Η νέα Εθνική Στρατηγική Αναθεώρηση της Γαλλίας

Η πρώτη ενότητα της Στρατηγικής Αναθεώρησης με τίτλο Στρατηγική ανάλυση (Strategic analysis) [13] ξεκινάει με μια αναφορά στην εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η οποία όπως χαρακτηριστικά αναφέρει είναι ενδεικτική των αλλαγών που έχουν σημειωθεί στο περιβάλλον ασφάλειας και οι οποίες επιτάσσουν την προσαρμογή της στρατηγικής της Γαλλίας. Αυτή θα εστιάσει στην προώθηση της κοινής αντίληψης όσον αφορά της Ευρωπαϊκή άμυνα και στρατηγική αυτονομία και τον εκσυγχρονισμό των Γαλλικών Ενόπλων Δυνάμεων, χωρίς ωστόσο να βάζει σε δεύτερη μοίρα την καταπολέμηση της τρομοκρατίας και την διαχείριση κρίσεων, λειτουργώντας συμπληρωματικά ως προς τον Οργανισμό Βορειοατλαντικού Συμφώνου (ΝΑΤΟ). Στην συνέχεια, στο 1ο κεφάλαιο «Ένας κόσμος ανανεωμένης έντασης» (A world of renewed tension), αναφέρεται στον περιφερειακό και συνάμα διεθνή χαρακτήρα του στρατηγικού ανταγωνισμού ο οποίος πλέον εξελίσσεται σε ανοιχτή αντιπαράθεση, τονίζοντας ότι η νέα Στρατηγική Αναθεώρηση της Γαλλίας έχει ως στόχο την υλοποίηση της Στρατηγικής Πυξίδας της ΕΕ και του νέου Στρατηγικού Δόγματος του ΝΑΤΟ, ενσωματώνοντας παράλληλα τις εθνικές ανάγκες.

Ακολούθως καθορίζει δύο κύρια πεδία ανταγωνισμού, με πρώτο αυτό της Ρωσίας το οποίο προσδιορίζεται από τις αναθεωρητικές επιδιώξεις της, οι οποίες όχι μόνο εκφράζονται πλέον με άμεσο τρόπο αλλά έχουν διευρυνθεί και σε άλλες περιοχές, όπως η Αφρική. Ως δεύτερο πεδίο ανταγωνισμού καθορίζεται αυτό της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας, της οποίας κύριος στόχος εκτιμάται ότι αποτελεί η ανάληψη ηγετικού ρόλου στην διεθνή σκηνή στην θέση των ΗΠΑ, τόσο μέσω του εκσυγχρονισμού των Ενόπλων Δυνάμεών της όσο και μέσα από πολυμερείς συνεργασίες και ιδιαιτέρως με την συνεργασία με την Ρωσία εναντίον της Δύσης. Στην συνέχεια, αναφέρεται στην προσπάθεια διεύρυνσης της σφαίρας επιρροής των δύο αυτών κρατών, με σκοπό την υπονόμευση του Δυτικού πολιτικού συστήματος και των αρχών που αυτό εκφράζει, εκμεταλλευόμενα τα κενά του διεθνούς δικαίου και την τεχνολογική υπεροχή. Εκφράζεται επίσης η ανησυχία όσον αφορά την χρήση πυρηνικών και την κατάρρευση της αρχιτεκτονικής ελέγχου εξοπλισμών, την αυξανόμενη ένταση που παρατηρείται στα θέατρα των επιχειρήσεων με την χρήση υβριδικών στρατηγικών, την ενδεχόμενη αποσταθεροποίηση περιοχών όπως η Μέση Ανατολή, η Αφρική, και τα Δυτικά Βαλκάνια, την επάνοδο της τρομοκρατίας, αλλά και την επιδείνωση κρίσεων όπως η ενεργειακή, η επισιτιστική, η μεταναστευτική, κ.ά.

