Πώς οι κυρώσεις πλήττουν τους διαδηλωτές του Ιράν

Σε μια σημαντική εργασία του 1977, οι κοινωνιολόγοι John McCarthy και Mayer Zald υποστήριξαν ότι «οι πόροι είναι απαραίτητοι για την εμπλοκή σε κοινωνικές συγκρούσεις» και «πρέπει να συγκεντρωθούν για συλλογικό σκοπό» αν ένα κίνημα πρόκειται να επιτύχει. Κατά την άποψή τους, οι συμμετέχοντες σε ένα κίνημα πρέπει να είναι σε θέση να προσφέρουν χρήματα και χρόνο για τον σκοπό, και όσο περισσότερους πόρους μπορούν να συγκεντρώσουν, τόσο πιο πιθανό είναι το κοινωνικό κίνημα να αναπτύξει τις επίσημες οργανώσεις που απαιτούνται για να θριαμβεύσει.

Η μετέπειτα εμπειρική έρευνα υποστηρίζει αυτήν την θεωρία -συμπεριλαμβανομένης της περίπτωσης του Ιράν. Το Πράσινο Κίνημα του 2009, το οποίο συνέβαλε με επιτυχία στην άσκηση πίεσης στους θεοκράτες του Ιράν ώστε να επιτρέψουν στους Ιρανούς να εκλέξουν έναν μεταρρυθμιστή πρόεδρο, αντανακλούσε τον χρόνο, την προσπάθεια, και τα χρήματα που διέθεσαν οι μεσαίες τάξεις του Ιράν. Συγκριτικά, τα μέλη της εργατικής τάξης μπόρεσαν να διαδραματίσουν μόνο έναν μικρό ρόλο σε εκείνες τις διαμαρτυρίες. Όπως διαπίστωσε ο ανθρωπολόγος, Shahram Khosravi, πολλοί Ιρανοί εργαζόμενοι αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στο κίνημα επειδή ανησυχούσαν ότι θα μπορούσε να τους κοστίσει την δουλειά τους ή να συμπιέσει τα εισοδήματά τους. Στο ίδιο συμπέρασμα κατέληξε και η πολιτική ιστορικός, Stella Morgana, στη μελέτη της για τον εργατικό ακτιβισμό στο Ιράν.

Οι Δυτικές κυβερνήσεις, φυσικά, δεν μπορεί να αναμένεται να βγάλουν τους Ιρανούς από την φτώχεια. Μπορεί όμως να αναμένεται ότι θα βοηθήσουν τα νοικοκυριά να εξασφαλίσουν τα προς το ζην με τρόπους που να επιτρέπουν την πολιτική συμμετοχή. Στην πραγματικότητα, αυτό θα μπορούσε να αποτελεί ακόμη και υποχρέωση, δεδομένου ότι οι Δυτικές κυρώσεις είναι η αιτία των πιο οξυμένων οικονομικών προβλημάτων του Ιράν. Για αρχή, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη θα πρέπει να διευκολύνουν τους Ιρανούς της διασποράς να στέλνουν εμβάσματα σε συγγενείς και φίλους στο Ιράν. Αυτήν την στιγμή, οι οικονομικές κυρώσεις εμποδίζουν τους ανθρώπους να κάνουν διεθνή εμβάσματα σε ιρανικές τράπεζες. Οι παγκόσμιες υπηρεσίες μεταφοράς χρημάτων, όπως η Western Union, δεν λειτουργούν στην χώρα. Ως αποτέλεσμα, όταν τα μέλη της διασποράς θέλουν να στείλουν χρήματα στο Ιράν, πρέπει είτε να περάσουν από αδιαφανή και δαιδαλώδη ανταλλακτήρια συναλλάγματος havaleh (τα οποία απαγορεύεται να χρησιμοποιούν οι πολίτες των ΗΠΑ) είτε να μεταφέρουν μετρητά στην χώρα. Επομένως, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι τα εμβάσματα προς το Ιράν είναι πολύ χαμηλότερα από εκείνα προς ομοειδείς χώρες, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας. Το 2021, για παράδειγμα, τα εμβάσματα ανήλθαν σε 1,3 δισεκατομμύρια δολάρια -μόλις 50 δολάρια ανά Ιρανό εργαζόμενο. Τα εμβάσματα προς την Αίγυπτο, αντίθετα, ανήλθαν σε 31,5 δισεκατομμύρια δολάρια -περισσότερα από 1.000 δολάρια ανά Αιγύπτιο εργαζόμενο.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να εκδώσουν ευρύτερες εξαιρέσεις από τις κυρώσεις που θα επιτρέπουν στους Αμερικανούς να χρησιμοποιούν μη αμερικανικές επιχειρήσεις παροχής χρηματικών υπηρεσιών για να στέλνουν χρήματα [σε άτομα με τα οποία έχουν] προσωπικές σχέσεις στο Ιράν. Επιπλέον, μια πιο προληπτική καθοδήγηση από τις Δυτικές κυβερνήσεις θα ωθούσε τις επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα να αναπτύξουν τρόπους για την αποστολή εμβασμάτων στο Ιράν. Η πρόσθετη οικονομική στήριξη θα ενίσχυε στην συνέχεια την οικονομική ευημερία των ιρανικών νοικοκυριών που υποφέρουν λόγω του υψηλού πληθωρισμού, ο οποίος είναι κυρίως προϊόν των κυρώσεων. Θα μπορούσε επίσης να δώσει στους ανθρώπους την οικονομική ασφάλεια που χρειάζονται για να συμμετάσχουν στο κίνημα διαμαρτυρίας, μεταξύ άλλων μέσω απεργιών. Αυτά τα εμβάσματα θα βοηθούσαν ομοίως τους διαδηλωτές φοιτητές να αφιερώσουν περισσότερους από τους πόρους τους στο κίνημα.

