Η νέα Στρατηγική Εθνικής Άμυνας των ΗΠΑ

Ακολούθως αναφέρεται στην Ρωσία η οποία επιχειρεί να εξασφαλίσει τα συμφέροντά της με την βία, και την οποία χαρακτηρίζει ως οξεία απειλή λόγω των πυρηνικών, πυραυλικών, ψηφιακών, πληροφοριακών, και χημικών-βιολογικών δυνατοτήτων της, και της συνεργασίας της με την Κίνα. Όσον αφορά την εσωτερική ασφάλεια, το εν λόγω κείμενο υποβαθμίζει για πρώτη φορά τον ρόλο της διεθνούς τρομοκρατίας, δίνοντας έμφαση στην προσπάθεια της Κίνας και της Ρωσίας να κάμψουν την θέληση του αμερικανικού λαού και να προσβάλλουν κρίσιμες εθνικές υποδομές. Ως «επίμονες» απειλές χαρακτηρίζονται η Βόρεια Κορέα, το Ιράν, και οι Βίαιες Εξτρεμιστικές Οργανώσεις (ΒΕΟ) [11] ενώ επισημαίνεται η αύξηση των ραγδαία εξελισσόμενων τεχνολογιών, οι οποίες καθιστούν το πεδίο της μάχης πιο πολύπλοκο από ποτέ. Τέλος, το έγγραφο αναφέρεται στην δημιουργία δραστηριοτήτων «γκρίζων ζωνών» όπως οι κυβερνοεπιθέσεις και εκστρατείες παραπληροφόρησης –κυρίως από την Κίνα και τη Ρωσία– αλλά και την επιδείνωση παγκόσμιων προκλήσεων όπως η κλιματική αλλαγή και οι πανδημίες, οι οποίες επηρεάζουν την διεξαγωγή των στρατιωτικών επιχειρήσεων.

Στο τρίτο τμήμα με τίτλο Προτεραιότητες Άμυνας (III. Defense Priorities) [12] καθορίζονται οι 4 εθνικές προτεραιότητες των ΗΠΑ για τον τομέα της Άμυνας, οι οποίες περιλαμβάνουν την υπεράσπιση της αμερικανικής επικράτειας από την απειλή της Κίνας, την αποτροπή στρατηγικών επιθέσεων εναντίον των ΗΠΑ, των συμμάχων, και εταίρων τους, την αποτροπή της επιθετικότητας σε συνδυασμό με την επικράτηση στη μάχη εναντίον της Κίνας στον Ινδο-Ειρηνικό και της Ρωσίας στην Ευρώπη, και την οικοδόμηση μιας ανθεκτικής Διακλαδικής Δύναμης και ενός αμυντικού οικοσυστήματος. Το τέταρτο τμήμα, Ενοποιημένη Αποτροπή (IV. Integrated Deterrence) [13], αναφέρεται στους τρόπους επίτευξης της αποτροπής οι οποίοι περιλαμβάνουν την απαγόρευση δράσης των αντιπάλων, την ανάπτυξη ανθεκτικότητας, την άμεση και συλλογική επιβολή κόστους με την ανάπτυξη ποικίλων μέσων και την ικανότητα διεξαγωγής πληροφοριακών επιχειρήσεων, τις εξατομικευμένες προσεγγίσεις αποτροπής επιθέσεων εναντίον της επικράτειας των ΗΠΑ, στρατηγικών επιθέσεων, ενδεχόμενων επιθέσεων της Κίνας, της Ρωσίας, της Βόρειας Κορέας, και του Ιράν και, τέλος, την ικανότητα εκτίμησης και διαχείρισης κρίσεων.

