Η πτώση και η άνοδος της τεχνο-παγκοσμιοποίησης

Μέχρι πρόσφατα, άλλες χώρες του Quad μοιράζονταν τον ίδιο ενθουσιασμό για αυτήν την τεχνο-παγκοσμιοποιητική άποψη. Η διεθνής στρατηγική της Αυστραλίας για το 2017 για την εμπλοκή στον κυβερνοχώρο είναι πλούσια σε αναφορές σε μια παγκόσμια κοινότητα, την δημιουργία παγκόσμιων κανόνων, και μια παγκόσμια διαδικτυακή αγορά. Οι στρατηγικές κυβερνοασφάλειας που εκδόθηκαν από την Ινδία και την Ιαπωνία το 2013 μίλησαν επίσης επιδοκιμαστικά για μια παγκόσμια κοινότητα του Διαδικτύου. Αυτές οι κυβερνήσεις, με λόγια αν όχι πάντα με πράξεις, υποστήριξαν ένα ανοιχτό και παγκόσμιο τεχνολογικό περιβάλλον σε αντίθεση με τις πιο περιορισμένες και δρακόντειες γωνιές του Διαδικτύου στην Κίνα, την Ρωσία και αλλού.

Ένα παγκόσμιο Διαδίκτυο, ωστόσο, δεν χρειάζεται να είναι ακυβέρνητο. Οι χώρες που προώθησαν ένα τεχνο-παγκοσμιοποιητικό όραμα για το Διαδίκτυο και κατήγγειλαν τους ισχυρισμούς «κυβερνο-κυριαρχίας» των αυταρχικών εξακολουθούσαν να ασκούν τις δικές τους κυρίαρχες εξουσίες, για παράδειγμα στον περιορισμό της παιδικής πορνογραφίας. Ορισμένες κυβερνήσεις στην Ευρώπη έχουν θεσπίσει ισχυρούς περιορισμούς στην ρητορική μίσους, όπως ο νόμος για την Επιβολής για τα Δίκτυα (Network Enforcement Act) της Γερμανίας, ο οποίος απαιτεί την ταχεία διαγραφή του παράνομου λόγου στο διαδίκτυο. Ωστόσο, μέχρι πρόσφατα, οι στρατηγικές αυτών των χωρών είχαν ως σημείο εκκίνησης το άνοιγμα προς τον κόσμο και προσπαθούσαν να προστατεύσουν έναντι ενός περιορισμένου αριθμού συγκεκριμένων κινδύνων.

Οι φιλελεύθερες αρχές της διαφάνειας, των καθολικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και της δίκαιης πρόσβασης στην αγορά εξακολουθούν να εμφανίζονται σε τρέχουσες διπλωματικές πρωτοβουλίες, όπως στην δήλωση αρχών του Quad σχετικά με την τεχνολογία ή στο Συμβούλιο Εμπορίου και Τεχνολογίας ΕΕ-ΗΠΑ (EU-U.S. Trade and Technology Council) που ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο. Αλλά αυτή η ρητορική δεν αναιρεί μια απόκλιση από την τεχνο-παγκοσμιοποίηση. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο τις νέες ευπάθειες που προέρχονται από τις διασυνδέσεις τους με τον κόσμο. Οι κίνδυνοι του Διαδικτύου —όπως η πιθανότητα για κυβερνοεπιθέσεις [3] και η διάδοση παραπληροφόρησης σε τεράστια κλίμακα— έχουν γίνει πιο ξεκάθαροι, εμπνέοντας μια εθνικιστική στροφή σε πολλές βασικές δημοκρατικές χώρες.

ΑΝΕΡΧΟΜΕΝΑ ΕΜΠΟΔΙΑ

Οι δημοκρατικές χώρες όπου οι υπέρμαχοι της τεχνο-παγκοσμιοποίησης ήταν κάποτε ασυγκράτητοι στην υπεράσπιση ενός ανοιχτού Διαδικτύου, τώρα έχουν γίνει ανήσυχες με τους κινδύνους της τεχνολογίας. Το Διαδίκτυο επέτρεψε σε εχθρικούς κρατικούς και μη κρατικούς φορείς [4] να διασχίζουν τα σύνορα. Εγκληματικές ομάδες έχουν εξαπολύσει επιθέσεις ransomware που παρέλυσαν διεθνικές ναυτιλιακές εταιρείες και προκάλεσαν όλεθρο στο παγκόσμιο εμπόριο. Συστημικά προβλήματα στην αγορά ψηφιακών συσκευών έχουν οδηγήσει σε βασικές ευπάθειες ασφαλείας σε οτιδήποτε, από συνδεδεμένους θερμοστάτες έως συστήματα βιομηχανικού ελέγχου που χρησιμοποιούνται από επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας και ύδρευσης. Από τις εκλογές μέχρι τα εμβόλια, η παραπληροφόρηση παρουσιάζει έντονες εγχώριες και παγκόσμιες προκλήσεις.

