Η νέα Στρατηγική Εθνικής Άμυνας των ΗΠΑ

Το ένατο τμήμα αναφέρεται στην Διαχείριση Κινδύνου (IX. Risk Management) [22], καθώς -όπως χαρακτηριστικά αναφέρει το κείμενο- καμία Στρατηγική δεν προβλέπει τέλεια τις απειλές που πρόκειται να ανακύψουν. Για τον λόγο αυτό η ανάπτυξη της εν λόγω Στρατηγικής πραγματοποιήθηκε λαμβάνοντας υπόψη επισφαλείς προβλέψεις και απρόβλεπτες καταστάσεις, όπως ο στρατιωτικός εκσυγχρονισμός ενός μη αναμενόμενου ανταγωνιστή, η εκδήλωση επιθετικότητας από έναν μη αναμενόμενο δρώντα, ή μια νέα πανδημία. Επίσης, βασίστηκε στην προτεραιοποίηση χρήσης των διαθέσιμων μέσων, την ανάπτυξη νέων τεχνολογιών, και την προσέλκυση χαρισματικών ατόμων.

Στο Συμπέρασμα (X. Conclusion) της NDS [23] γίνεται μνεία των αξιοσημείωτων ποιοτικών χαρακτηριστικών των ΗΠΑ και των δημοκρατικών αξιών που πρεσβεύουν, τονίζοντας ότι δεν πρέπει να αποπροσανατολιστούν από αυτές. Καταλήγει δε με την υπενθύμιση ότι οι ΗΠΑ έχουν καταφέρει να επιβιώσουν μέσα από μακροχρόνιους ανταγωνισμούς με μεγάλες δυνάμεις και θα πράξουν το ίδιο και στο μέλλον συνεργαζόμενες με τρίτα μέρη σε όλο τον κόσμο.

Η ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ ΠΥΡΗΝΙΚΗΣ ΔΙΑΤΑΞΗΣ

Το δεύτερο κείμενο στρατηγικού χαρακτήρα –όπως αναφέρθηκε παραπάνω– είναι η Αναθεώρηση Πυρηνικής Διάταξης ((Nuclear Posture Review, NPR), η οποία αποτελείται από 9 επιμέρους τμήματα. Το πρώτο τμήμα της έχει τίτλο «Μια Ολοκληρωμένη, Ισορροπημένη Προσέγγιση για την Υπεράσπιση Ζωτικών Συμφερόντων Εθνικής Ασφάλειας και τη Μείωση των Πυρηνικών Κινδύνων» (I. A Comprehensive, Balanced Approach to Defending Vital National Security Interests and Reducing Nuclear Risks) [24], και επισημαίνει ότι η στρατηγική αποτροπή παραμένει αποστολή κορυφαίας προτεραιότητας για το Υπουργείο Άμυνας και το αμερικανικό έθνος, και δομικό στοιχείο της Στρατηγικής Εθνικής Άμυνας, διευκρινίζοντας ότι από μόνη της δεν πρόκειται να μειώσει τον πυρηνικό κίνδυνο, γεγονός που καταδεικνύει την ανάγκη ολοκληρωμένης και ισορροπημένης προσέγγισης.

Τονίζεται, επίσης, πως η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έδειξε ότι ο πυρηνικός κίνδυνος εξακολουθεί να υπάρχει και όσο υφίστανται πυρηνικά όπλα, οι ΗΠΑ μαζί με τις υπόλοιπες πυρηνικές δυνάμεις [25] οφείλουν να είναι θεματοφύλακες αυτών των δυνατοτήτων. Αναφέρει ακόμη ότι οι ΗΠΑ σκοπεύουν να μειώσουν τον ρόλο των πυρηνικών στην αμερικανική στρατηγική. Για τον σκοπό αυτό αποφασίστηκε η υιοθέτηση μιας πιο αυστηρής πολιτικής και ολοκληρωμένης προσέγγισης, η υποβάθμιση του ρόλου των πυρηνικών, η λήψη μέτρων για την ενίσχυση της αποτροπής, ο έλεγχος των εξοπλισμών και η μη-διασπορά, η αντικατάσταση προγραμμάτων εκσυγχρονισμού, η απόσυρση της βόμβας βαρύτητας Β83-1, η ακύρωση του προγράμματος Sea-Launched Cruise Missile (SLCM-N), και η ανάπτυξη μιας πιο σύγχρονης και προσαρμοστικής πρωτοβουλίας πυρηνικής ασφάλειας.

