Η εποχή της κλιματικής καταστροφής είναι εδώ

Αυτά τα γεγονότα έχουν υψηλό ανθρώπινο και οικονομικό κόστος. Σπίτια κατεστραμμένα, σχολική εκπαίδευση διακεκομμένη, και σπασμένες αλυσίδες εφοδιασμού. Και είναι οι άνθρωποι είναι αυτοί που έχουν προκαλέσει τέτοια ταλαιπωρία στους εαυτούς τους˙ η ζέστη που κατέστρεψε την Ευρώπη και τις νοτιοδυτικές Ηνωμένες Πολιτείες αυτό το καλοκαίρι θα ήταν «πρακτικά αδύνατη» εν τη απουσία της καύσης ορυκτών καυσίμων από τον άνθρωπο, σύμφωνα με ανάλυση του World Weather Attribution, μιας μη κερδοσκοπικής οργάνωσης που αναλύει δεδομένα για να προσδιορίσει το πώς η κλιματική αλλαγή επηρεάζει τα ακραία καιρικά φαινόμενα. Αυτή η αιτιώδης σύνδεση ισχύει σε όλη την υδρόγειο˙ η ζέστη που έσπασε ρεκόρ στην Κίνα ήταν 50 φορές πιο πιθανή λόγω της κλιματικής αλλαγής που προκαλείται από τον άνθρωπο, επίσης σύμφωνα με την World Weather Attribution.

Μέχρι τώρα, οι πολιτικοί ηγέτες, οι εταιρείες, και οι επιστήμονες έχουν επικεντρώσει σε μεγάλο βαθμό την συζήτηση για την κλιματική αλλαγή στον περιορισμό της επιβλαβούς ρύπανσης από την καύση ορυκτών καυσίμων. Η άλλη όψη της πρόκλησης –η προσαρμογή ή η προετοιμασία για καταστροφικά καιρικά φαινόμενα όπως αυτά που παρατηρήθηκαν ετούτο το καλοκαίρι– παρέμεινε «με ελλιπείς πόρους, υποχρηματοδοτούμενη, και συχνά αγνοημένη», σύμφωνα με τον πρόεδρο της Επιτροπής Προσαρμογής στην Κλιματική Αλλαγή του Ηνωμένου Βασιλείου. Οι προσπάθειες προσαρμογής -για παράδειγμα, η ανύψωση κτιρίων για την αποφυγή πλημμύρας, η αποκατάσταση φυσικών υποδομών όπως δάση μαγκρόβιων για να ρυθμιστεί η άνοδος της στάθμης της θάλασσας, και οι επενδύσεις σε ηλεκτρικά δίκτυα που θα λειτουργούν υπό ακραίες συνθήκες, είτε ζέστη, είτε κρύο, είτε ξηρασία- παρέμειναν μέτριες παρόλο που οι καταστροφές οι οποίες σχετίζονται με το κλίμα έχουν επιδεινωθεί. Το 2022, ο ΟΗΕ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι χωρίς αυξημένη προσοχή, η κλίμακα των καταστροφών που σχετίζονται με το κλίμα θα μπορούσε να ξεπεράσει τις υπάρχουσες προσπάθειες προσαρμογής.

Εκτός από τον στόχο του περιορισμού της αύξησης της θερμοκρασίας στους δύο βαθμούς Κελσίου (και κατά προτίμηση κάτω από τους 1,5 βαθμούς), η συμφωνία του Παρισιού το 2015 θέσπισε τον Παγκόσμιο Στόχο για την Προσαρμογή, στοχεύοντας να «επαυξήσει την προσαρμοστική ικανότητα, να ενισχύσει την ανθεκτικότητα, και να μειώσει την ευπάθεια στην κλιματική αλλαγή». Τα χρόνια που πέρασαν, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής έδωσαν μεγαλύτερη προσοχή στις προσπάθειες προσαρμογής, αλλά το έργο τους αντιμετώπισε επιπλοκές. Επειδή οι επιπτώσεις των κλιματικών καταστροφών γίνονται συχνά αισθητές τοπικά, οι λύσεις πρέπει να προσαρμόζονται στις τοπικές συνθήκες, καθιστώντας την αναπαραγωγή μεγάλης κλίμακας σχεδίων προσαρμογής πιο περίπλοκη. Η μέτρηση της προόδου στην προσαρμογή είναι επίσης πιο δύσκολη από όσο στον μετριασμό˙ για παράδειγμα, είναι ευκολότερο να υπολογιστεί η ποσότητα άνθρακα που δεν εκπέμπεται στην ατμόσφαιρα παρά η ποσότητα των ζημιών από πλημμύρες που έχουν αποτραπεί. Δεδομένων αυτών των εμποδίων, οι παγκόσμιοι στόχοι προσαρμογής παραμένουν ασαφείς. Αν και τα κράτη εργάστηκαν για να καθορίσουν και να εφαρμόσουν στόχους προσαρμογής μετά την COP26, αυτές οι συζητήσεις έχουν σταματήσει λόγω θεμελιωδών διαφωνιών σχετικά με τους στόχους, τους ορισμούς, και τους όρους χρηματοδότησης. Η φετινή COP στοχεύει στην υιοθέτηση ενός πλαισίου που να δηλώνει με μεγαλύτερη σαφήνεια μια παγκόσμια στρατηγική για την προσαρμογή του κλίματος.

ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΜΑΣΤΕ

Με τις καταστροφές αυτού του καλοκαιριού νωπές στο μυαλό των ανθρώπων, η COP28 θα μπορούσε να αποδειχθεί ένα σημείο καμπής για τις προσπάθειες προσαρμογής. Ποτέ η καταστροφική δύναμη της κλιματικής αλλαγής δεν αποκαλύφθηκε τόσο ευρέως σε ολόκληρο τον κόσμο, και η έκρηξη των καταστροφών που τροφοδοτήθηκαν από το κλίμα έδωσε σε δισεκατομμύρια ανθρώπους να κατανοήσουν από πρώτο χέρι την αγριότητα και τον αντίκτυπό τους. Η νέα προσωπική εμπειρία της κοινωνίας από την κλιματική καταστροφή μπορεί και πρέπει να χρησιμεύσει ως κινητήριος δύναμη για αυξημένες προσπάθειες προσαρμογής. Αλλά το αν μια εκτεταμένη καταστροφή ωθήσει τις κυβερνήσεις και τους πολιτικούς ηγέτες να δράσουν πιο δυναμικά για το κλίμα, συμπεριλαμβανομένης της προσαρμογής, παραμένει ένα ανοιχτό ερώτημα.