Η αρχή του τέλους για τον Πούτιν;

Τέλος, η σύγκρουση στην Ουκρανία μπορεί κάλλιστα να εξελιχθεί σε μια παρατεταμένη εξέγερση [3] που σιγά-σιγά να απομυζεί την υπομονή του ρωσικού κοινού. Οι έρευνες δείχνουν ότι οι προσωποπαγείς δικτάτορες είναι πιο πρόθυμοι από άλλους αυταρχικούς να ανεχθούν στρατιωτικές διαμάχες με μεγάλες απώλειες, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το ίδιο είναι και οι πολίτες τους. Στην Λιβύη, για παράδειγμα, ο πρώην ηγέτης, Μουαμάρ αλ-Καντάφι, άσκησε σκληρή καταστολή για να διατηρήσει τον έλεγχο της χώρας καθώς το κόστος των πολέμων του αυξανόταν. Αλλά τελικά, όταν αντιμετώπισαν δεινές οικονομικές συνθήκες, οι απλοί πολίτες ανέτρεψαν βίαια την κυβέρνησή του. Στην Σοβιετική Ένωση [4], μια μακρά και δαπανηρή εισβολή στο Αφγανιστάν βοήθησε στην αποστράγγιση της πίστης στο καθεστώς του Κομμουνιστικού Κόμματος. Δεν είναι αδιανόητο ότι η λαβή του Πούτιν στην Ρωσία θα γλιστρήσει εάν η Ουκρανία μετατραπεί σε ένα τέλμα.

ΧΑΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΠΑΦΗ

Το να προβλέψει κάποιος την πτώση ενός αυταρχικού ηγέτη είναι μάταιο εγχείρημα. Οι αδύναμοι και καταπολεμούμενοι αυταρχικοί μπορούν να προχωρούν χωλαίνοντας πολύ περισσότερο από όσο αναμένουν οι αναλυτές. Ο πρώην πρόεδρος της Ζιμπάμπουε, Ρόμπερτ Μουγκάμπε, επιβίωσε του υπερπληθωρισμού και της εκλογικής ήττας, παραμένοντας στην εξουσία μέχρι μόλις δύο χρόνια πριν από τον θάνατό του. Ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, Νικολάς Μαδούρο, παραμένει στα καθήκοντά του, παρόλο που η οικονομία της Βενεζουέλας έχει καταρρεύσει πλήρως. Ομοίως, οι ηγέτες που φαίνονται ισχυροί μπορούν να ανατραπούν ξαφνικά, όπως συνέβη με τον πρώην πρόεδρο της Αιγύπτου, Χόσνι Μουμπάρακ, το 2011 και τον Τυνήσιο πρόεδρο, Μπεν Αλί, την ίδια χρονιά.

Όμως οι αναλυτές γνωρίζουν ότι οι προσωποπαγείς ηγέτες όπως ο Πούτιν είναι πιο πιθανό να κάνουν λάθη στην εξωτερική πολιτική από όσο άλλοι αυταρχικοί. Περιβάλλουν τους εαυτούς τους με yes men [5] που τους λένε μόνο αυτό που θέλουν να ακούσουν και αποκρύπτουν τα άσχημα νέα, δυσκολεύοντας αυτούς τους δικτάτορες να λάβουν εμπεριστατωμένες αποφάσεις. Το αν ο πόλεμος επιλογής του Πούτιν γίνει ή όχι το λάθος που θα τον απομακρύνει από την εξουσία είναι ένα ανοιχτό ερώτημα. Αλλά η Ρωσία βιώνει αυξανόμενη δυσαρέσκεια από το κοινό, ρωγμές μεταξύ των ελίτ της, και ευρεία διεθνή τιμωρία. Η πτώση του Πούτιν μπορεί να μην έρθει αύριο ή μεθαύριο, αλλά η λαβή του στην εξουσία είναι σίγουρα πιο αδύναμη από όσο ήταν πριν εισβάλει στην Ουκρανία.

Σύνδεσμοι:
[1] https://www.foreignaffairs.com/articles/russia-fsu/2022-02-28/new-russia...
[2] https://www.foreignaffairs.com/articles/russia-fsu/2022-02-28/new-russia...
[3] https://www.foreignaffairs.com/articles/ukraine/2022-02-25/coming-ukrain...
[4] https://www.foreignaffairs.com/articles/ukraine/2022-02-24/putin-repeati...
[5] https://www.foreignaffairs.com/articles/russian-federation/2022-02-04/bu...

Copyright © 2022 by the Council on Foreign Relations, Inc.

Στα αγγλικά: https://www.foreignaffairs.com/articles/russian-federation/2022-03-02/be...

Μπορείτε να ακολουθείτε το «Foreign Affairs, The Hellenic Edition» στο TWITTER στην διεύθυνση www.twitter.com/foreigngr αλλά και στο FACEBOOK, στην διεύθυνση www.facebook.com/ForeignAffairs.gr και στο linkedin στην διεύθυνση https://www.linkedin.com/company/foreign-affairs-the-hellenic-edition