Ως αποτέλεσμα, ηγέτες στην Ινδία, τις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλοι παλιοί υπέρμαχοι ενός παγκόσμιου Διαδικτύου προσπάθησαν τα τελευταία τέσσερα χρόνια να επιβάλουν περισσότερο έλεγχο στα δίκτυα. Αντικατοπτρίζοντας τις ενέργειες αυταρχικών κυβερνήσεων, επιδιώκουν να διακόψουν τους επιχειρησιακούς δεσμούς και τους δεσμούς της εφοδιαστικής αλυσίδας, ειδικά με την Κίνα και ιδιαίτερα στους τομείς του Διαδικτύου. Η αντιληπτή απειλή διείσδυσης ή δολιοφθοράς δεν περιορίζεται πλέον σε προμηθευτές κρίσιμων υποδομών, όπως η κινεζική εταιρεία Huawei, αλλά εκπέμπεται τώρα από άλλους τομείς, όπως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και η βιομηχανία των καταναλωτικών drone.

Εν μέσω αυτής της αλλαγής, η επίσημη ρητορική έχει απορρίψει τον [όρο] «παγκόσμια» μιλώντας για τεχνολογία και Διαδίκτυο. Η Εθνική Στρατηγική για τον Κυβερνοχώρο της κυβέρνησης Τραμπ για το 2018 φιλοδοξούσε να «προωθήσει ένα ανοιχτό, διαλειτουργικό, αξιόπιστο και ασφαλές Διαδίκτυο» —αλλά όχι απαραίτητα παγκόσμιο. Η πρωτοβουλία του Υπουργού Εξωτερικών, Μάικ Πομπέο, για το Καθαρό Δίκτυο έκανε έκκληση να αποβληθούν οι «αναξιόπιστες» κινεζικές εφαρμογές από τα καταστήματα εφαρμογών των ΗΠΑ και να διατηρηθούν τα δεδομένα των ΗΠΑ μακριά από συστήματα cloud που λειτουργούν από Κινέζους. Η κυβέρνηση του Ναρέντρα Μόντι, του εθνικιστή πρωθυπουργού της Ινδίας, επικύρωσε πρόσφατα την απαγόρευση του 2020 σε δεκάδες κινεζικές εφαρμογές λογισμικού.

Η δυσπιστία για το παγκόσμιο Διαδίκτυο υπερβαίνει τους εθνικιστές πολιτικούς. Ένα ευρύ φάσμα ειδικών στον κυβερνοχώρο, την διακυβέρνηση δεδομένων, και την βιομηχανική πολιτική αναγνωρίζουν την ενοποίηση αλυσίδων εφοδιασμού εξαρτημάτων και διαδικτυακών υπηρεσιών μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Κίνας σε ως κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια. Ερωτήματα σχετικά με την ακεραιότητα των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ το 2016 πυροδότησαν μεγάλους φόβους ότι το Διαδίκτυο θα μπορούσε να υπονομεύσει τους δημοκρατικούς θεσμούς. Πολλοί στοχαστές που αποδοκίμασαν το καυστικό ύφος της κυβέρνησης Τραμπ -για παράδειγμα, την ωμή επιμονή του προέδρου σε όρους όπως ο «ιός της Γουχάν» για τον νέο κορωνοϊό- ωστόσο πιστεύουν ότι η Κίνα αντιπροσωπεύει ένα μοντέλο ψηφιακού αυταρχισμού που πρέπει να αντιμετωπιστεί ή τουλάχιστον να απομονωθεί. Σε αυτό το φως που σκοτεινιάζει, το παγκόσμιο Διαδίκτυο μπορεί να φαίνεται σαν ένα αφελές όνειρο περασμένων ετών.