Επιπλέον, οι Δυτικές κυβερνήσεις μπορούν να βοηθήσουν τους Ιρανούς ακτιβιστές επιτρέποντας στον νεαρό, αστικοποιημένο πληθυσμό της χώρας να εργάζεται εξ αποστάσεως για ξένους πελάτες. Μια τέτοια πολιτική θα ωφελούσε σε μεγάλο βαθμό αυτόν τον πληθυσμό, ο οποίος είναι συνήθως εξαιρετικά μορφωμένος και εξειδικευμένος σε τομείς όπως ο σχεδιασμός, η μηχανική, η επεξεργασία πολυμέσων, και η ανάπτυξη λογισμικού, αλλά και χρόνια υποαπασχολούμενος. Για παράδειγμα, σε ένα πρόσφατο ευρέως διαδεδομένο tweet, μια νεαρή Ιρανή γραφίστρια διαφήμιζε τις ικανότητές της στην δημιουργία προσαρμοσμένων βιογραφικών σημειωμάτων, αλλά κατέληγε με μια έκκληση: «Για την αγάπη του Θεού, παρακαλώ δώστε μου δουλειά». Οι Δυτικές κυβερνήσεις θα πρέπει να επιτρέψουν στις εταιρείες να προσλαμβάνουν ανθρώπους σαν αυτήν. Ιδανικά, οι εταιρείες θα επέτρεπαν ακόμη και την πληρωμή αυτών των εργαζομένων μέσω των ίδιων χρηματοπιστωτικών καναλιών που ανοίγονται για τα εμβάσματα.

Ορισμένοι Δυτικοί υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής και αναλυτές φοβούνται ότι το άνοιγμα αυτών των οικονομικών καναλιών θα ενίσχυε το καθεστώς. Όμως, οι πολιτικές που επικεντρώνονται στην διευκόλυνση των εμβασμάτων και των πληρωμών ελεύθερων επαγγελματιών θα προσφέρουν μικρή ανακούφιση στην ελίτ του Ιράν. Και οι δύο μορφές εισοδήματος είναι πιθανό να ανέρχονται μόλις σε μερικές εκατοντάδες δολάρια το μήνα ανά άτομο και θα μπορούσαν ακόμη και να περιοριστούν από τις Δυτικές κυβερνήσεις, με το να βάλουν όρια στο πόσα χρήματα μπορεί να βγάλει η ιρανική κυβέρνηση. Αυτές οι πηγές εισοδήματος θα έκαναν επίσης τους Ιρανούς λιγότερο εξαρτημένους από την κρατική χρηματοδότηση. Αυτήν την στιγμή, το 90% των ιρανικών νοικοκυριών επωφελούνται από τακτικές μεταφορές μετρητών από την κυβέρνηση. Η μείωση της εξάρτησης των νοικοκυριών από αυτά τα κεφάλαια θα διευκόλυνε τους Ιρανούς να συμμετάσχουν σε πιο ισχυρή πολιτική δράση.

ΣΠΑΣΤΕ ΤΙΣ ΦΟΥΣΚΕΣ ΠΟΥ ΕΦΤΙΑΞΑΝ