Στο δεύτερο τμήμα, «Το Περιβάλλον Ασφάλειας και Προκλήσεις Αποτροπής» (II. The Security Environment and Deterrence Challenges) [26], αναφέρεται ότι η Κίνα έχει ως στόχο να διαθέτει 1.000 πυρηνικές κεφαλές μέχρι το τέλος της δεκαετίας, και ότι η Ρωσία συνεχίζει να προβάλει την χρήση πυρηνικών στην Στρατηγική που ακολουθεί, απειλώντας άμεσα το ΝΑΤΟ και τους συμμάχους του, καθώς κατέχει 1.550 μηχανοκίνητες στρατηγικές πυρηνικές κεφαλές και άλλες 2.000 μη-στρατηγικής χρήσης. Επισημαίνεται ακόμα ότι οι ΗΠΑ θα βρεθούν αντιμέτωπες μέχρι το 2030 με δύο πυρηνικούς αντίπαλους, γεγονός που επηρεάζει την παγκόσμια ασφάλεια. Μικρότερες αλλά όχι ασήμαντες ανησυχίες προκαλούν επίσης και οι ενέργειες της Βόρειας Κορέας και του Ιράν, ενώ ως κρίσιμες προκλήσεις αναφέρονται η αυξανόμενη σημασία της χρήσης πυρηνικών στις στρατηγικές τρίτων κρατών όπως η Ρωσία, η πυρηνική επέκταση της Κίνας, η ανάγκη για χρήση πυρηνικών σε περίπτωση σύγκρουσης μεγάλης κλίμακας, και η πολυχωρικές (multi-domain) στρατιωτικές επιχειρήσεις οι οποίες επηρεάζουν την αλληλεπίδραση πυρηνικών και μη δυνατοτήτων.

Εικόνα 3: Το εξώφυλλο και τα περιεχόμενα της Αναθεώρησης Πυρηνικής Διάταξης. Πηγή: U.S. Department of Defense
---------------------------------------------------------------

Ο Ρόλος των Πυρηνικών Όπλων στην Στρατηγική των ΗΠΑ (III. The Role of Nuclear Weapons in U.S. Strategy) [27], σύμφωνα με το τρίτο τμήμα είναι η αποτροπή στρατηγικών επιθέσεων, η εξασφάλιση των συμμάχων και εταίρων, και η επίτευξη των αντικειμενικών σκοπών σε περίπτωση αποτυχίας της αποτροπής, διευκρινίζοντας ωστόσο ότι η χρήση τους εγκρίνεται από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ και τα αντίστοιχα σχέδια από τον Υπουργό Άμυνας σε συμφωνία με το Δίκαιο των Ενόπλων Συγκρούσεων [Law of Armed Conflict (LOAC)]. Στο ίδιο μέρος τονίζεται ότι η πολιτική πάνω σε αυτόν τον τομέα είναι ευαίσθητη, σταθεροποιητική, και ισορροπημένη, και πως οι ΗΠΑ δεν θα κάνουν χρήση ούτε θα απειλήσουν μη-πυρηνικές δυνάμεις που είναι μέλη της Συνθήκης για τη Μη-Διασπορά Πυρηνικών Όπλων [28], έχοντας ως βασική επιδίωξη την αποτροπή της περιφερειακής επιθετικότητας της Κίνας και της Ρωσίας.