Το πέμπτο τμήμα με τίτλο Εκστρατεύοντας (V. Campaigning) [14], αναφέρεται στην συμβολή των εκστρατευτικών δυνάμεων όσον αφορά την επίτευξη της αποτροπής και των λοιπών στρατηγικών στόχων, τονίζοντας ωστόσο ότι θα κάνει χρήση των διαθέσιμων μέσων με φειδώ καθώς έχει αποδειχτεί σε αρκετές περιπτώσεις ότι μη-στρατιωτικά μέσα όπως ο διαμοιρασμός πληροφοριών, τα οικονομικά μέσα, οι διπλωματικές ενέργειες, και οι πληροφοριακές επιχειρήσεις έχουν αποδειχτεί πιο αποτελεσματικά. Τέλος, επισημαίνει ότι η διάταξη των αμερικανικών δυνάμεων στοχεύει στην αποτροπή της Κίνας και της Ρωσίας και ότι θα υλοποιηθεί στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού μέσω επενδύσεων σε κρίσιμες υποδομές με την συνεργασία του Υπουργείου Εξωτερικών, και στην Ευρώπη μέσω της ενίσχυσης των ικανοτήτων των συμμάχων του ΝΑΤΟ. Όσον αφορά άλλες περιοχές, θα επιδιωχθεί μια προσέγγιση επιτήρησης και ανταπόκρισης, διατηρώντας δυνάμεις έτοιμες να αναπτυχθούν ανά τον κόσμο.

Εικόνα 2: Το εξώφυλλο και τα περιεχόμενα της Στρατηγικής Εθνικής Άμυνας. Πηγή: U.S. Department of Defense
-------------------------------------------------------------------

Στο έκτο τμήμα, «Συνδέοντας την Στρατηγική με Συμμάχους και Εταίρους και Προωθώντας Περιφερειακούς Στόχους» (VI. Anchoring our Strategy in Allies and Partners and Advancing Regional Goals) [15], η Στρατηγική Εθνικής Άμυνας εστιάζει σε 6 γεωγραφικές περιοχές ενδιαφέροντος. Όσον αφορά την περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού, αναφέρει ότι οι ΗΠΑ θα συνεργαστούν με την Ιαπωνία και την Αυστραλία μέσω της συνεργασίας AUKUS [16] και την Indo-Pacific Quad [17], την Ινδία, την Ταϊβάν, την Δημοκρατία της Κορέας και την Ένωση Χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας [Association of Southeast Asian Nations (ASEAN)] [18], ενώ όσον αφορά την Ευρώπη θα επιδιώξει την συνεργασία με συμμάχους και εταίρους για την ενίσχυση της Ανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ με έμφαση στις Αεροπορικές Δυνάμεις, τις Πληροφορίες-Επιτήρηση-Αναγνώριση [Intelligence-Surveillance-Reconnaissance (ISR)], και τον ηλεκτρονικό πόλεμο. Επιδίωξη στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, έπειτα από την απόσυρση των δυνάμεων από το Αφγανιστάν, είναι η προσέγγιση του Ιράκ και της Συρίας, η πυρηνική αποτροπή του Ιράν και η ενίσχυση της συνεργασίας με τα μέλη του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου [19], ενώ στην Αφρική είναι η πάταξη των ΒΕΟ, και στην Αρκτική η ανάπτυξη ενός συστήματος εγκαίρου προειδοποίησης και ISR με την συνεργασία του Καναδά.

Το έβδομο τμήμα με τίτλο Σχεδιασμός Δυνάμεων (VII. Force Planning) [20] αναφέρει τις προτεραιότητες διαμόρφωσης της μελλοντικής διακλαδικής δύναμης, η οποία θα έχει ετοιμότητα επέμβασης για την αντιμετώπιση κρίσεων μικρής κλίμακας και διάρκειας και η οποία θα πρέπει να θανατηφόρα σε μεγάλες αποστάσεις, βιώσιμη σε όλα τα περιβάλλοντα, ανθεκτική διατηρώντας το πλεονέκτημα, επιβιώσιμη στις αντεπιθέσεις, και ευέλικτη μέσω της γρήγορης κινητοποίησης και της επαρκούς υποστήριξης. Στο όγδοο τμήμα, Οικοδομώντας Πλεονεκτήματα Διαρκείας (VIII. Building Enduring Advantages) [21], αναλύονται οι τρόποι ανάπτυξης των πλεονεκτημάτων τα οποία περιλαμβάνουν τον μετασχηματισμό της αργής και μη-εστιασμένης αμυντικής βιομηχανίας, την επένδυση στην τεχνολογία, την προσαρμογή και ενίσχυση του αμυντικού οικοσυστήματος, την ενδυνάμωση της ανθεκτικότητας και προσαρμοστικότητας, και την καλλιέργεια του αναγκαίου εργατικού δυναμικού.