Στο 2ο κεφάλαιο με τίτλο Η στρατηγική αλληλεγγύη αντιμέτωπη με την δοκιμασία της αντιπαράθεσης (Strategic solidarity facing the test of confrontation), τονίζεται η ανάγκη αλληλεγγύης μέσα από την σύναψη συμμαχιών στο πλαίσιο της ΕΕ, του ΝΑΤΟ ή ακόμα και μέσω συνεργασιών κατά περίπτωση (add-hoc). Καθοριστικό ρόλο σε αυτή την προσπάθεια θα επιτελέσει η αύξηση της συμμετοχής της ΕΕ στον τομέα της άμυνας -σε συνεργασία με το ΝΑΤΟ- με την εφαρμογή του χρονοδιαγράμματος της Στρατηγικής Πυξίδας, αξιοποιώντας παράλληλα τα θεσμικά όργανα και τους μηχανισμούς που έχει αναπτύξει για το σκοπό αυτό, όπως το Ευρωπαϊκό Ταμείο Άμυνας [European Defence Fund (EDF)], η Μόνιμη Διαρθρωμένη Συνεργασία [Permanent Structured Cooperation (PESCO)], ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός για την Ειρήνη (European Peace Facility). Επιπλέον, επισημαίνεται η απώλεια ενδιαφέροντος των ΗΠΑ από δευτερεύουσες περιοχές όπως η Αφρική και η Μέση Ανατολή λόγω του ανταγωνισμού τους με την Κίνα, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε άνοδο αντι-Δυτικών δυνάμεων. Επιδίωξη της Γαλλίας σε αυτό το νέο περιβάλλον είναι η σύναψη συνεργασιών και σε νέες περιοχές όπως η Λατινική Αμερική και ο Ινδο-Ειρηνικός.

Η δεύτερη ενότητα της Στρατηγικής Αναθεώρησης έχει τίτλο Προκλήσεις που πρέπει να αντιμετωπιστούν (Challenges to be met) [14] και ξεκινά με την ιεράρχηση των προτεραιοτήτων ασφάλειας της Γαλλίας. Αυτές είναι η ενδυνάμωση της στρατηγικής αυτονομίας της που εξασφαλίζεται πρωτίστως μέσω της πυρηνικής αποτροπής, η απόκτηση ευρωπαϊκής κυριαρχίας και εδραίωσης των συμμαχιών, και τέλος η υπεράσπιση μιας σταθερής διεθνούς τάξης βασισμένης στον κανόνα δικαίου και την πολυμέρεια. Ακολούθως αναφέρεται στις στρατηγικές λειτουργίες οι οποίες περιλαμβάνουν την γνώση-εκτίμηση-αναμονή [15], η (πυρηνική) αποτροπή, η ζωτικής σημασίας προστασία-ανθεκτικότητα, η πρόληψη τόσο σε εθνικό όσο και σε υπερεθνικό επίπεδο, η παρέμβαση (για την προστασία της διασποράς, την υπεράσπιση των συμφερόντων και την ανάληψη των ευθυνών) και η επιρροή, η οποία αποτελεί μια νέα λειτουργία που απαιτεί συντονισμένη δράση.

Τα περιεχόμενα της Εθνικής Στρατηγικής Αναθεώρησης (1η σελίδα). Πηγή: http://www.sgdsn.gouv.fr/communiques_presse/revue-nationale-strategique-...
------------------------------------------------------------------------

Επισημαίνονται επίσης ορισμένες επιπτώσεις του σύγχρονου περιβάλλοντος, όπως ο περιορισμός των επιλογών και η αύξηση του κινδύνου, παράγοντες που επιβάλλουν την συλλογική προσέγγιση των θεμάτων ασφάλειας και την προσαρμογή της εξωτερικής πολιτικής. Η εν λόγω ενότητα ολοκληρώνεται με την παράθεση των γενικών στόχων που επιθυμεί να επιτύχει η Γαλλική Δημοκρατία με χρονικό ορίζονται το 2030, όπως η ανάπτυξη της ικανότητας να υπερασπίζεται τόσο την ενδοχώρα όσο και τις υπερπόντιες κτήσεις της, η συνδρομή στην ασφάλεια της Ευρώπης και στην σταθερότητα στη Μεσόγειο, η παροχή ασφάλειας από την υποσαχάρια Αφρική, μέχρι τον Περσικό Κόλπο και το κέρας της Αφρικής, την εξασφάλιση σταθερότητας στον Ινδο-Ειρηνικό, και την εξασφάλιση της ελευθερίας δράσης στον κυβερνοχώρο, το διάστημα, τον βυθό, την θάλασσα, και τον αέρα. Απαριθμεί, τέλος, τους δέκα στρατηγικούς στόχους που έχουν τεθεί από την ηγεσία.