπληρωματικό ρόλο των εν λόγω συστημάτων ως προς τα πυρηνικά, τον βασικό ρόλο του συστήματος Επίγειας Άμυνας Μέσης Πορείας [45] και την σπουδαιότητα της Ολοκληρωμένης Αεροπορικής και Πυραυλικής Άμυνας (IAMD) [46], ενώ στο δεύτερο τμήμα με τίτλο Το Εξελισσόμενο Περιβάλλον Εναέριας και Πυραυλικής Απειλής (II. Evolving Air and Missile Threat Environment) [47], γίνεται λόγος για την Κίνα η οποία έχει αναπτύξει βαλλιστική και υπερηχητική τεχνολογία, την Ρωσία που έχει εκσυγχρονίσει τα διηπειρωτικά πυραυλικά της συστήματα, την Βόρεια Κορέα η οποία εξακολουθεί να αναπτύσσει τις συμβατικές και μη πυραυλικές της δυνατότητές της, το Ιράν που διατηρεί περιφερειακά συστήματα, αλλά και για την εμφάνιση μη-κρατικών δρώντων και Μη-Επανδρωμένων Εναέριων Συστημάτων [48].

Εικόνα 4: Το εξώφυλλο και τα περιεχόμενα της Αναθεώρησης Πυραυλικής Άμυνας. Πηγή: U.S. Department of Defense
-------------------------------------------------------------------------

Το τρίτο τμήμα, «Πλαίσιο Στρατηγικής και Πολιτικής» (III. Strategy and Policy Framework) [49], περιγράφει την Εγχώρια Πυραυλική Άμυνα (Homeland Missile Defense) η οποία αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα, την Περιφερειακή Πυραυλική Άμυνα (Regional Missile Defense) η οποία βασίζεται στην συνεργασία με τρίτα μέρη, την Ολοκληρωμένη Αεροπορική και Πυραυλική Άμυνα (IAMD) η οποία επικαλύπτει την Εγχώρια και Περιφερειακή Άμυνα, αλλά και τις μελλοντικές τεχνολογίες που θα συμβάλλουν στην αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση των απειλών. Όσον αφορά το τέταρτο τμήμα με τίτλο Ενδυναμώνοντας την Διεθνή Συνεργασία με Συμμάχους και Εταίρους (IV. Strengthening International Cooperation with Allies and Partners) [50], το έγγραφο εστιάζει στην περιοχή της Βόρειας Αμερικής και συγκεκριμένα στην πετυχημένη συνεργασία των ΗΠΑ με τον Καναδά [51], την περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού, όπου συνεργάζονται κυρίως με την Ιαπωνία, την Αυστραλία, και την Δημοκρατία της Κορέας, την Ευρώπη στην οποία δρουν τόσο σε πολυμερές [52] όσο και σε διμερές επίπεδο και, τέλος τη Μέση Ανατολή, όπου βασικός εταίρος είναι το Ισραήλ και αρκετά μέλη του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου. H MDR ολοκληρώνεται με το Συμπέρασμα (V. Conclusion) [53], στο οποίο τονίζεται ότι η ανάπτυξη πυραυλικών δυνατοτήτων αποτελεί στρατηγική επιταγή για τις ΗΠΑ προκειμένου να διατηρηθεί η αποτροπή.

Η ΚΡΙΤΙΚΗ